Volgende week verschijnt het nieuwe album van de Belgische rocktrots Black Box Revelation. En ze zitten duidelijk te popelen om dat uit te brengen. Meer nog, ze konden niet wachten om nog eens op te treden. Het ging zelfs zo ver dat ze twee dagen geleden beslisten om een gratis show te geven in Afsnis in Gent. Net geen vier uur voor de start van de show werd dat publiek gemaakt. Black Box Revelation, gratis, in Gent, in een klein café? Daar moesten wij bij zijn.
Iets na negen ging de band van start. Het café stond stampvol, er was geen bewegen meer mogelijk. Dus besloot een groot deel van het toegestroomde publiek, dat trouwens heel talrijk aanwezig was, om buiten te staan. Het toonde meteen de kracht van sociale media, want op een viertal uur tijd werden toch zeker enkele honderden mensen op de been gekregen voor een concert, dat gebeurt niet alle dagen. Black Box Revelation liet het alvast niet aan hun hart komen en ze startten meteen met wat nieuwe muziek op ons af te vuren.
https://www.instagram.com/p/BpFih5olcVG/?taken-at=891044537
Het begon met een korte jam waaruit meteen al bleek dat de band op zoek gaat naar een rijker geluid. De jam zette de toon voor de volgende songs die iets meer in een bluesy sfeertje gebracht werden. Laidback, op het gemak en vooral met ruimte om eens uit te breken. Dat bleek vooral het begin van de set in te houden. “War Horse” was de eerste gekende song die passeerde, en we waren meteen opgelucht dat dit niet enkel een concert ging worden met nieuwe muziek.
Die nieuwe muziek lijkt heel divers te zijn. Voorlopig kregen we enkel nog maar “Tattooed Smiles” te horen, en die song lijkt ook de ruggengraat te zijn voor de rest van de plaat. Hoewel het nummer live veel steviger overkomt dan de rest, door de vuile gitaren, gaan andere songs zoals “Built To Last”, op plaat met Seasick Steve, nog meer richting blues. Dat is natuurlijk fijn om een nieuwe ruwe sound te horen, maar het viel ook op dat de band duidelijk nog wat zoekende is.
Het was vooral het evenwicht vinden tussen oude nummers en nieuwe dat wat moeilijk bleek. Ook viel het op dat het soms wat moeilijk was om nagelnieuwe nummers perfect te brengen, omdat ze het zelf waarschijnlijk ook nog niet zo veel speelden. Die publieksfavorieten zoals “Do I Know You”, “I Think I Like You” en “Never Alone, Always Together” zorgden er wel voor dat de temperatuur in het café de lucht in ging. Zoveel volk op zo’n kleine ruimte kan niet anders dan voor oververhitting zorgen. Maar BBR gaf zich toch volledig en Jan Paternoster vond er ook niets beter op dan nu en dan eens naar buiten te kijken om het publiek dat buiten stond ook te plezieren.
Met iets zachtere drums en een fijne inbreng van wat synths hier en daar, merk je ook dat Black Box Revelation nieuwe territoria probeert te ontginnen. Dat wist iedereen in de zaal duidelijk wel te smaken, want niemand stond stil gedurende show, ook al was het snikheet. “Mama, Call Me Please”, nog zo’n nieuw nummer, bleek de zwanenzang van de avond te zijn. Het nummer werd lekker lang uitgesponnen, had een geniale hook en de band spoorde het publiek ook aan om mee te zingen met de simpele lyrics. Dat was zo gebeurd.
Black Box Revelation in een klein café, dat is iets wat niet iedere dag gebeurt. Hun sound, die normaal gemaakt is voor grote AB’s in deze wereld, bleek ook goed tot zijn recht te komen in Afsnis. Back to basics kan heel letterlijk genomen worden, want de klank was gedurende de volledige show iets ruwer en bijgevolg ook minder vol (kan ook niet anders met slecht enkele kleine versterkers aanwezig). Het klonk allemaal eerlijker en bewijst ook dat de band echt houdt van muziek maken. Dat ze iets meer dan een uur een gratis show gaven, beaamt dit nog maar eens. Deze ruwe sound is iets wat perfect past bij Black Box Revelation en het toont aan dat de band klaar is voor groter werk. Dat groter werk is er pas volgend jaar in de AB, maar eerst dus het nieuw album vanbuiten leren dat volgende week verschijnt.
