Of the Kooks nog een introductie nodig hebben, is nog maar de vraag. De afgelopen jaren bracht de band maar liefst vijf albums uit waarvan enkele songs ondertussen een echte classics werden. Naar aanleiding van Let’s Go Sunshine, hun vijfde album, trok de band gisteren naar de Antwerpse Lotto Arena. Daarbovenop kregen we er nog eens twee voorprogramma’s bij, namelijk Callum Beattie en Blossoms.
Het nadeel van twee voorprogramma’s voor te schotelen, is dat de show al vroeg op de avond van start gaat. Dat ondervond de Schotse singer-songwriter Callum Beattie maar al te gauw. Desondanks de zaal nog zo goed als leeg was, begon hij met veel goede moed aan zijn show. Hij had dan ook geen schroom om meteen het publiek te vragen om mee te zingen tijdens “Man Behind The Sun”. Echt veel reactie kwam er niet op, maar het is het gebaar dat telt. Het was duidelijk dat zijn muziek geen blijft wist met de Lotto Arena. Het galmde langs alle kanten en echt gelukkig werden wij daar ook niet van.
Wie de band Blossoms al wat langer volgt, weet dat ze twee jaar geleden ook al mee waren op tour met The Kooks. Het was dan ook te zien aan de band, of toch voornamelijk de frontman, die met veel zelfvertrouwen en een hoog showgehalte op het podium stond. Al had het aantal fans van de band in het publiek er misschien ook iets mee te maken. Nummers als “Honey Sweet” en “There’s A Reason Why” werden duidelijk positief onthaald en het publiek wist deze synth pop te smaken. Het enige minpunt was dat het allemaal redelijk rommelig klonk, al denken we dat het probleem daarvan niet bij de band lag. We kijken alvast uit naar het moment dat de band nog eens in België speelt, maar dan in een iets kleinere zaal.
The Kooks staan ondertussen al meer dan tien jaar op de planken. Dat zorgde twee jaar geleden voor een heuse best of tournee waarbij ze halt hielden in de Ancienne Belgique voor een intieme clubshow. Naar aanleiding van hun meest recente plaat Let’s Go Sunshine touren ze in 2019 in grotere zalen. Antwerpen had gisteren de eer om hiervan het startschot te geven.
Dat Luke Pritchard nog altijd hetzelfde tieneridool is van tien jaar geleden, bewees hij maar al te graag tijdens “Always Where I Need To Be”. Met zijn velvet broek en vlotte heupbewegingen liet hij het oestrogeen gehalte op de eerste rij spontaan toenemen. Ook de nummers van de eerste plaat Inside In/Outside Out werden enthousiast onthaald. Desondanks de plaat dateert uit 2006, weet iedereen maar al te goed hoe de teksten gaan. “She Moves In Her Own Way” was daar dan ook een levend bewijs van. Het refrein werd enthousiast meegezongen en de toon van de avond werd meteen gezet.
Het is duidelijk dat op meer dan tien jaar tijd de band een heuse jukebox is geworden. Of dit echt naar de zin van de band is, dat is een ander gegeven. De woorden van de frontman ‘niet bang zijn, we zijn contractueel verbonden aan “Naive”’ spreken wel degelijk boekdelen. Maar ook de recentere songs staan in ons geheugen gegrift. “Four Leave Clover” en “All The Time” zijn hier een mooi voorbeeld van. Die laatste werd als een stadionanthem meegekweeld door het publiek. Het werd dan ook duidelijk dat Pritchard zonder gitaar in de hand, ook stevig in zijn schoenen staat. Hij maakte gretig gebruik van die vrijheid om alle hoeken van het podium te verkennen. Pritchard veranderde in een mum van tijd in een heuse showman die duidelijk wist hoe hij het publiek naar zijn hand kon zetten.
Hoe uitbundig de band was, hoe ingetogen het was om de frontman helemaal alleen achter zijn piano te zien zitten. Daar bracht hij met “See Me Now” een eerbetoon aan zijn overleden vader. Nadien werd hij opnieuw vergezeld door zijn band en brachten ze samen een herwerkte versie van “Weight of the World”. Dat ingetogen gevoel was van korte duur, want niet veel later veranderde het podium tijdens “Forgive and Forget” in een soort van levende regenboog, inclusief disco danspasjes van de zanger. Ook “Pamela”, waarbij er duidelijk al een graag gerockt werd door de band, deed ons dat gevoel onmiddellijk vergeten.
Desondanks het succes van de band, wisten ze de Lotto Arena niet uit te verkopen. De bovenste tribune was helemaal leeg en ook de andere tribunes hadden duidelijk te maken met een groot aantal lege plekken. Gelukkig kon het publiek op het middenplein dit duidelijk compenseren. Bij elke beweging van de frontman werd er hysterisch gekrijst en ook meezingen was één van hun specialiteiten. Al kan dat eerste ook hebben gelegen aan de grote hoeveelheid vrouwen in het publiek. De oooh oooh van “Bad Habits” zette het publiek maar al te graag in. Ook “Seaside” en “Junk Of The Heart” moesten dit fenomeen ondergaan.
Het moment waar iedereen op zat te wachten, hield de band voor het allerlaatst. “Naive” is wellicht hun allergrootste hit ooit en zal ook door toekomstige singles moeilijk te evenaren zijn. Al wringt het schoentje wel een beetje want het is duidelijk dat de band dit liever anders zag. Het voelde bijna verplicht nummertje waar ze zelf nog weinig plezier in hebben.
Gisteren brachten The Kooks in de Lotto Arena een set die perfect onder hun Best Of tour had kunnen vallen. Zowel de oudere als nieuwe nummers staan bij zowel de fans als de leken in het geheugen gegrift. Op dertien jaar tijd ontpopte Pritchard zich van jongen met gitaar tot een ware frontman die perfect weet hoe hij het publiek moet bespelen. Al is er wel nog wat werk aan de boeg op vlak van zijn danspasjes. De band kondigde gisteren ook Dranouter aan als hun eerste Belgische zomerfestival van 2019. Wij zijn alvast benieuwd naar wat dat daar gaat geven.
Fan van de foto’s? Nog meer foto’s zijn op onze Instagram te vinden. Volgen is de boodschap!
Setlist
Always Where I Need To Be
Sofa Song
Eddie’s Gun
She Moves In Her Own Way
Sweet Emotion
Four Leave Clover
All The Time
Ooh La
Westside
See Me Now
Weight Of The World
Pamela
Jackie Big Tits
Watching The Ships Roll In
Bad Habits
Do You Wanna
Seaside
Junk Of The Heart
No Pressure
Naive