Craig Taborn en Vijay Iyer hebben elk een unieke connectie met het respectabele ECM label, dat dit jaar zijn vijftigjarige bestaan viert. Op The Transitory Poems hoor je hen beiden aan het werk. Een samenwerking die hun improvisatiekunsten binnen de jazz demonstreert en een onwerelds album oplevert.
Aanstoker van dienst is onder meer het gigantische verlies van jazzimprovisator Cecil Taylor, van wie ze het motief en thema ontleenden. Daarnaast worden op deze release ook de iconische verbeeldingskracht van Geri Allen, Muhal Richard Abrams en de poëzie van beeldend kunstenaar Jack Whitten gehuldigd. Op die manier wordt duidelijk dat Taborn en Iyer deze in Budapest opgenomen registratie vooral als een ode zagen. Een wonderlijke ode aan de onbeschrijfbare betekenis van het mens-zijn.
De muziek op dit album nodigt daar ook toe uit. Het is een viering tot op het bot. Bruisend van leven en genot, zonder de soms donkere schaduwzijdes te negeren (het sterk aangrijpende “Shake Down”). Daarbij valt meer dan ooit op hoe immens groot de technische beheersing van zowel Taborn als Iyer is. De kern blijft evenwel pure, sterk doorleefde en doorvoelde emotie. Zo voel je zowel delicate elegantie als kwetsbare broosheid op deze release.
Beide muzikanten weten hun technische begaafdheid en wendbare souplesse te koppelen aan een uitgesproken zin tot improvisatie en communicatie. In eerste instantie is dit album een open en uitdagende dialoog tussen Taborn en Iyer. Maar ook als luisteraar word je betrokken bij deze, van levenslustige poëzie en filosofie (“Kairos”!) doordrongen concertregistratie. De soms lange composities volgen elkaar op, met als resultaat een consistent geheel dat de tijdelijkheid van ons bestaan naar voren schuift.
Naar The Transitory Poems luisteren is niets minder dan oorstrelend genot. Al vergt het wel een open houding om de hoogst avontuurlijke, op improvisatie gestutte jazzexploraties en het intimistisch jazzy pianogefriemel van beide heren tot je te nemen. Maar de inspanning die het vraagt, levert onmiskenbaar resultaat. Ook al omdat deze release in zekere zin het auditieve equivalent is van een schaakpartij tussen grootmeesters die hun kunnen al lang meer dan bewezen hebben.
Zodoende halen we ons hart op aan deze prachtige ode aan het leven. Heerlijk mooi. Avontuurlijk, verfijnd, complex, uitdagend, spannend … Allemaal van toepassing op het onwereldse avontuur van The Transitory Poems. Een van de meest bijzondere en aanbevelingswaardige uitgaves van dit jazzjaar.
