Artificial Horizon, zo werd het nieuwe album van TaxiWars gedoopt. Daarmee geeft de groep te kennen dat het, na twee goed ontvangen albums (het gelijknamige debuut en opvolger Fever), nooit aan ambities wil inboeten. Met een derde album onder de arm krijgt het TaxiWars kwartet nog wat extra wind in de zeilen om een aparte koers uit te zetten.
Kort, puntig en krachtig blijft het devies. “Geen ellenlange solo’s”, zo gaf Tom Barman eerder al te kennen. Met Artificial Horizon zet TaxiWars (met naast Barman-Verheyen ook de uitstekende ritmetandem Thys-Pierre) sterk in op de doorontwikkeling van composities. Een uitdieping van het eerdere traject, zeg maar. Daar waar de groep in het verleden laveerde tussen lyrieke jazz en puntige, hoekige rock, iets dat nog steeds te vinden is in tracks als het met een funky baslijn gezegende “Sharp Practice”, merk je nu veel vaker een knappe, hybride mix van zenachtige beheersing en metropolitane urban grooves. Bovendien stel je vast dat de groep de eigen sound een goede streep breder trekt, met onder meer invloeden uit urban R&B, soul en vooral hip-hop. Zoals onder meer opener “Drop Shot” (met een absolute glansrol voor de tenorsax van Verheyen) aangeeft.
Meer dan ooit speelt TaxiWars composities waarbij de rijke aandacht voor detail opvalt. Dat vind je onder meer terug in het weelderige gebruik van achtergrondvocals en samples (waarbij Barman onder meer te rade gaat bij enkele filmklassiekers om de composities van de vaker in New York dan thuisland België vertoevende Verheyen op te waarderen). Opmerkelijk is ook hoe dit hecht spelende kwartet op geheel eigen wijze weet om te gaan met haar grote liefde voor de jazz. Zo blijft dankzij Thys de bop en swing van Mingus en via Verheyen de meditatieve bezieling van Shepp in het DNA van de groep zitten.
Barman op zijn beurt put eveneens zijn sterktes goed uit: de teksten uiteraard, maar evengoed ook de jachtige, hyperkinetische, op ritme gestoelde zang en de onophoudelijke zoektocht naar melodie. Soms gemengd met low key parlandostijl, waardoor er zeker met de ruggesteun van Thys en Pierre niet zelden een dEUS-achtige vibe aanwezig blijft. De link met een band als Morphine, met wie het een uitgesproken liefde voor scherpte en focus deelt, blijft ontegensprekelijk aanwezig.
De essentie van TaxiWars ligt vooral in het samenspel. In het samengaan van afzonderlijke talenten die elk een wezenlijke, evenwaardige bijdrage leveren. Zo voel je direct aan dat er een stevige vriendschap aan de basis ligt. Dat maakt ook dat er veel ruimte mogelijk is voor de groepsleden om helemaal vrijuit te gaan. Soms ligt het experiment eerder bij de zang, dan weer bij de bundeling van ideeën tot frisse, hedendaagse en toegankelijke composities. Zo geeft de groep op Artificial Horizon mee dankzij het werk van Verheyen die zijn tenorsax vaak laat zingen prominent voorrang aan het melodieuze.
Dan weer hoor je enkele ballads opduiken. Zoals halfweg “Irritated Love”, waarbij de glazen wijn, de nog rokende sigaret in de asbak en een fikse dosis gesmoord liefdesverdriet zowaar in handbereik liggen. Daarmee brengt het kwartet een fraai, teder en zalvend rustmoment in het verlengde van de te vroeg gestorven Chet Baker aan. Althans voor even toch, want het erop volgende “Infinity Cove” is een en al kriskras door elkaar lopende bas en percussie. Een fijne brok jachtige energie, zoals ook te vinden is in het mooie, de zoektocht naar eeuwige liefde beschrijvende “Safety In Numbers”.
Naar het einde toe zet de groep wat meer in op ademruimte en mogen tracks al eens uitwaaieren, zoals met “Different Or Not” en vooral het minimalistische, op bitterzoet romantiek gestoelde “They tell you you’ve changed”, dat als alles goed gaat nog wel eens op een soundtrack van Barman opduikt. Rest nog: “On Day Three”, een moment in tijd. Een schuchtere pianolijn, die het gezelschap krijgt van een voorzichtig aangestreken contrabas. Donkere drum en percussie op de achtergrond. En Barman in zijn meest filmische, maar evengoed ook spontane en emotionele zelf. Het geeft goed aan hoe TaxiWars op weg naar alweer nieuwe horizonten een heerlijk spontane, nieuwe koerswending neemt.
Prima derde plaat van TaxiWars, dat de registers hiermee wat opentrekt, de uitdaging en het experiment volop aangaat. En in een trek door aangeeft helemaal klaar te zijn voor een goed lopend rondje concerten en festivals.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
