(Sandy) Alex G, de Amerikaanse selfmade indierocker trad gisterenavond op in de Orangerie van de Botanique. In het verleden werkte hij al samen met Frank Ocean en met zijn eigen muziek zit hij momenteel al aan zijn achtste studioalbum, waarvan House of Sugar het nieuwste was dat in september van vorig jaar uitkwam. De DIY rock en pop vibes hingen gisteren her en der in de lucht, maar (Sandy) Alex G kon net niet helemaal overtuigen.
De vier bandleden onder leiding van Alexander Giannascoli kwamen op volledig in het donker, terwijl “Project 2” speelde als intro. Ze creëerden even een heel mysterieuze sfeer. Openen deden ze met “Gretel”, een heel dromerige popsong. Op het eerste zicht leek het een avond te worden waarop we diep konden wegdromen in gedachten. (Sandy) Alex G speelde het niet hard. Tijdens “Southern Sky” en “Bobby”, op het begin van de avond, speelde hij akoestische gitaar. Het gaf ons de kans om mee te wiegen op het ritme van de muziek en we konden onze gedachten even de vrije loop laten.
Naar het midden toe ging het er heel even wat steviger aan toe. Tijdens “Near” zette hij de echo op zijn microfoon open en liet de drummer even zien dat hij stevig kon jammen. Jammen kon ook de gitarist, die af en toe een stevige solo uit zijn mouw schudde. Terwijl wij met open mond zulke taferelen aanschouwden, bleef het in het publiek over het algemeen redelijk rustig. (Sandy) Alex G’s muziek sluit uiteraard deels aan bij die kalmte en sereniteit, maar we hadden toch net dat tikkeltje meer verwacht van het publiek.
We konden het meest genieten van de momenten waarop Alexander plaatsnam aan de piano, bijvoorbeeld tijdens “Bad Man”. Het samenspel tussen hem en de gitarist was op dat moment echt prachtig: het waren allebei zeer bekwame muzikanten. (Sandy) Alex G’ muziek heeft sowieso al dat niet al te perfecte do it yourself geluid, en dat klonk gisterenavond in de Botanique bij momenten best wel leuk.
Interactie met het publiek was er niet zoveel, Alexander en co hebben daar duidelijk niet zoveel nood aan. Ze willen gewoon hun muziek brengen, op hun eigen nonchalante manier. Dat begrijpen we wel. Langs de andere kant is het soms wel aangenaam wanneer er tijdens de show wat meer dingen gezegd worden naar het publiek toe. Gelukkig maakte hij dat op het einde wel een beetje goed. Hij vroeg of iemand hem een shotje whiskey kon bezorgen: ‘I got 3 pounds.’ En ja hoor, twee minuten later werd de Amerikaan getrakteerd op een nieuw shotje.
Die interactie trok (Sandy) Alex G dan ook nog eens door naar het einde van hun show. Na “Sugar House” verlieten de heren het podium en kregen we “My Heart Will Go On” van Céline Dion te horen. Het zou nog eens iets zijn als ze dat coverden, maar dat deden de heren spijtig genoeg niet. Na de encore “Fell”, met een lange instrumentale outro, maakten ze wel tijd om aanvragen van het publiek te spelen. Zo kregen we toch nog wat toffe interactie. Na uitgebreid het team te bedanken verlieten ze dan het podium.
Conclusie: (Sandy) Alex G bracht een set waar inhoudelijk weinig op aan te merken viel, maar we misten gewoon net nog iets extra om het af te maken. Alles wat Alexander en co speelden voelde goed aan, maar dat wegdromen lukte niet helemaal en daardoor bleven we na het optreden toch een beetje op onze honger zitten.
Setlist:
Project 2
Gretel
Southern Sky
Hope
Bobby
Kute
Taking
Thorns
Kicker
Near
Bug
In My Arms
Brick
Horse
Bad Man
Mis
Walk Away
Crime
Sugar House
Fell
