© Clara Ruby
Een releaseshow die pas een half jaar na de effectieve albumrelease plaatsvindt; ook dat is corona. Net toen het virus begon door te breken bracht Tessa Dixson haar debuutplaat Genesis op de markt, maar daar kon ze jammer genoeg nooit echt mee uitpakken. Geen promo, shows of festivals dus en dat deed de Brusselse pijn. Vandaag komt daar eindelijk verandering in, al was dat misschien nog steeds niet op de manier waarop de zangeres hoopte. In het kader van ABNormal organiseerde ze een alternatieve releaseshow en als dat een voorsmaakje was van wat we volgend jaar mogen verwachten, ligt de lat hoog.
Tessa was in elk geval niet de enige straffe madam die het podium van Ancienne Belgique onveilig mocht maken, want in het voorprogramma stond Sunday Rose. De Antwerpse zangeres heeft veel gemeen met Dixson, want ook zij won StuBru’s De Nieuwe Lichting en ook zij kon niet voor de volle honderd procent profiteren van de aandacht. Onze aandacht kon ze vanavond zeker voor zich winnen, want Rachel Mulowayi beschikt over een gouden stem. Hoewel het allemaal misschien wat verlegen en statisch overkwam, werden we toch overtuigd van haar talent. Hoogtepunten waren “Our Girls” – het pakkende eerbetoon aan de overleden slachtoffers van Marc Dutroux – en natuurlijk radiohitje “Worst I Ever Had”. Een mooi begin van de avond, dat zeker!
Slechts een dikke tien minuten later was het al tijd voor de hoofdact (toch iets positief aan die zittende coronaproof shows). In een interview eerder dit jaar voorspelde Tessa ons een grootse show waarin haar hele Genesis-concept tot z’n recht zou komen. Op het eerste zicht zag het podium er niet zo groots uit, maar de show was dat zeker wel. Na een mysterieuze intro kwam Dixson het podium opgewandeld, waarna ze meteen met “Coming Home” de avond op gang trapte. Vocaal klonk het misschien nog niet helemaal top, maar het totaalplaatje zat bijzonder goed in elkaar.
‘Tender me like a flower’, ging Tessa naadloos over naar “Tender Me”, waarna de Brusselse bloem bijna letterlijk openbloeide. Uit het niets pompten de beats door de zaal en we begonnen plots te snappen wat ze bedoelde met haar totaalconcept. Het was voor de zangeres dan ook heel lang geleden dat ze nog eens op een podium stond, maar dat ze haar album eindelijk kon voorstellen aan een publiek, dat overigens zeer enthousiast was, deed haar zichtbaar deugd.
‘We’re so happy to be back. Let me feel your energy!’, riep Tessa nogal schattig uit, maar die energie kreeg ze zeker. In haar prachtige outfit fladderde ze over het podium, terwijl “Morning Light” alweer een r&b-achtige wending kreeg. De avond ging in stijgende lijn en Dixson voelde zich ook steeds beter. Ook vocaal ging het allemaal zuiverder klinken, en maar goed ook, want ze kon het gebruiken toen “My Mind” omsloeg in zware bassen en een paar fantastische echorijke uithalen. Het klonk allemaal bijzonder indrukwekkend.
Met “Ignited” werd een eerste kookpunt bereikt. De bassen pompten zelfs zo hard de zaal in, dat de speakers het even niet meer aankonden. “Hurt So Good” zorgde dan ook voor een passend momentje van rust. Veel tijd om op adem te komen was er echter niet, want plots stond daar – op anderhalve meter natuurlijk – Yusuf om “My Love” naar een hoger niveau te tillen. De chemie tussen de twee was voelbaar en dat zorgde er dan ook voor dat het energiepijl snel weer omhoog ging.
Nadat het tempo de hoogte ingejaagd werd op “How High”, veranderde het AB Theater in een ware discotheek. Dansen mocht natuurlijk niet en daar hadden we het verdomd moeilijk mee. Zeker toen Tessa met “Forget You” een gloednieuw nummer introduceerde. Met hoekige beats die zomaar eens van Flume konden komen, bereikte de avond het absolute kookpunt. Dixson zelf had zich ondertussen al van alle lasten ontdaan en danste de ziel uit haar lijf. Prachtig om te zien en natuurlijk ook gewoon heel goed.
Met een donkere pop/r&b-versie van Robin S’ “Show Me Love” en een orkestraal getint “Beautiful Pain” had Tessa de volledige zaal om haar vinger. En die zaal, die wilde meer. Jammer genoeg weerklonk toen die verdomde stem met alle coronamaatregelen plots door de speakers. Gelukkig bestaat er een wijs gezegde dat zegt: ‘je moet stoppen op een hoogtepunt’, en laat dat nu net zijn wat de Brusselse gisterenavond deed.
We moeten toegeven: toen we de podiumopstelling zagen, snapten we niet echt hoe dit groots kon worden. Gelukkig is er nog een ander wijs gezegde dat Tessa alle eer aan deed: less is more. Het hele Genesis-concept werd plots glashelder. Elk nummer kreeg een nieuwe, verrassende wending en die blies ons keer op keer omver. We kregen letterlijk en figuurlijk alle kleuren van de regenboog te zien, doordat de Brusselse haar kleurenspectrum wijd opentrok. Het is moeilijk om energie te voelen als de hele zaal in z’n luie stoel zit, maar voor Tessa Dixson leek dat allemaal geen moeite. Een straffe artieste met een straf album dat ze gisteren éíndelijk kon tonen.
Op 13 maart 2021 staat Tessa Dixson terug in Ancienne Belgique. Hopelijk is dat dan in normale omstandigheden, want wij zien een feestje in een volgepakte zaal wel zitten. Tot dan?
Setlist:
Coming Home
Tender Me
Morning Light
My Mind
Ignited
Hurt So Good
My Love
How High
Forget You
Show Me Love (Robin S cover)
Beautiful Pain
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
