Eind juli verraste Taylor Swift vriend en vijand met de plotse release van haar achtste album. folklore verscheen uit het niets en nog geen jaar na Lover. Dat was echter niet de enige verrassing. Ondanks dat de sound van de Amerikaanse doorheen haar carrière al evolueerde van country naar pop, had niemand gedacht dat Swift plots indiefolk zou maken. Voor dat album werkte ze onder andere samen met Aaron Dessner van The National en zo deed de muziek daar soms wat aan denken. Terwijl folklore nog vers in de winkelrekken lag, waren Taylor Swift en haar andere muzikanten alweer nieuwe muziek aan het maken. Opnieuw gebeurde dat in het grootste geheim en zo werd ook evermore slechts uren voor de release aangekondigd. Haar negende album ligt in de lijn van zijn voorganger en Taylor omschreef de twee dan ook als zusjes.
Zowel muzikaal als inhoudelijk zijn folklore en evermore nauw met elkaar verbonden. De twee zijn samen goed voor 31 liedjes en ondanks dat we de vorige langspeler zeker konden smaken, is het nu misschien wat te veel van het goede. Dat de som van dit tweeluik neerkomt op 31 is allicht geen toeval, aangezien de muzikante aanstaande zondag even oud wordt. Nog een detail dat fans niet is ontgaan, is dat je uitkomt op dertien wanneer je de cijfers omwisselt; het lievelingsgetal van Taylor Swift en de dag waarop ze verjaart. evermore is een verjaardagscadeau van Swift voor haar fans en het is er dan ook aan te merken.
Daar waar de videoclip van “cardigan” (het enige folklore-nummer dat er een kreeg) ophield, begint de video van “willow‘, de albumopener. Willow mag dan wel een voornaam zijn; hier gaat het over een wilg en Swifts vriend. De ingetogen muziek doet wat denken aan haar countrymuziek en ook in de tekst zit er een knipoog naar het verleden. Zo zong Swift op “august” (folklore) over haar plannen afzeggen voor haar geliefde en op “willow” verstoort hij deze. “ivy” gaat daadwerkelijk over een vrouw, maar of deze echt Ivy heet, is onduidelijk. De vrouw bedriegt haar man en dat gaat gepaard met een klimplantmetafoor. Vreemdgaan en driehoeksverhoudingen kwamen al aan bod op folklore (in onderling verbonden nummers), maar ook op de opvolger gaat het erover.
Soms gaat het iets verder dan vreemdgaan. Zo zingt Taylor Swift samen met HAIM op “no body, no crime” over de echtgenoot van Este Haim. Hij zou haar bedriegen, dus vinden ze er niets beter op dan hem te vermoorden. Het lichaam wordt mooi weggewerkt en haar twee zussen zorgen voor een alibi. De leuke en ludieke samenwerking behoort zeker tot de beste nummers van dit album, terwijl het lied waarop The National te horen is, teleurstelt. Het is wat saai en heeft tekstueel niet veel om handen. Inhoud vinden we terug op de albumafsluiter, die eveneens de tweede samenwerking met Bon Iver is. Het duet gaat over dat beetje licht aan het einde van de tunnel, terwijl je je in een eindeloos donkere periode lijkt te bevinden. “evermore” gaat over Joe Alway, die ten tijde van reputation, Swifts dieptepunt, in haar leven verscheen. Hij werkte dan ook mee aan het lied en verzorgt hier de piano.
Muzikaal gezien is evermore minder boeiend dan folklore. Daarvan zijn de oorzaken niet ver te zoeken. Ten eerste zijn we ondertussen het indiegeluid van Taylor Swift al gewoon. De verrassing is er wat af, dus de impact die de muziek nalaat, is net iets kleiner. Aaron Dessner werkte dit keer mee aan alle nummers, terwijl er op folklore nog redelijk wat exemplaren stonden waarvoor Swift samenwerkte met Jack Antonoff. Bijgevolg klinkt dit album minder divers. Toch zijn er enkele songs die er muzikaal gezien uitspringen. Zo vallen “gold rush” en “long story short” op doordat ze dichter aanleunen bij catchy popmuziek, terwijl “happiness” net opvalt doordat het zo ingetogen is. Net als die laatstgenoemde springt ook “closure” er op een positieve manier uit en deze keer door de minder klassieke instrumentatie.
“epiphany” was het dertiende nummer op folklore en ging over de grootvader van Taylor Swift. Ook deze keer is het dertiende lied een ode aan een grootouder. Op “marjorie” zoekt de muzikante met haar oma het evenwicht tussen vriendelijk en slim, beleefd en autoritair en dat aan de hand van een mooie tekst. Ook op “dorothea” wordt er over een vrouw gezongen. Ze groeide op in een klein dorpje, maar is verhuisd naar de grote stad en er wordt gepiekerd over wanneer Dorothea nog eens langs zou komen. Op “’tis the damn season” keert een vrouw uit de grote stad terug naar haar geboortedorp om daar haar oude geliefde terug te zien. Toeval? Neen, en ook de namen Marjorie en Dorothea zijn wellicht niet zomaar gekozen. Een naamgenoot van Swifts oma verdween op vijfjarige leeftijd en werd nooit teruggevonden. Ze werd het laatst gezien door haar zus: Dorothea.
Niet één, maar twee verrassingsalbums in hetzelfde jaar is niet niets. Toen Taylor Swift eerder dit jaar met folklore plots een indiefolkalbum dropte, trokken we even onze wenkbrauwen op, maar het resultaat was zeer sterk. Het nieuwe evermore ligt helemaal in dezelfde lijn, waardoor het wow-gehalte iets lager ligt. Muzikaal is het jammer genoeg wat eentoniger, maar met haar teksten scoort Swift alweer punten. Ze zingt niet alleen over haar eigen leven en de mensen rondom haar. Daarnaast verzint ze ook verhalen en heeft ze het over mensen die echt hebben bestaan. Bovendien hangen verschillende liedjes duidelijk samen, maar wordt er ook regelmatig op een subtiele manier naar oudere muziek verwezen.
Taylor Swift omschreef folklore en evermore als een vorm van escapisme en dat is het zeker. De zusteralbums zijn niet alleen muzikaal met elkaar verbonden, maar sluiten thematisch ook mooi bij elkaar aan. Taytay verklapte zelfs dat Dorothea in haar gedachten naar dezelfde school ging als verschillende fictieve figuren van het achtste album. De negende langspeler van Swift mag dan niet zo verrassend zijn als de voorganger, ook evermore is kwaliteitsvol. De Amerikaanse singer-songwriter stuurde de afgelopen maanden 31 nummers de wereld in en verstopte daarin alweer een hele hoop easter eggs. Het is aan de wereld om deze te ontdekken en als er één zekerheid is in het leven van Taylor, dan is het wel dat swifties gonna swift.
Facebook / Instagram / Website
