Metalfans staan er niet meteen om bekend dat ze makkelijk in hun broek pissen. Maar toen Liquid Tension Experiment op 14 december 2020 aankondigde dat ze een nieuw album gingen uitbrengen, gutste het gele goedje werkelijk alle kanten op. Wasmachines vol leren broeken draaiden overuren die avond. En volledig terecht. Liquid Tension Experiment is de legendarische supergroep die Mike Portnoy (toen nog bij Dream Theater) in 1997 oprichtte. Hij nodigde Jordan Rudess uit (toen nog niet bij Dream Theater) en Tony Levin. Pas toen Dimebag Darrel en Steve Morse niet konden wegens, respectievelijk, Pantera en Deep Purple, vroeg Portnoy zijn maatje John Petrucci of hij niet wat gitaar wou spelen. In ’98 en ’99 kwamen albums uit met titels waarvoor, zo vermoeden wij, geen uitgebreide brainstorm werd georganiseerd: Liquid Tension Experiment en Liquid Tension Experiment 2. Het klikte zo hard met Rudess dat hij Dream Theater vervoegde, waardoor LTE plots drie leden van Dream Theater telde. Redelijk onnozel voor een zijproject. Dus de stekker ging eruit.
Maar kijk, 22 jaar later is er nu “The Passage of Time”, de eerste single van LTE3 (weer geen brainstorm georganiseerd). Het is het eerste nummer dat de heren samen componeerden toen ze de voorbije zomer weer samenkwamen. We proberen ons dat moment voor te stellen door te denken ‘Hoe zouden we ons voelen als we terug tussen de lakens zouden duiken met ons lief van twintig jaar geleden?’ En, ja, dat zou best wel eens wat liquid tension kunnen opleveren. Het nummer begint met een agressieve riff. De alweer speelse Portnoy gooit wat groove in de mix en wanneer Rudess erbijkomt is het na exact dertig seconden al meteen duidelijk: dit swingt. Het nummer dendert verder met ademruimte voor piano en keyboards, waardoor we halverwege een vintage Dream Theater-gevoel krijgen dat het niet meer mooi is. Hun eerste albums waren metal, jazeker, maar er zat toch ook schwung in. Een beetje zoals Deep Purple in hun beste tijd, maar dan nadat ze een paar dagen hebben zitten weken in een badje van progressive metal.
Kortom, wij zijn hier in onze berengrot zeer te spreken over “The Passage of Time”. Petrucci rijgt de melodieuze solo’s aan elkaar zonder constant noten te braken (echt!), Rudess zorgt voor een rijke gelaagdheid en Portnoy doet wat alleen hij kan: Portnoy zijn. Wat nog het meest opvalt is dat deze kanjers in functie van het nummer spelen. Dit is geen muzikale masturbatie, iets waar we de jongere progressive garde soms van verdenken. Ofwel worden we gewoon oud. Dat kan ook. Wat er ook van zij, we kijken uit naar het album dat op 26 maart 2021 verschijnt.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
