©CPU–Lies Borgers
Als een speer schoot de carrière van Alessia Cara uit de startblokken. De zangeres was nog geen twintig jaar toen ze haar eerste gigantische hit scoorde met “Here”, om daarna met Know-It-All een over het algemeen zeer sterke debuutplaat af te leveren. Het leek wel alsof de jonge Canadese het schoolvoorbeeld werd van een ideale ontbolstering, maar haar tweede langspeler kon dat helaas niet bevestigen. Hoe dat precies komt, durven we niet te zeggen. Alles zat Alessia nochtans mee, aangezien ze in het voorprogramma mocht spelen van mooie namen als Coldplay en Shawn Mendes en de soundtrack van de succesvolle Disneyfilm Moana mocht maken. Het duurde bijgevolg behoorlijk lang voor we nog eens een nieuw streepje muziek van de zangeres te horen kregen, maar nu zit er een derde album aan te komen.
Van dat album kennen we vooralsnog niet al te veel details, maar Alessia kon wel al kwijt dat het uit twee delen zal bestaan. Zo zullen er dus twee rode draden doorheen de plaat lopen, die ze nu wil vertalen aan de hand van meteen twee singles. “Sweet Dream” staat symbool voor hoe de Canadese de afgelopen jaren beleefde, waarin ze nogal wat last scheen te hebben van slapeloosheid. Het lijkt dan ook wel alsof ze op dit nummer de muzikale lijn vanop The Pains of Growing doortrekt. Een dromerige – snap je ‘m? – beat trekt de boel en terwijl die steeds meer pit krijgt, smeekt de zangeres om eindelijk eens een mooie droom te mogen ervaren. Al bij al zit de track dus goed in elkaar, maar toch lijkt het alsof er iets mist. Er gebeurt zeker heel wat, denk bijvoorbeeld maar aan de harpfragmenten en de talrijke subtiele effectjes, maar “Sweet Dream” mist dat tikkeltje extra om boven de rest uit te springen. Dat is natuurlijk geen verrassing, aangezien de sound vanop Alessia’s tweede plaat bijlange niet zo interessant was als die op haar debuut.
Het is dan ook daarom dat “Shapeshifter”, eigenlijk een B-kantje, ons meer kan bekoren. Hierop keert Alessia terug naar haar popsoulroots, waardoor het nummer wel een wedergeboorte lijkt. Met een gitaar die klinkt als de ondergaande zon komt de track bijzonder rustgevend op gang, terwijl de zangeres je omarmt met haar warme stem. Ondanks het feit dat het lijkt alsof er bijzonder weinig gebeurt, zit het nummer goed in elkaar. Zeker wanneer er op de achtergrond lichte bassen en strijkers bij komen kijken, die het geheel net wat dramatischer maken. In tegenstelling tot het grote podium van “Sweet Dream”, worden we op “Shapeshifter” terug de donkere club in gekatapulteerd, en laten we eerlijk zijn, dat is toch gewoon waar Alessia Cara het best tot haar recht komt.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
