Je weet dat je naar Fleddy Melculy luistert als een nummer dat nergens over gaat het meest diepzinnige is op de nieuwe ep. And just niks for all, zo heet het nieuwe knutselwerkje van de Vlaamse metalband die al jaren het leven weer in de Belgische metalscene probeert te blazen. De teleurstelling kan echter niet groter wanneer er van de 7,5 songs geen enkel nummer uitspringt.
Toen de band in 2016 haar debuut “What de fok” uitbracht, deed de Belgische metalcommunity een klein vreugdedansje, ‘Ja, joepie, nieuw bloed!’ Maar hoe langer, hoe meer dat vreugdedansje op een rituele verdrijvingsdans begint te lijken. Ze laten het hangen, de mannen van Fleddy Melculy. Onverstaanbaarder dan ooit brengen ze helaas geen vernieuwing en vooral weer veel lawaai. De humor is zoekgeraakt.
“Papa FM”, de opener van de ep, is de naam ‘song’ niet waardig. Je hoort Urbanus vertellen in iets wat op een voicemail lijkt. Geen muziek, zelfs geen licht achtergrondgeluidje, enkel Urbanus die zijn beklag doet over Fleddy Melculy, dat ze iets nieuws moeten proberen en dat het beter kan. We kunnen niet anders dan de komiek gelijk geven.
Met open blik gaan we verder naar de andere nummers op de ep. Alles wat we in het begin zo leuk vonden aan Fleddy Melculy wordt nu wat afgezaagd. “God is een kapper”? Beklag over lange haren. “Freddie”? Beklag over het feit dat mensen denken dat ze een coverband van Queen zijn. “Gefrustreerde automobilist”? Beklag over bestuurders die het bloed vanonder je nagels kunnen halen.
Desondanks weet Fleddy Melculy haar instrumenten te gebruiken en zijn ze zich nog altijd even bewust van de muziek die ze maken. De sleur is waarschijnlijk de reden dat hun muziek toch niet meer zo positief aankomt als voordien. Er staan ook een aantal oude bekenden op de ep. Zo hebben ze “T-shirt van Fleddy Melculy” en “Niks” meegenomen in het geheel.
“Slaap” is het enige nummer dat je even laat opkijken. Fleddy Melculy gebruikt voor het eerst op de ep zinnen die langer zijn dan zeven woorden en ze lijken wel degelijk te hebben nagedacht over hun tekst. ‘Ik slaap wel als ik dood ben’. Wij zien het als een Evanescence-tekst met een Nederlandse vertaling. De harde, scheurende gitaren die we wel vaker horen in de songs van het Belgische metalcollectief.
De band waar we initieel zo’n goed gevoel bij hadden, zal duidelijk eens uit haar schelp mogen kruipen en op de proppen komen met iets nieuws. Volgende keer beter!
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek meer muziek op onze Spotify.
