AlbumsRecensies

Ada Lea – one hand on the steering wheel the other sewing a garden (★★★★): Bitterzoete herfstwandeling

In 2019 maakte de wereld voor het eerst kennis met de Canadese lo-fi folkrockartieste Alexandra Levy. Onder het pseudoniem Ada Lea bracht ze met what we say in private een debuutalbum dat baadde in een gloedvolle mengeling van hartzeer en pijn. Het album werd gekenmerkt door een muzikale rijkdom en sterke teksten, waardoor Lea meteen indruk wist te maken op de indiescene. Iets meer dan twee jaar later ligt haar tweede langspeler al in de winkel, en die kreeg met one hand on the steering wheel the other sewing a garden een heerlijke titel mee. De plaat biedt folkrocknummers die vooral gebaseerd zijn op Lea’s ervaringen in haar thuisstad Montreal. Zo wordt de fysieke lp vergezeld van een kaart van de stad, met aanduiding van de locaties die de verschillende nummers inspireerden.

Het geluid van het album doet her en der denken aan dat van Phoebe Bridgers, wat niet zo gek is als je weet dat de productie in handen was van diens ex-vriend en drummer Marshall Vore. De meeste instrumenten werden door Lea zelf ingespeeld, maar ze kon ook rekenen op bijdragen van gitarist Harrison Whitford (van Phoebe Bridgers’ begeleidingsband), drummer Tasy Hudson en opnameleider Burke Reid. Die laatste werkte in het verleden al met Courtney Barnett. Een interessante ploeg dus, en het resultaat mag er dan ook wel wezen.

De albumopener “damn” wist ons tijdens de zomer al helemaal te overtuigen als single. Een fijne bas, een lome gitaar en warme orgelklanken vormen een liefdevolle basis waarover Lea haar treurige tekst uitrolt. ‘Every year is just a little bit darker / then the darker gets darker / thеn it’s dark as hell’ zingt ze, maar in combinatie met de gloedvolle muziek voorkomt de zangeres dat ze somber en depressief overkomt. Aansluitend klinkt de single “can’t stop me from dying” een stuk scherper, met een hoekig gitaartje en een pompende basgitaar. Lea stopt het nummer boordevol weerhaakjes, waardoor het ongetwijfeld na één beluistering al in je hoofd blijft hangen.

Net als op haar debuut haalt Lea op one hand on the steering wheel the other sewing a garden geluiden uit een zeer gevarieerde muziekdoos. Aan het ene uiterste zitten prachtige folkballades zoals “saltspring” en “writer in ny”, waarin ze niet meer nodig heeft dan een akoestische gitaar en een lapsteel om haar schitterende teksten te brengen. Aan het ander einde van het spectrum vind je nummers als “can’t stop me from dying”, een muzikale trip naar alternatieve muziek uit de jaren tachtig. Tussen deze uitersten brengt Lea een warme mengelmoes van melancholische, jengelende indie- en folkrock.

De meeste nummers kabbelen helder verder op een rustig tempo, waardoor het album uitstekend dienst kan doen als weemoedige achtergrondmuziek om een herfstwandeling mee te maken in een bos (of in Montreal natuurlijk). Lea stopt echter voldoende scherpe randjes in de muziek om te voorkomen dat het saai of voorspelbaar wordt. Het lieflijke “my love 4 u is real” bevat intermezzo’s met een galmende elektrische gitaar en enkele vocale uitbarstingen, weerbarstige strijkers en een zeemzoete melodie trekken “backyard” dan weer naar een hoger niveau. Op “partner” versterkt een snijdende gitaar de trieste tekst, terwijl op het wondermooie “violence” een droevige slidegitaar zorgt voor een krop in de keel.

Lea weet haar liedjes te brengen met een gevarieerde stem. Met haar hese timbre voorziet ze de nummers van een rokerige sfeer, wat extra bijdraagt aan de melancholische gevoelens die het album oproept. Net als Regina Spektor stopt de artieste net iets te veel woorden in haar strofen, waardoor zanglijnen meanderen op de melodieën en sommige lijnen als een spraakwaterval binnenkomen. Toch klinkt het nergens te druk en gaat Lea op geen enkel nummer de mist in. Het is moeilijk om een hoogtepunt te kiezen uit de tien nummers (het instrumentale tussendoortje “and my newness spoke to your newness and it was a thing of endless” buiten beschouwing gelaten), het album laat zich best in een geheel verteren.

Daar waar veel artiesten bij hun tweede album lijden aan een gebrek aan inspiratie komt Ada Lea met one hand on the steering wheel the other sewing a garden ijzersterk uit de hoek. De wondermooie muziek vormt in combinatie met de weemoedige teksten een bitterzoete cocktail. Met een gevarieerde, warme plaat voldoet Ada Lea weer helemaal aan de hooggespannen verwachtingen.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.

175 posts

About author
It's party time and not one minute we can lose.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single YUMA – “I Don’t Need to Know”

Het is nog niet zo lang geleden dat we kennismaakten met de Belgische band YUMA. De groep uit Ruiselede gooide twee maanden…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle YUMA - "Heartbeat"

Waar YUMA begon als singer-songwriterproject van Yuma Claeys, is het project inmiddels uitgegroeid tot een vierkoppige band. Vorig jaar wist de band…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Sloppy Jane - "Claw Machine" (feat. Phoebe Bridgers)

In het begin van 2024 ging de nieuwe film van de Amerikaanse Jane Schoenbrun in première. Voor I Saw the TV Glow…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.