© CPU – Jan Van Hecke
Tsar B was in 2020 helemaal klaar om een andere kant van zichzelf te laten zien. Tijdens het najaar zou ze haar kenmerkende donkere beats vervangen door niet meer dan wat strijkers, ondersteund door een beat zo nu en dan. We zagen een eerste opvoering van de showreeks en daarna ging het land terug op slot. Een jaartje later trekt Justine Bourgeus toch rond met haar intieme Tsar B-show en daarvoor wordt ze bijgestaan door celliste Trui Amerlinck. Dansen deden we voor de verandering niet tijdens Tsar B’s set, maar dat betekent niet dat de muziek ons onbewogen liet.
Ondanks dat White Dress op het programma staat, krijgen we eerst Monokimono te zien. Het Nederlandstalige trio verrast live met een heel dansbare set, waardoor zij die willen toch nog even kunnen losgaan. Aan het begin lijkt de groep wat technische problemen te hebben waardoor we de gitaar niet horen, maar na het eerste nummer wordt dat instrument al ingeruild voor een synth en zo verdwijnen ook de problemen. Vervolgens ontpopt de AB Club zich tot een dancing, waar jammer genoeg niet veel mensen aan het dansen zijn. De frontman geeft toch het beste van zichzelf en neemt soms ietwat geforceerde poses aan, maar blijft desondanks entertainend en het is charmant dat hij zelf zo hard van de muziek geniet.
De stevige beats, een blitse lichtshow en enthousiaste band doen de temperatuur in de zaal oplopen, maar het is misschien niet het ideale voorprogramma voor een rustig optreden met strijkers. Wie wél graag danst en het wel voor Nederlandstalige muziek heeft, kan op 4 december naar Trix in Antwerpen gaan. Monokimono stelt er die dag hun tweede ep voor en wij kijken er alvast naar uit!
Twee muzikantes zitten in witte jurken aan de uiteinden van een rijkelijk gevulde tafel, klaar om ons te verwennen met een muzikaal dessertje. Het optreden wordt a capella ingezet en de spanning wordt opgebouwd met zuinig getokkel op een viool en cello. Tijdens het tweede nummer komt er een zachte beat bij en wanneer vervolgens het dreigende “Devil Baby” aanbreekt, komt het optreden echt op gang. Justine Bourgeus en Trui Amerlinck gaan helemaal op in hun muziekinstrumenten en zonder enige moeite zweven we helemaal mee naar hogere oorden tijdens “Rattlesnake”. De twee zijn zeer goed op elkaar ingespeeld en laten het allemaal uiterst evident lijken, ondanks dat Bourgeus toegeeft dat ze wat van haar melk is. De show werd vier keer uitgesteld en nu het indelijk zover is, zien we het duo heel hard genieten.
Terwijl er vanaf het podium alleen maar mooie geluiden de zaal worden ingestuurd, kunnen we over het publiek niet hetzelfde zeggen. Een toeschouwer vond het doorheen het optreden regelmatig nodig om dingen te roepen. Schreeuwen tijdens intieme muziek als deze is enorm boertig en uiterst onrespectvol. Het vloekt énorm hard met de muziek en verpeste mooie herwerkte versies van bijvoorbeeld “Escalate”. Bij een gewoon Tsar B-optreden (met voltallige band en stevige beats) had dit geen kwaad gekund, maar hier was het uiterst ongepast.
Tijdens een grotendeels instrumentaal nummer wordt er aan de hand van loops gelaagde muziek gecreëerd. Een donkere basis wordt zo verzacht door wat luchtige muziek en zoete zang. Van het duistere dat we gewoon zijn van Tsar B is er met momenten niets te merken en wanneer ze helemaal op het einde achter de tafel afsluit met wat engelenzang en heel beperkte begeleiding, zien we de hemelpoorten open gaan. Ook tijdens “Unpaintable” gaat het duo door merg en been met hun prachtige muziekspel, waarin er zo veel pijn te voelen is dat we haast een traantje laten.
Tsar B heeft ons afgelopen avond vanalles doen voelen. De ene keer klonk het dreigend en zouden we haast schrik krijgen, de andere keer net heel licht en fragiel, waardoor we bijna onze zakdoek zouden bovenhalen. Bourgeus en Amerlinck gaven werkelijk het beste van zichzelf en de twee verdienen dan ook alleen maar lof voor deze nieuwe kijk op de muziek van Tsar B. Dat er één iemand in het publiek zo een mooie ervaring durft te verpesten is zo, zo spijtig. Ons diner met Tsar B mocht er dan wel eentje zonder eten zijn, maar het smaakte ons enorm, alleen jammer van die zatte nonkel die het intieme feest verstoorde.
