L’objectif zag het licht toen de twaalfjarige Saul Kane en Louis Bullock in de Franse les de doelstellingen van de komende les op het bord zagen staan. Of ja, op dat moment bedachten ze toch een bandnaam. Vier jaar later kwamen ze met een eerste ep Have It Your Way. Die bestempelden we als een van de beste ep’s van 2021. De vier jongens van L’objectif leggen postpunk aan met allerhande indiegenres. Op hun tweede ep We Aren’t Getting Out But Tonight We Might breien ze aan drie singles nog twee nummers. Het zijn die laatste twee die van We Aren’t Getting Out But Tonight We Might – laatste keer dat we de naam voluit geven – een compleet en ontroerend verhaal maken.
“Same Thing” zet de toon voor een luchtige eerste helft met hier en daar een kwetsbaar moment. Sauls semivalse Pete Doherty-vocalen zorgen voor een speels element. “Feeling Down” is minder rock dan we gewend zijn en lijkt met zijn psychedelische synths nogal Tame Impala-geïnspireerd, al moeten we ook denken aan de dreampop van platenlabelgenoot Alfie Templeman. Het gloednieuwe “To Be Honest” laat vervolgens zien dat de jongens nog steeds een brutale toer kunnen opgaan, al blijft het meer indierock dan punk. We zeiden al dat de ep aanvoelt als een verhaal, maar “To Be Honest” doet dat op zichzelf al. We worden meegesleept in de moodswings van Saul die afwisselend gekwetst en opgetogen klinken. Af en toe schetst een snel gitaarriffje een korte woede-uitbarsting.
Afsluiter “Thought It Was Real” begint met een lange pianointro die eigenlijk ook weer niet zó lang is, maar we hadden gewoon al heimwee naar de stem van Saul. Die is namelijk zo zacht en karaktervol dat ze al snel bevriend aanvoelt. Op “Thought It Was Real” laat hij zich van zijn meest kwetsbare kant zien, maar het klinkt allemaal heel oprecht, waardoor we zelfs wat geëmotioneerd raken. ‘Everyone I love isn’t there actually, I thought it was real’, zingt hij. Wij zijn er wél echt, Saul, op ons kan je rekenen!
Deze achttienjarige mannen hebben duidelijk geleerd om hun puberale gevoelens niet te moeten verdringen. Op hun tweede ep komt L’objectif jeugdig en vrolijk tevoorschijn, maar uiteindelijk zien we ook een meer kwetsbare kant. Die wordt geloofwaardig gebracht door de stem van Saul Kane. We noemden L’objectif ooit de band van de toekomst. De band van het moment worden ze niet meteen, maar het zou niet lang meer mogen duren voor de jongens uit Noord-Engeland door een breder publiek opgepikt worden.
Wie L’objectif live wil zien, zal vroeg moeten afzakken naar de shows van Geese. Ze spelen er in het voorprogramma op 8 juni in Wilde Westen, 9 juni in [CHEZ PIAS] en 10 juni in Melkweg.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
