© CPU – Matthias Engels
Overal waar Amenra speelt, kun je er gif op innnemen dat het bordje ‘uitverkocht’ snel wordt opgehangen. Het dal waaruit de groep moest klauteren, maakt die status des te interessanter. Amenra wordt vaak geassocieerd met de West-Vlaamse H8000-scene. Dat was slechts een instap naar de muziek die ze nu maken. Net zoals Tool creëerde Amenra een eigen genre dat niet alleen bij ons, maar ook in het buitenland grote ogen opentrok. Onder de naam Church of Ra bouwden de bandleden ook een eigen artistiek imperium uit, dat onderdak biedt aan onder andere Doodseskader, Oathbreaker en Wiegedood. Online vinden de fans elkaar wereldwijd terug in verscheidene Facebookgroepen waardoor we het begrip ‘sekte’ net niet in de mond nemen.
Vorig jaar doorbrak Amenra zijn zesdelige Mass-reeks. Het volledig Nederlandstalige De Doorn bevatte daarentegen niet minder kommer en kwel. Voor buitenstaanders blijft de groep een rariteit of ongrijpbaar. De keizers van grote spijt laten dat niet aan hun hart komen. Wie fan is, is dat immers voor het leven. Elke show is een intense beleving op zich waarbij de uitkomst niet te voorspellen valt. Daarvan waren we getuige in Harelbeke, OLT Rivierenhof en Cirque Royal. Voor De Handelsbeurs beloofden Colin en zijn bloedbroeders een speciale ‘In den Troon Verheven’-show. Echter wegens wijzingen in het tourschema moesten we het stellen met een reguliere festivalset. In de kleine setting van De Handelsbeurs maakte dat het optreden er niet minder impressionant op. Om ons helemaal onder te dompelen in zijn schaduwspel mochten Corecass en Mótha de kaarsen aansteken.
Corecass is niet te verwarren met de Britse grindcore-pioniers van Carcass. In de plaats van razendsnelle tracks kregen we sierlijk gespeelde harpmuziek. Achter dit filmisch muziekproject schuilt de Hamburgse multi-instrumentaliste Elinor Lüdde. Live liet ze zich op gitaar begeleiden door John Azevedo. De donderachtige dronegeluiden voorspelden weinig goeds, maar wanneer Elinor op haar harp tokkelde, vielen alle zorgen weg. In de kleine setting van De Handelsbeurs kwam de muziek goed tot z’n recht. Het klein aantal aanwezigen dacht er net zo over want we konden een speld horen vallen. Verder werd de muziek versterkt door grijze natuurbeelden, een trucje waarmee ook de hoofdact van de avond bekend is. Na wat druppelende watergeluidjes kregen we nog een kleine flart postmetal, waarmee duidelijk werd dat Corecass ruimschoots marge heeft om zijn muziekpalet uit te breiden. De toegediende 25 minuten vlogen dan ook zo voorbij.
Dat de tijd snel voorbijvloog valt daarentegen niet te schrijven over Mótha. Dat menen we met de beste bedoelingen van de wereld, want door het Oosters getinte klankenspel van Thomas Hoste en Maarten Marchau stond de tijd even stil. In haar knalrood gewaad voerde poëziedichteres Nele Nu een soort verleidingsdans uit dat een krop in onze keel bezorgde. Hoe sneller de tonen klonken, des te sneller ze atypische bewegingen maakte waarmee ze telkens een stuk van haar lichaam ontblootte. Toen ze halfnaakt het publiek bewandelde, was de spanning te snijden. In tijden van seksuele censuur viel het op hoe zelfverzekerd Nele zich opwierp als een minnares van de vrije gedachten. Eens ze de ganse zaal was rondgelopen, verdween ze zonder blikken of blozen om daarna terug te keren in een maagdelijk wit gewaad. Deze muzikaal-sensuele ervaring leek ons eerder geschikt voor in een theater, maar binnen de wereld van Amenra moeten artistieke grenzen nu eenmaal afgetast worden.
© CPU – Matthias Engels
Toen de alombekende tripod werd geprojecteerd, wist iedereen hoe laat het was. Achter de coulissen maakten de bandleden zich op voor de zoveelste ronde aan zelftherapie. Amenra deelde de eerste klappen uit met “Razoreater”, maar liet een schijnbaar vermoeide indruk na. Niet dat dat de kwaliteit onderuit haalde. We geloven stellig dat als de fut er echt uit zou zijn, Amenra over voldoende zelfkritiek beschikt om de strijdbijl erbij neer te leggen. Vanaf het Nederlandse “Ogentroost” hing er boven ons hoofd een zwarte donderwolk. Colin was onze gidsende apostel door het nachtland, waar de stilte nooit voorbij is. Wanneer Bjorn Lebon met zijn ritmische drumpartijen het tempo opdreef, ontwaakte de titaan die Amenra al twintig jaar is. Telkens opnieuw weten deze predikanten van ‘liefde en licht’ ons van onze sokkel af te duwen. Dat was in De Handelsbeurs gisterenavond niet anders. Desondanks de morbide thema’s die ze aanreiken, is de muziek van Amenra een streling voor het oor.
“Am Kreuze” was daarentegen een mitraillette die ons en publiek aan flarden schoot. Na het schotsalvo raapten we onze lichaamsdelen weer bij elkaar, maar echt veel tijd om te genezen was er niet. We moesten onze wonden eigenhandig likken vooraleer het poëtische “Voor immer” de pleister legde. De zalvende teksten zorgden voor een ultiem verbroederingsmoment tussen de groepsleden en het publiek. Zelfs in de diepste plekken op aarde dringt er een sprankeltje hoop binnen; Bovendien viel het op hoe strak getimed elke uitbarsting zich voordeed. Iedere keer wanneer we gitarist Mathieu Vandekerckhove oogcontact zagen maken met drummer Bjorn, ging het hek van de dam. Colin bleef dan weer eindeloos vechten tegen zijn eigen demonen. Zijn fysieke zelfkastijding bleef daarbij beperkt tot een gescheurd t-shirt.
© CPU – Matthias Engels
Het anthem “A Solitary Reign” was deze keer niet het slotstuk van de misviering. Toch blijft dit nummer van wereldklasse waar veel groepen een punt aan kunnen zuigen. Bassist Tim De Gieters achtergrondvocalen zorgden voor tintelingen in onze onderrug waar we nog niet goed van zijn. Zijn diepe grunts hebben iets weg van een zwijnachtig beest, dat rot vlees plukt uit de karkassen van gruwelijk gestorven oorlogsslachtoffers. De kraaienbewegingen die Colin uitvoerde, maakten het schimmig dierenrijk compleet. Van De Doorn kregen we nog de single “De Evenmens”, maar het was het verschroeiende “Diaken” dat de tweedelige concertreeks in De Handelsbeurs afsloot. Voor een laatste keer onderwierpen we ons aan de kreten en epische riffs waar enkel Amenra een pattent op heeft. Na afloop lazen we op het doek ‘liefde en licht’. Omhuld door een mantel van liefde stuurde Amenra ons de nacht in waar een zomerse warmte de gemoederen bedaarde.
Deze maand kan je Amenra aanschouwen op Best Kept Secret (12/06) en Graspop Metal Meeting (17/06). Voor beide festivals zijn er nog dag- en weekendkaarten in omloop via de officiële kanalen of Ticketswap.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Twitter
Setlist:
Razoreater
Ogentroost
Plus près de toi
Het gloren
Terziele.tottedood
Am Kreuz
Voor immer
A Solitary Reign
De evenmens
Diaken
