© Phil Martin
Weloverwogen songteksten, een stem als een zijdezachte klok en muziek die dat geheel van een stevige dosis emotie voorziet, maar altijd een beetje eigenwijs is. Dat is (kort door de bocht) Harvey Causon, een talentvolle jonge artiest uit het Engelse Bristol en al lang geen onbekende meer in de branche. Hij kwam in 2018 al voorzichtig piepen met het beklijvende “London Stock”, maar brak net voor de coronapandemie door met zijn ep Fourth Wall. Alle lockdowns maakten dat Causon even op de muzikale rem ging staan, maar de motor lijkt weer aan te slaan. Gelukkig maar, want Causons unieke geluid wordt sterk geapprecieerd door zijn collega’s, wat hem al samenwerkingen opleverde met onder andere Loyle Carner en Maribou State.
Naar zijn nieuwste nummer “Vertebrae” luisteren is een bevreemdende, maar toch rustgevende paradox. Vanaf de eerste noot voelt de muziek onnatuurlijk, gespannen, en een tikkeltje koortsachtig aan . Een onbehagelijk gevoel en een koude rilling zijn nooit ver weg, zeker niet wanneer een nerveuze melodie de bovenhand neemt. De muzikale agitatie is een scherpe tegenstelling met de stem van Causon, die zoals vanouds zacht, gestroomlijnd, kalmerend en dromerig aanvoelt. Die tweespalt is dan ook de grote sterkte van het nummer: een rots in de branding aan de hand van Causons stem te midden van een voor iedereen wel herkenbare rusteloze storm. Het lijkt wel alsof Causon de ruggengraat – de vertebrae – probeert te zijn voor zijn publiek.
“Vertebrae” is samen met zijn eerdere vijf singles een volgende stap in de muzikale ontplooiing van Harvey Causon. Hij koppelt steeds vaker een klok van een stem aan muziek die zijn emotie perfect aanvoelt, in plaats van slechts achtergrondopvulling te zijn. Hopelijk blijven de bevreemdende ervaringen zichzelf opvolgen bij deze jonge artiest.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
