Leffingeleuren 2022 (Festivaldag 1): Repetitief herhaald

Het festivalseizoen is bijna ten einde, maar eindigt pas echt als je gepasseerd bent op Leffingeleuren. Het gezellige festival kon, na twee anders ingedeelde versies, nu eindelijk terug in vol ornaat door gaan en pakt op zijn drie dagen uit met een geweldig eclectische en boeiende line-up. Op vrijdag konden we ons al meteen vermaken met acts als Protomartyr, HEISA, Party Dozen en Millionaire. Maar ook kleinere acts als Meetsysteem en Kidiot kregen hun kans. Lees hieronder hoe iedereen het ervan af bracht.

HEISA

Het festival mocht dit jaar geopend worden door HEISA. De band mocht deze zomer al op heel wat festivals present tekenen en in Leffinge konden ze in stijl hun festivalzomer afsluiten. Voor een eerste band was de zaal van De Zwerver toch al meteen goed gevuld. Er bestaat dan ook geen twijfel over dat een show van HEISA live altijd extreem boeiend is. Het gaat van mathrock naar noise tot zelfs een streepje postrock en op die manier sluipt er een heuse dynamiek in de set. Dat was op Leffingeleuren niet anders, al konden we de band toch één keer betrappen op een foutje. Ze gaven dat weliswaar heel snel en laconiek toe waarna de duivelsuitdrijving verder kon worden gezet. Van hard naar onzacht, van intens naar bezwerend––het was allemaal heel erg aanwezig bij de band die zich er volledig in smeet. Het publiek liet zich dan ook volledig meeslepen tijdens de show van HEISA, waardoor ze nog maar eens hun livereputatie in de verf konden zetten.

Kidiot

Kidiot mocht last minute openen in de kapel doordat muri verstek gaf. Het project van Bert Ostyn en Nick Dufour bracht een chaotische mix van punk en elektronica waarbij de zanger meer tussen het publiek liep dan op het podium stond. Initieel waren we wel wat getriggered door hetgeen gebeurde wegens de speciale effecten op de gitaren en het repetitieve dat overheerste, maar naarmate de set vorderde, voelden we toch vooral een leegte. Dat lag vooral aan het feit dat we hoe langer hoe meer hetzelfde voorgeschoteld kregen. Die leegte werd helaas niet meer opgevuld en zo was de opener in de kapel iets minder memorabel dan gedacht.

Party Dozen

De eerste internationale band die we konden verwelkomen in Leffinge, was Party Dozen. Het duo bestaat uit een drummer en een saxofonist en probeert op die manier indruk te maken. Dat is dan ook wat ze hier op de eerste dag deden. Met een immens stevig en noisy begin werd meteen duidelijk waar deze band voor staat: goede, krachtige, luide instrumentale muziek waarbij een groove centraal staat. Zo werd ieder nummer rond eenzelfde ritme gebouwd, maar mocht de saxofoniste hierbij telkens haar eigen ding doen door te experimenteren. Dit deed ze door te roepen in haar saxofoon, hier en daar wat verrassende noten te spelen en vooral wild in het rond te lopen om zo de energie van de muziek te bestendigen. Met de hulp van samples werd de sound van het duo ook wat steviger, want het waren niet enkel een saxofoon en drum dat we hoorden. Dit was nodig om de volle krachtexplosies in het geheel te krijgen en ook om saxofoniste Kirsty Tickle meer ruimte te geven. Het luid applaus nadien beweest al dat Party Dozen meteen een eerste verrassing op de line-up was.

Meetsysteem

Het Meetsysteem dat op Leffingeleuren speelde, bestond uit drie mensen. Het project van Ricky Cherim krijgt live een extra dimensie, maar toch mocht hij alleen beginnen. Enkel Cherim en zijn synths verwelkomden het publiek waarna het zweven begon. De synths waren namelijk erg dromerig en hierdoor werd je meteen meegesleept in het verhaal van de man. Niet veel later kwamen de andere twee bandleden erbij waarna een epos over hond Tycho begon. De song bleef opbouwen tot er eigenlijk totaal geen climax volgde. Dat was jammer, want zo blijf je net zoals die hond zonder bot achter. Wat daarna volgde kunnen we eigenlijk enkel maar als eentonig omschrijven en dus gaven we er na een goeie twintig minuten de brui aan, volgende keer beter.

Protomartyr

Gisteren nog in de Botanique, vandaag gewoon op Leffingeleuren. Protomartyr neemt zijn tour heel serieus en speelde twee opeenvolgendekeren in België en dat siert hen. Op Leffingeleuren kregen we nagenoeg hetzelfde te horen en zien als in de Botanique: een levensloze frontman met enkel een pint in zijn hand, een muzikale wall of sound gebouwd rond een repetitief patroon en Kelley Deal die tegenwoordig voor grunge-invloeden in de muziek zorgt. Het werkt allemaal nog steeds wonderwel, al was het vooral te danken aan de hits als “Processed by the Boys” en “Half Sister”. Op het uur wilde frontman Joe Casey er zoveel mogelijk doorjassen en hierdoor lag het tempo extreem hoog in vergelijking met de songs die soms wat slomer waren. De donkere gitaren kwamen snedig uit de hoek en op die manier werden we een uur meegesleept in de wereld van Protomartyr, eentje waarin iedereen maar al te graag vertoefde.

Millionaire

Voor zijn enige festivalshow van deze zomer, zakte Millionaire af naar het verre Leffinge. Het is namelijk zo dat dit heel ver van thuisprovincie Limburg ligt, maar dat wilde niet zeggen dat het publiek daarom minder enthousiast was. Tim Vanhamel was zoals steeds in bloedvorm en had duidelijk zijn zinnen gezet op nieuwe muziek voor te stellen. Zo werd in het begin heel wat uit APPLZ ≠ APPLZ gepuurd, wat de set een bepaald groovy sfeertje gaf waarbij iedereen aan het bewegen ging. Het was pas na het halfuur dat er ook uit oudere platen werd gegrabbeld en hierdoor ging de intensiteit al snel de lucht in. Een punknummer later was het hek van de dam en veranderde de zaal van De Zwerver in een kolkende massa. “Can’t Stop the Noise” had nog iets leutig met de vervormde vocals want hierdoor kon Vanhamel wat spelen met zijn stem. Met “I’m on a High” en “Champagne” als afsluitend duo, doet de band nooit iets verkeerd en ook nu liet het de kolkende massa tot uitbarsting komen.

Asa Moto

Terwijl Millionaire’s laatste noten nog weerklonken, stond een nog niet half volle Kapel te dansen op Asa Moto. Het Gentse duo brengt muziek uit op DEEWEE en het is duidelijk dat er vooral gedanst moet worden bij hun muziek. Je zou het kunnen omschrijven als een iets meer experimentele versie van Soulwax, zonder dat daarbij het dansbare wordt weggehaald. Want dansen, dat deed iedereen en zelfs toen er meer mensen bijkwamen in de tent, werden die spontaan aan het dansen gezet. Asa Moto kan dus perfect met zijn beats een publiek entertainen door een mix van funk, elektro en house in een blender te steken, heerlijke afsluiter van de eerste dag!