Na acht jaar hield de Franse formatie Therapie TAXI het voor bekeken en dat tot grote teleurstelling van de fans. Het afscheid van de band ging gepaard met een laatste tournee en een ep met daarop bescheiden hitje “Eté 90”. Gelukkig zaten er een paar verrassingen in de pijplijn en zo richtte zangeres Adélaide Chabannes de Balsac, ofwel Adé, zich op haar solocarrière. Vorig jaar verscheen haar debuutplaat Et alors? die ze in de Botanique kwam voorstellen.
Het eerste deel van de avond is gereserveerd voor Orlane, een Belgische artieste die wat bekendheid vergaarde door haar deelname aan The Voice Belgique. Het eerste deel van haar set blijft vrij voorzichtig en braaf, waardoor we aanvankelijk wat op onze honger blijven zitten. Toch weet de ietwat zwaardere stem van Orlane ons net genoeg te boeien om toch te blijven kijken en dat blijkt de moeite waard. Na enkele liedjes vertelt ze ons dat ze haar opleiding geneeskunde net afgerond heeft, maar toch de sprong in het diepe waagt en voor haar muziek wil kiezen. Voor de zomer verschijnt dan ook haar eerste ep waarop de soms dramatische, maar fijne popliedjes een andere gedaante zullen krijgen. De melodieuze Franstalige pop van Orlane lijkt dan ook aan te slaan bij het publiek en zo sluit de jonge Belgische haar set af met een zo goed als volle Orangerie als publiek.
Het opvallend korte “Et alors?” vormt niet alleen de titelsong van de plaat, maar ook meteen de opener van de avond. Een energiek begin dat het de eerste seconden zonder zangeres op het podium moet doen. Vanuit de coulissen horen we Adé haar nummer zingen, al lijken we vooral de aanwezige fans luidkeels te horen. Eenmaal de Française ten tonele verschijnt is het hek van de dam en kan het feest beginnen. De warme popliedjes van Adé geven je al snel het gevoel dat je op roadtrip bent langs eindeloze landschappen terwijl de zon haar laatste stralen op ons richt. Dat blijkt al snel slechts de basis te zijn voor wat we live van Adé mogen verwachten, want de songs krijgen plots een extra dimensie die we op Et alors? bij momenten misten.
Dat Adé al bakken ervaring heeft, valt niet te ontkennen. Van podiumvrees is dan ook geen seconde sprake en dus benut ze elke vierkante centimeter van het podium. Er wordt uitbundig gedanst en dat blijkt ook zijn effect te hebben op het publiek dat niet alleen goed de teksten gestudeerd lijkt te hebben, maar ook voorzichtig aan het dansen slaat. Zo wordt er op “Berceuse” nog zachtjes heen en weer gewiegd, maar krijgen we even later bij “Side by Side” een heuse choreografie te verorberen. Dit alles wordt mogelijk gemaakt door een goed op elkaar ingespeelde band die een stevig fundament levert en Adé zo de ruimte geeft om in alle richtingen te bewegen.
Naarmate de show vordert lijken we steeds een volgend level te bereiken in een ons nog onbekend spel. De energie zweeft in hoge mate door de grootste zaal van de Botanique en daar hebben we de sterke set van Adé voor te bedanken. De nummers volgen elkaar in sneltempo op en weten zo een dynamische show neer te zetten die vooral als kort en krachtig te omschrijven valt. Met “Q” en “Avec des si” lijkt de Orangerie omgetoverd te worden tot een heuse club waarbij de felle lichten in alle richtingen schieten en we ook niet ontsnappen aan enkele zweetdruppels van onze buren. Waar Adé op “Q” nog vooral interactie opzoekt met haar bandleden, springt ze op “Avec des si” het publiek in om samen met haar fans te springen en te dansen, om maar te zeggen dat er iemand voor ons staat die zeer goed weet waar ze mee bezig is.
De muziek van Adé is overduidelijk geïnspireerd door countrymuziek, wat een fijne touch geeft aan de aanstekelijke popliedjes. Toch lijkt daarin ook de valstrik te liggen, want wanneer er in de bisronde een medley gebracht wordt van enkele countryklassiekers, valt de show een beetje in elkaar. “Jolene” mag dan wel een meezinger van formaat zijn, wij hebben niet het gevoel dat een cover echt nodig was om de aandacht van de aanwezigen te trekken. Gelukkig weet Adé het tij snel weer te keren met “Tout savoir” en “Si tu partais” waarvoor ze voor de gelegenheid zelfs een rode cowboyhoed opzet die uiteindelijk gesigneerd wordt en het publiek in beland.
Adé stelde in de Orangerie haar debuutplaat voor en deed dat met een sterke show die opgebouwd was rond de stem van de Française. Meer dan een uur had ze dan ook niet nodig om de aanwezigen te overtuigen van dat wat ze wellicht al wisten: hier staat de volgende Franstalige popartieste die geleidelijk aan steeds grotere podia zal beklimmer. Dat mag ze deze zomer alvast bewijzen want dan staat ze op Ronquières en we vingen zelfs de belofte op dat ze in het najaar terug zou komen voor een concert.
Setlist:
Et alors?
Sunset
Solitude imprévue
Berceuse
Insomnies
À peu près
Les silences
Side by Side
Q
Avec des si
Bonne année
Jolene / Sunrise / Jimmy
Tout savoir
Si tu partais
