De Franse Angie is al een tijdje bezig zich een weg te banen tussen het r&b-geweld bij onze Zuiderburen. Haar catchy producties vinden vooral aansluiting bij artiesten als Bonnie Banane en Lazuli, maar bevatten vooral een hoge portie jaren negentig en tweeduizend nostalgie. Met L’Amoroso, dat ergens tussen ep en album zweeft, geeft ze alvast een indrukwekkend identiteitskaartje af waar ook wij vrolijk van worden.
Het nummer waarmee we Angie enkele maanden geleden ontdekten was “Le Choix“, een bijzonder fijn lied met een aanstekelijke beat dat als de zoetste honing die we ooit proefden naar binnen gleed. Ook opvolger “Méchant” moest niet onderdoen en dus lag de lat meteen vrij hoog voor L’Amoroso, dat een wel heel opvallende vorm aanneemt. De songs zijn namelijk met elkaar verbonden door middel van interludes. De korte tussenstukjes introduceren telkens de instrumentale basis van de volgende song en vormen zo de lijm tussen de tracks. Op deze manier weet Angie meteen een coherent geheel te brengen dat de aandacht trekt.
Naast de reeds gekende singles en interludes als “< Je regrette ma vie >”, telt L’Amoroso nog vier gloednieuwe liedjes. “Rare” heeft de ongelukkige openingspositie gekregen, maar vervult die rol met glans. Dromerige klanken met hier en daar wat zwaarte onder het oppervlak weten de toon te zetten, waarna een beat zich een weg naar de voorgrond probeert te banen. Tevergeefs, want Angie besluit het roer een eerste maal om te gooien richting een pianoballade. In de tweede helft breekt het geheel volledig open met stevige rap waarmee ze zichzelf meteen op de kaart zet. Schijnbaar zonder enige moeite navigeert Angie tussen verschillende kleuren om van haar “Rare” een gevarieerde en dynamische compositie te maken.
Er mag duidelijk ook gedanst worden en daar vormt het aanstekelijke “Notif Amour” de perfecte soundtrack voor. Zang en rap lopen naadloos in elkaar over en tonen Angie zo als een veelzijdige muzikante die ondanks haar jonge leeftijd duidelijk weet wat ze wilt. Heel wat minder gepolijst gaat het er echter aan toe op “FM4X”, dat een duisterder register opentrekt. De minder rooskleurige kanten van het leven worden belicht, terwijl de productie op de achtergrond voor een iets vreedzamer optreden kiest. De frisse en catchy aanpak van Angie zorgt ervoor dat elke song weer een eigen omkadering krijgt en zo verschuilen heel wat kleine klankdetails zich op “Récompense”. De melodieuze rap zorgt voor het nodige vuur in de song en zo weet ook deze laatste track ons te bekoren.
Angie brengt met L’Amoroso een boeiend project dat vooral een totaalervaring blijkt te zijn, maar ook buiten deze context blijven de songs staande. We beschikken niet over een glazen bol, maar het zou ons niet verbazen mochten we deze naam in de toekomst steeds vaker zien opduiken.
Ontdek “Le Choix”, ons favoriete nummer van L’Amoroso, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
