© CPU – Leni Sonck
Wie er niet bij was, heeft iets gemist. Gisteravond hield de Amerikaanse band Son Lux voor de laatste etappe deze tour halt in ons landje en optreden deden ze in de Ancienne Belgique. Touren deden ze eindelijk met hun album “Tomorrow Reworks“, maar de setlist was een balans tussen ouder en nieuw. De muziek van het trio Ryan Lott, Ian Chang en Rafiq Bathia is een bezwerende mix van elektronica, rock en alternatieve indie-invloeden. Opzwepende nummers als “Lost It To Trying” of “Dream State” hebben ze ook zelfs enkele songs die bekend in het oor liggen. Son Lux werd op die manier onder andere al genomineerd voor een Oscar en een BAFTA voor hun soundtrack voor de film “Everything Everywhere All At Once”. Grote namen in de AB dus.
Beginnen deden ze uiteraard met het voorprogramma. Blootvoets en volledig in het rood gekleed liep Anna B Savage het podium op. Het contrast met haar outfit was groot, want de singer-songwriter hield het zelf eerder stilletjes. De combinatie van haar akoestische gitaar en de sampler zorgde daarentegen voor een verrassende en interessante balans. De Londense heeft al twee albums uit en stond laatst in mei in onze Botanique. De stem van Anna B Savage doet ons vaag denken aan die van Trixie Whitley of London Grammar en ook de experimentele muziek heeft er soms iets van weg. Vooral haar eerste “The Ghost” kon het publiek enorm smaken. Aan haar expressie konden we alleszins merken dat ze alles heeft gesmeten.
Dat de Amerikaanse band er zin in had, was al snel duidelijk toen ze al zwaaiend en met brede glimlachen het podium op liepen. Openen deden ze met “Vacancy (No One Near)”, uit de plaat Tomorrow Reworks uit 2021 waar ze nu pas mee konden touren. Hierbij nodigden ze al meteen Anna B Savage terug mee op het podium, wat bijna voor bovenaardse sferen zorgde. Al na enkele liedjes was het heel duidelijk dat de live ervaring bij Son Lux niet te vergelijken valt met de nummers die je op Spotify terugvindt. De bandleden houden ervan om tijdens de songs wat te experimenteren en zelfs improviseren. Dit laatste leidde tot een leuk kat-en muisspelletje tijdens “Prophecy”. Ze lieten ook vaak strategisch geplaatste stiltes vallen, waardoor de spanning van de set een mooie opbouw kreeg.
De songs waren minutieus aan elkaar gehaakt met instrumentale overgangen en liepen naadloos in elkaar over. Daarom was er in de eerste helft van de set jammer genoeg weinig tijd voor interactie met het publiek. Maar dat deerde de zaal niet. Die was uitgelaten, en dat is nog lichtjes uitgedrukt. Iedereen was enorm tevreden om Son Lux eindelijk weer op Belgische bodem te hebben. Dat resulteerde in een respectvolle stilte en volle focus, maar wel uitbundig geklap, geroep en gefluit als de laatste noot weerklonk. Dit ontging de band zeker niet. Ryan Lott nam na “Plans We Made” het woord terwijl de bassen nog in het diepste van ons hart nazinderden en verviel in een emotionele speech waarin hij vertelde dat de band steeds weer opnieuw uitkeek om op te treden in hun favoriete venue: de AB. Er was schijnbaar geen andere plek waar het publiek hen zoveel liefde en appreciatie deed voelen. Daar konden wij enkel maar een beetje trots op zijn.
Het hoogtepunt van de set was ongetwijfeld hit “Easy“. Bij de eerste welbekende noten was de toon in het publiek gezet en de tien minuten durende versie haalde het plafond van de AB bijna naar beneden. De belichting zette ook de juiste momenten extra in de verf, waardoor het helemaal een dansfeestje werd. De belichting verliep synchroon met de muziek, zat vol accenten, maar leidde de aandacht niet af van Son Lux zelf. Het trio bleef voornamelijk op post achter hun instrument gedurende de show, maar toch was het allesbehalve een saai zicht. Chang drumde erop los alsof zijn leven ervan af hing, wat voor prachtige mimiek zorgde. Ook Ryan Lotts overgave maakten de keyboardspeler zalig om te bezichtigen. Bathia bleef daarentegen ijzig kalm zijn basgitaar bemeesteren. Afsluiten deden ze met het iets emotionelere “Live Another Life”. Met de hand op het hart zong Lott de woorden ‘don’t be afraid’ het publiek toe, tot het als een mantra begon te klinken.
Na nog geen halve minuut later keerde de band terug naar hun instrumenten om een laatste beklijvende nummer te spelen. Die rol was weggelegd voor “Unbind”, de allereerste track die de band schreef voor de Oscarwinnende film “Everything Everywhere All At Once”, maar die nooit in de soundtrack raakte. De volledig instrumentale song werd belicht met koele kleuren, wat goed de sfeer van de desbetreffende film weergaf. Het ongelooflijke drumwerk van Ian Chang zinderde nog lang na en er vloeiden bij de laatste buiging zelfs een paar traantjes bij het trio. Het was een set met eerder weinig tracks, maar uit iedere song werd het maximale geperst tot het diamanten werden.
Alle muziek die gisterenavond gespeeld werd, zou in de seizoensfinale van een Netflixserie kunnen gebruikt worden. Ieder nummer is op zijn beurt episch en dat ligt vooral aan de creatieve breinen van het getalenteerde trio. Son Lux leverde live een cinematisch, elektronisch meesterwerk en niemand doet hen dit na. De songs werden tot in de kleinste details uitgewerkt, waardoor alles tot de naad werd uitgevoerd. Een concert van Son Lux is dus meer dan een concert; het is een ervaring en dat was in de AB niet anders.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Vacancy
Only
Prophecy
Honesty
Plans We Made
Easy
Last Light
Interlude
Live Another Life
Unbind
