Red Hot Chili Peppers @ Rock Werchter 2023: Omgekeerde normaalcurve

Een van de opvallendste namen op de affiche van Rock Werchter 2023 was zonder enige twijfel Red Hot Chili Peppers. Niet omdat de band specifiek legendarisch is of vrij schaars is met concerten, maar omdat de heren uit Californië exact een jaar geleden al hetzelfde podium kleur gaven. Dat laatste moeten we echter wat nuanceren, want de set van de Peppers viel toen helaas nogal flets uit en spande vooral de kroon in middelmatigheid. Maar een nieuw jaar betekende bij deze ook nieuwe kansen, want met Return of the Dream Canteen had het viertal alweer een nieuw album voor te stellen. Het was dus maar de vraag of die langspeler kon fungeren als – pun intended – spreekwoordelijke peper in het gat van de Californiërs.

De ondertussen befaamde “Intro Jam” beloofde alvast heel veel goeds, met een Frusciante die meteen bewees waarom hij een van de beste gitaristen ter wereld is en een weliswaar zichtbaar ouder geworden Flea die het podium op handen verkende. Toen de riffs geleidelijk aan overvloeiden in die van “Can’t Stop” en een in fluogroen visnet gedrapeerde Anthony Kiedis het geheel vervoegde, slaakte Werchter een eerste zucht van plezier. De angst dat de frontman opnieuw zijn eigen ruiten zou ingooien door niet al te toonvast te zingen, leek vrijwel van de baan. Flea slaakte een welkomskreet, bruingele visuals doopten de weide in melancholie op de tonen van “The Zephyr Song” en Frusciante toonde nog maar eens zijn kunnen. Vrij goed begonnen? Iets met het vel en een beer.

Chad Smith eiste niet veel later ook eens de spotlights op om met “Dani California” opnieuw een euforiebommetje te droppen; meteen ook een gegeven voorzet voor Frusciante die er maar al te graag zijn ding mee deed. Ondanks dat de nummerkeuze daarna misschien minder voor de hand liggend was met onder andere “Aquatic Mouth Dance” en “Parallel Universe”, zagen we wel dat de vier met een broek vol goesting zaten, getuige ook het spontane stukje “Tiny Dancer” van Elton John door Frusciante. En als de jams tussendoor een meerwaarde worden doordat ze strak klinken in plaats van het tempo uit de set te halen, dan kunnen we met zekerheid zeggen dat de Peppers uit hun fouten hadden geleerd.

Daarnaast moet wel gezegd worden dat het op vlak van sfeer en beleving bij het publiek allemaal wat enthousiaster kon, al is het ook niet zo gek te denken dat een volle festivalweide gewoon de hits wil horen. Gelukkig viel er wel altijd wat te beleven, zoals Flea die grapte dat we bespioneerd werden door een overvliegend vliegtuig of een stukje “London Calling” in de intro van het naderhand groovy “Right on Time”. Toch voelden we aan alles dat iedereen zat te wachten op een herkenningspunt. Oké “Tippa My Tongue” was leuk en “Tell Me Baby” deed heupen loskomen, maar Werchter wilde vooral dat keelgat nog eens openzetten. De goede vibes van aan het begin van de show maakten dus stilaan plaats voor ongeduld, zeker toen Frusciante en Flea besloten om aan een ietwat langdradige improvisatie te beginnen.

Maar zoals altijd wordt wachten beloond en bracht “Californication” weer leven in de brouwerij. Een heropleving, want ook “Black Summer” liet handjes de lucht in gaan. De ideale rode loper voor “By The Way”, dat vanzelfsprekend weer een groots meezingmoment inleidde. Een lijn die de mannen nog een kleine twintig minuten doortrokken, want voor de bisronde ontblootte Kiedis zijn bovenlijf om het vat klassiekers definitief om te kiepen. Het tweeluik “Under the Bridge” / “Give It Away” zorgde alsnog voor een euforisch einde van een set die een omgekeerde normaalcurve weerspiegelde.

Ondanks dat we er onszelf voor waarschuwden, verkochten we toch al een paar haartjes voor het vel van de Pepper geschoten was. Een strak begin dwaalde alsmaar meer af in een jamsessie waarin de Californiërs steeds meer hun zin begonnen doen. Op zich hun volste recht, maar als je als headliner op Rock Werchter speelt, mag het uiteindelijk toch altijd iets meer zijn. Gelukkig herpakte de band zich net op tijd, waardoor de verveling omsloeg in euforie en meezingmomenten. Goed begonnen betekende dus effectief half gewonnen, al werd de rest van de bloemen pas op het einde uitgedeeld. Red Hot Chili Peppers leerde uit zijn fouten, maar zoals vaak gebeurde dat met vallen en opstaan. Of om het met cijfers te zeggen: zeven op tien.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Alle recensies van Rock Werchter 2023 lees je hier.

Setlist:

Intro Jam
Can’t Stop
The Zephyr Song
Dani California
Aquatic Mouth Dance
Tiny Dancer (Elton John-cover)
Parallel Universe
The Drummer
Soul to Squeeze
Right on Time
Tippa My Tongue
Tell Me Baby
Californication
Black Summer
By The Way