Soms is een samenwerking tussen twee artiesten zo veelbelovend, dat je als luisteraar al snel het gevoel krijgt dat het verhaal nog niet is uitverteld. Het toeval wil, dat na “Requiem for a Dreamer” Camille Camille en Sam De Nef dat gevoel ook hadden en dus maar besloten om een collaboratieve ep te maken. Zo gek is dat eigenlijk niet, daar de twee al vaker in elkaars vaarwater kwamen: de ene speelde in de liveband van de ander, terwijl er andersom ook samen aan muziek werd gewerkt. Dat is overigens niet het enige wat ze met elkaar gemeen hebben, daar Dawn/Dusk en Could You Lend Me Your Eyes beiden prachtige debuutplaten waren waarbij melancholie en hartverwarmende melodieën de kroon spanden. Een project als Waving kon niet echt uitblijven.
En binnen dat project krijg je uiteindelijk ook precies wat je kon verwachten. Het wordt wat vroeger donker en de regendruppels glijden vaker wel dan niet langs het raam. Met andere woorden het ideale moment voor nummers die fungeren als warme dekentjes die je gehoorkanalen doen tintelen. Het werd aan de hand van de singles ook wel al duidelijk dat Waving een verzameling van zulke songs zou worden, maar dan moet je het ook wel gewoon waarmaken. Dat doen de twee door puzzelstukjes uit hun eigen sound te versmelten met een soort DIY-geluid, wat vaak voor die warme gloed zorgt.
In opener “Candy Cane” hoor je bijvoorbeeld al een krakende gitaar, maar dat is slechts een van de paar puntjes die bijdragen aan de sterkte van Waving. De allergrootste troef is namelijk de samenzang tussen Sam en Camille. Die komt op zekere manier al prachtig tot uiting in de titeltrack, maar het is pas in “Strangers” dat alle sterren daadwerkelijk op de juiste plek staan. Voor je het goed en wel beseft hebben de twee je helemaal aan hun lippen hangen, terwijl er een cello voor nog een extra laagje zorgt. Ongelofelijk diepgaand in zijn simpliciteit: een van de beste Belgische nummers van het jaar, zonder meer.
Groots, zonder echt extreem intens te moeten zijn dus, met hier en daar wat uitspattingen die voor variatie trachten te zorgen. Want daar ligt uiteindelijk ook wel het minpunt van deze collaboratieve ep: de mogelijkheden binnen het genre zijn niet bepaald legio. Camille Camille en Sam De Nef proberen dat aan te pakken door een iets experimentelere “Interlude” die overgaat in een donkerder “La Tour d’Ivoire” of “Before We Die”, al is het in die nummers ook meteen ietsje moeilijker om de magie levende te houden. Niet dat ze daarom minder zijn, integendeel, die eerste doet zelfs aan Franse ster Pomme denken.
Je snapt met andere woorden dat Waving de juiste ep op de juiste plaats is. Camille Camille en Sam De Nef zijn an sich al twee sterke artiesten, maar als ze in elkaars vaarwater komen, dan loert de magie om de hoek. Zonder dat ze een kopie of afkooksel worden van wat ze op solovlak doen, brengen ze elkaar samen naar een apart niveau. Dat is bij momenten adembenemend, maar vooral altijd hartverwarmend. Mocht je komend weekend dus in de melancholie dreigen te vervallen, dan is deze Waving het ideale vitamientje om er weer tegen te kunnen.
Op 9 december staan Camille Camille en Sam De Nef samen in de Botanique.
Camille Camille: Facebook / Instagram
Sam De Nef: Facebook / Instagram
Ontdek “Strangers”, ons favoriete nummer van Waving, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
