Met Blu Wav laat Grandaddy na een stilte van zo’n zeven jaar opnieuw van zich horen. Het is de zesde studioplaat van de Californische band. Eind jaren 90 van de vorige eeuw brak Grandaddy door bij het brede publiek met nummers als “A.M. 180″ en “Summer Here Kids”. De nummers vormden onmiddellijk de blauwdruk van hoe Grandaddy in de toekomst zou klinken: een onvoorspelbaar en spannend indiegeluid dat wat rommelig mag klinken, met absurde, soms grappige tekstflarden.
Later werd dit dan ook bevestigd met nummers als “The Crystal Lake” en het prachtig uitwaaierende “He’s Simple, He’s Dumb, He’s The Pilot”. Grandaddy, met vaste bandleden Jason Lytle, Aaron Burtch, Jim Fairchild, Tim Dryden en de-in-2017-overleden Kevin Garcia, mag als een echte band klinken, toch is het geluid volledig ontsproten uit het brein van Jason Lytle. Dat de frontman met Blu Wav een andere richting wil uitgaan, wordt dan ook meteenduidelijk bij een eerste luisterbeurt.
‘Blu wav. It’s a new day’, zingt Lytle in de intro van dit album. Trouwe fans mogen dit als een kleine waarschuwing opvatten: Grandaddy klinkt anders. Weg zijn de nummers met snedige gitaren en drums en af en toe een overstuurde Lytle. Country wordt vanaf nu de leidraad doorheen dit album, met de pedalsteelgitaar als toonaangevend instrument. Lytle verklaart de titel van zijn album dan ook als een samensmelting van bluegrass en new wave en slaat zo een meer ingetogen en persoonlijke weg in. De titel van het tweede nummer, “Cabin In My Mind’, is hiervan het mooiste bewijs. Het nummer kabbelt rustig in een walsritme en geeft ademruimte aan een ontwapenend en sfeervol instrumentarium.
Sfeer staat centraal in dit album en daarvoor grijpt Lytle graag naar zijn fascinatie voor berglandschappen en de wilde natuur. Blu Wav moet daarom als een rustpunt klinken, met daarin geen ruimte voor uitspattingen die we in het verleden wel gewoon zijn. Hier wringt dan ook het schoentje. Heel wat nummers op deze plaat zijn volgens eenzelfde principe opgebouwd, met opnieuw dat walsritme en de pedalsteel, waardoor toch al vrij snel een déjà-vugevoel optreedt. Zo zijn “On a Train or Bus” en “You’re Going to Be Fine and I’m Going to Hell” mooie nummers, maar ze lijken veel op elkaar en zijn daarom wat in strijd met de veelzijdige band die Grandaddy altijd is geweest. Blu Wav doet daarom soms denken aan Sea Change van tijdsgenoot Beck. Achteraf bekeken was dit album een mooi rustpunt doorheen het eclectisch werk van deze artiest. Wordt Blu Wav ook de pauzeknop waar Jason Lytle nood aan heeft? Dat zal alleen de toekomst uitwijzen.
Wees echter ook gerust: Grandaddy verloochent zichzelf niet. Gelukkig is er nog steeds dat typische lo-fi-geluid, met psychedelische bliepjes en bijeengeknipte samples. En ook in de teksten blijft Lytle zijn absurdistische zelve. Hij zingt in “Watercooler” ‘Wave to me on your way to the watercooler’, een smeekbede om met zijn hard werkende partner toch wat qualitytime te beleven. Ook is er in “Jukebox App” plaats voor een jongen die met een app vanuit de parking van een café zijn ex-vriendin stalkt door de jukebox in het café te kapen met hun favoriete muziek. Alleen Lytle kan op zulke scenario’s komen.
Zeven jaar heeft het geduurd vooraleer Grandaddy een nieuw album heeft uitgebracht en op Blu Wav wordt duidelijk waarom. Jason Lytle heeft tijd nodig gehad om het geluid van zijn band te heruitvinden èn tegelijkertijd te vernieuwen. Het resulteert in een simpel en mooi album, waarin Grandaddy zichzelf niet verloochent, maar de deur opent naar een geluid met veel invloeden uit de country- en bluegrasswereld. Dit klinkt niet altijd even spannend, maar wel des te persoonlijker. Het voorlaatste nummer “Nothin’ to Lose” klinkt dan ook als een echte bekentenis: Lytle bewandelt een nieuw pad en heeft hierbij niks te verliezen. Of Grandaddy vanaf nu enkel dit pad zal bewandelen, blijft de vraag. Stiekem hopen we toch op een of andere zijsprong.
Instagram / Facebook / Website
Ontdek “Cabin In My Mind”, ons favoriete nummer van Blu Wav, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
