Paaspop 2024 (Festivaldag 2): Bewolkt en bevolkt

De provisorische festivalstad in Schijndel opende gisteren de deuren voor de tweede festivaldag van Paaspop. Nadat we ons de eerste dag vooral op de gitaren toespitsten, kozen we nu voor een iets meer gevarieerde route. Van vaste waardes tot nieuwkomers; in elke uithoek viel er wel iets te beleven. De tenten stroomden vooral voor de grote namen zoals Froukje, Sophie Ellis-Bextor en headliner Editors vol, al waren de sets van The Indien en Ray Fuego zeker ook het vermelden waard.

Donny Benét @ Phoenix

Paaspop moest nog goed en wel wakker worden of de eerste deuntjes van de dag galmden al door de Phoenix. Niemand minder dan Mr. Experience Donny Benét kwam met zijn seventies-disco de beentjes losschudden. De opkomst was eerder aan de lage kant, maar dat drukte de pret niet. Met een soepele set zorgde hij haast vanzelfsprekend voor aanhoudend heen en weer gewieg. “Konichiwa” werd redelijk vroeg gespeeld en was een eerste fijn herkenningspunt. Daarna ging de focus toch iets meer naar zijn nieuwe album Infinite Desires en zakte de sfeer even in. De saxofoon tijdens “Forbidden Love” was hoe dan ook een ludieke toevoeging en gaf het nummer een melig kantje. Afsluiten deed hij, hoe kan het ook anders, met het o zo catchy “Santorini”, dat live nog iets langer werd uitgerokken. Donny Benét tekende al bij al dus voor een gemoedelijke start van de tweede festivaldag.

The Indien @ The Jack Daniels Stage

The Indien bestaat al een aantal jaar en toch is de Haagse band eigenlijk nog maar net doorgebroken bij het grote Nederlandse publiek. Te danken heeft het zestal dat aan de hoge rotatie die het geniet op 3FM en haar hoge werkethiek. The Jack was zo goed als volgelopen en liet zich gewillig meeslepen in de toegankelijke altpop van de band. Het kernpunt van The Indien is de soulvolle stem van Rianna Walther, die van aangename korrel is voorzien, waardoor deze ons wat aan een kruising van Amy Winehouse en Duffy deed denken. Live kwamen haar vocalen in elk geval aardig naar voor en droegen ze de nummers naar een hoger niveau. Radiohitje “Be Yours” kon op veel bijval rekenen, terwijl tijdens “Stay” de handjes vlot op elkaar gingen. Het zat gewoon goed in elkaar, zonder echt te verrassen.

Op zondag 9 juni staat The Indien op Best Kept Secret.

Goldkimono @ Phoenix

Martijn Konijnenburg draait al een tijdje mee in de Nederlandse muziekwereld en ook hij geniet van een nieuwe impuls. Die frisse wind in zijn carrière als liedjesschrijver wordt vertegenwoordigd door Goldkimono, het project dat hij net voor de COVID-periode heeft gelanceerd. Met zijn dynamische, popachtige geluid maakt hij aardig wat indruk in Nederland. De productie die hij had meegebracht naar Schijndel was zeker indrukwekkend en vormde een solide toevoeging aan hetgeen we te horen krijgen. Van het dichte wolkenveld was tijdens het optreden van Goldkimono in de Phoenix weinig te bespeuren, want het leek eerder alsof we ons in een tropische zomer waanden. “Lost Inside My Head” gleed als een zoete traktatie naar binnen en zorgde voor steeds hogere temperaturen in de tent.

De rest van de setlist volgde in dezelfde lijn, met voldoende variatie om te blijven boeien. De muzikanten speelden op hoog niveau en brachten groove en strakheid in de sound. Ondanks dat het publiek wat tijd nodig had om in de juiste sfeer te komen, bleek het uiteindelijk slechts een kwestie van tijd voordat daar verandering in kwam. Goldkimono kreeg uiteindelijk het publiek van Paaspop moeiteloos mee en zorgde voor een onderhoudend uurtje!

Op dinsdag 28 mei staat Goldkimono in Kavka Oudaan te Antwerpen.

Tom Grennan @ Apollo

Tom Grennan had enkele maanden geen shows meer gedaan, en dat was merkbaar in het begin van zijn optreden. De Engelse hitmaker moest even zijn weg vinden op het grote podium van de Apollo, en dat gold nog meer voor zijn geluidsman. Het openingsnummer “Psychedelic Kisses” schalde door de luidsprekers en voelde daardoor redelijk afstandelijk aan. Voor de voormalige voetballer was het zoeken naar automatismen en scherpte, wat pas veranderde toen hij de hits begon te spelen. “Found What I’ve Been Looking For” bracht de Apollo tot leven, terwijl “Here” niet veel later zelfs traantjes op de eerste rij veroorzaakte. “All Goes Wrong”, zijn doorbraaknummer, kon zelfs zonder Chase & Status indruk maken, en bij “By Your Side” slaagde hij er zelfs in om het publiek te laten zitten. Het kostte wat tijd voor Tom Grennan op toerental kwam, maar eenmaal op temperatuur had hij de tent moeiteloos in zijn greep. Als afsluiter verraste hij met “Little Bit of Love”, zijn grootste hit. Zijn stembanden raakten richting het schorre, en voor we het wisten was het sprookje alweer voorbij. Een moeizame start resulteerde uiteindelijk in een geweldige eindsprint!

Op vrijdag 16 augustus staat Tom Grennan in de Dance Hall van Pukkelpop.

Sam Tompkins @ Phoenix

Het zat Sam Tompkins niet mee. De backtrack liet het afweten, waardoor de opkomende TikTok-ster zijn show op Paaspop vijf minuten voor aanvang moest omgooien. Tijdens het eerste nummer bleken ook nog eens zijn in-ear monitors niet te werken. De omstandigheden waren allesbehalve ideaal, maar gelukkig kon Tompkins vertrouwen op zijn talent. In eerste instantie werd hij nog begeleid door twee muzikanten, maar zij verdwenen al snel naar de coulissen. Gewapend met zijn gitaar richtte de Brit zijn pijlen op ons hart en wist hij de, jammer genoeg, tamelijk lege Phoenix toch te betoveren. Zijn krachtige stem raakte een gevoelige snaar en wist het publiek in te pakken. Ondanks de frustraties over de situatie verwerkte Sam Tompkins deze gewoon in zijn optreden, waardoor het leek alsof hij extra zijn best deed. Voor de laatste twee nummers kreeg hij opnieuw ondersteuning van zijn muzikanten. Hij sloot af met zijn favoriete song “Lose it All”, dat haast niet toepasselijker kon zijn. Alles verliezen, maar toch standvastig blijven staan.

Ray Fuego @ Roxy

Het was een behoorlijk bewogen dag voor Ray Fuego. Oorspronkelijk zou de rapper met zijn band Ploegendienst de afsluiting verzorgen in The Jack, maar vanwege een familie-incident binnen de groep moest ze helaas afzeggen. Dus had de Amsterdammer eigenlijk een redelijk rustige dag in het vooruitzicht en genoeg tijd om zijn bed op te maken, totdat Nusantara Beat ook zijn optreden in de Roxy moest annuleren. Slechts drie uur voor aanvang van de show werd Fuego gevraagd om als invaller op te treden, en haastte hij zich last minute naar Brabant. Ondanks de onverwachte chaos was er in zijn optreden weinig te merken van de hectische dag. Geen verrassing, want Ray Fuego heeft al menige festivaltent afgebroken met zijn energieke performance, en hij probeerde hetzelfde te doen in de Roxy. Hoewel hij niet voor een enorme menigte stond, wist hij er wel raad mee. Hij bracht spontaan en met veel charisma een authentiek optreden, dat verrassend genoeg tot een van de betere momenten van de dag behoorde.

Sophie Ellis-Bextor @ Phoenix

De wederopstanding van Sophie Ellis-Bextor veroorzaakte een ware volksverhuizing richting de Phoenix. De tent barstte uit zijn voegen, allemaal vanwege de heropleving van “Murder On The Dancefloor”. Het reduceren van de zangeres tot slechts dat ene nummer is echter niet zinvol, hoewel de meerderheid van het publiek in de Phoenix dat leek te doen. Haar vertolking van “Crying at the Discotheque” viel nog in de smaak, maar vanaf het tweede nummer, “Take Me Home”, was ze de aandacht van de duizenden alweer kwijt. Ellis-Bextor liet zich echter niet ontmoedigen en toonde haar meest betrokken kant. Haar Britse humor zorgde voor wat glimlachjes tijdens de tussenteksten, maar muzikaal bleef het een tijdlang tamelijk stil. Het was duidelijk dat iedereen wachtte op dat ene nummer. Het was dan ook niet verwonderlijk dat “Murder On The Dancefloor” uiteindelijk voor de beste sfeer zorgde en het publiek even uit zijn dak liet gaan. Bij het verlaten van de plaats delict rond half negen waren onze gevoelens gemengd.

Froukje @ Apollo

Ook 2024 wordt een jaar waarin je moeilijk om Froukje heen kan. De Nederlandse bracht dan ook haar langverwachte debuutalbum Noodzakelijk verdriet uit en schuimt daarmee de gebruikelijke festivals af. De aftrap gaf ze op Paaspop en daar toonde ze zich van haar gewoonlijk sterke kant. Opener “Naar het licht” zette met een graaf jasje de toon, al bleek het geluid zoals zo vaak gisteren weer even zoek. Gelukkig was dat euvel vrij rap van de baan en ging Froukje in een rechte lijn richting extase. Het pakkende “Een teken” was een zeldzaam rustpuntje, want de zangeres ging met haar band resoluut voor de dansbenen. “Als ik god was” was een eerste voorsmaakje van een uitzinnige tent en voor “Zonder gezicht” toverde ze zelf haar beste vriendin S10 uit de coulissen tevoorschijn. “Ik wil dansen” was een regel die voor heel de Apollo telde en samen met S10 toonde ze allesbehalve spijt. “Niets tussen” vormde de slotsom van een uur Frok-‘n-roll. Froukje is meer dan klaar om festivals als Paaspop te headlinen in de nabije toekomst!

Deze zomer staat Froukje onder andere op Rock Werchter (7/7), Suikerrock (2/8), Dranouter (3/8) en Lokerse Feesten (11/8). Op donderdag 31 oktober staat ze tevens in de Lotto Arena voor haar voorlopig grootste show in België.

Only The Poets @ Phoenix

Voor de technobeats door de Phoenix beukten, was het aan de Engelse stadionrockpoëten van Only The Poets. Het viertal uit Reading is de laatste tijd incontournable op de radio en kan in de Lage Landen rekenen op een tamelijk hoge rotatie. Toegegeven, catchy indierock kan soms wel eens fijn zijn. Met eenzelfde ingesteldheid zakten we af naar een halfgevulde Phoenix waar het kwartet met “Chaos” op een leuke manier startte. Die lijn konden de heren jammer genoeg niet doortrekken met de daaropvolgende nummers en al snel kwamen ze niet verder dan de doorsnee band. Vooral hun recenter werk, buiten de radiosingles wel te verstaan, viel uit de toon en kon de sfeer niet op pijl houden. De fans op de eerste rijen gingen hoe dan ook uit hun dak en vermaakten zich prima met de vier jongens. Hun brave kantje bleef de bovenhand nemen, maar het werd tegen het einde wel weer leuk. “One More Night” deed de planken daveren en “JUMP!” maakte er een bescheiden feestje van. Only The Poets moet nog wat zoeken naar zijn eigenheid en dan wordt het vast en zeker een blijvertje in festivalland.

The Reytons @ The Jack Daniels Stage

Rotherham heeft weer iets om trots op te zijn. The Reytons schopte het een jaar geleden tot het hoogste schavot van de UK albumlijst met What’s Rock And Roll?; op zich al een sterke prestatie, maar het wordt nog iets indrukwekkender als je weet dat de band volledig onafhankelijk werkt. Nieuwste album Ballad Of A Bystander kwamen ze gisteren in een mooi gevulde The Jack voorstellen. Het publiek kregen de mannen met hun potige indierock vlot aan het knikkebollen. Op zich brengt The Reytons niets nieuws onder de zon, maar dat maakt het met zijn inzet meer dan goed. Er zat voldoende afwisseling in de setlist en het tempo hielden ze lekker hoog. Bij “On The Back Bummer” was er definitief geen houden meer aan en veranderde de parterre van The Jack in een grote pit. Ellebogen werden uitgedeeld, het aantal blauwe plekken steeg zienderogen en het bier (als we Heineken als bier mogen bestempelen tenminste) vloog door de lucht. Britse pubtoestanden en dat gewoon in het Brabantse Schijndel. Soms moet je het jezelf niet moeilijker maken dan nodig en in die zin deed The Reytons alles juist op Paaspop.

Op zaterdag 20 april staat The Reytons in de grote zaal van de Trix.

Editors @ Apollo

Nog een festival in de Lage Landen dat Editors kan afvinken. De band heeft de laatste jaren wat aan populariteit ingeboet, maar desondanks is ze nog steeds groot genoeg om zalen als het Sportpaleis en AFAS Live uit te verkopen. Op Paaspop lanceerden de Britten hun festivalzomer met een set die, net als onlangs in Antwerpen, twee gezichten liet zien. Aan de ene kant zagen en hoorden we een groep die met plezier het publiek vermaakte met haar hits. Aan de andere (en nogal prominente) kant deed ze gewoon waar ze zin in had en speelde ze een paar minder voor de hand liggende nummers. Dat laatste was in elk geval desastreus en leidde tot een verrassend snelle leegloop van de grote tent.

De toeters en bellen (lees: vuurgordijn, confetti en vuurpijlen) zijn we intussen wel gewend en kwamen op de verwachte momenten. Tussendoor bleef Editors echter ter plaatse trappelen en voelde je dat het de connectie met het publiek wat was kwijtgeraakt. Tom Smith deed bovendien bitter weinig moeite om Paaspop nog voor zich te winnen, al zocht hij tijdens “Picturesque” toch een beetje toenadering. Voor de rest hield hij het eerder koeltjes en was de band meer bezig met de routine dan met interactie. “Smokers Outside The Hospital Doors” begon akoestisch en ontaardde in de bombast die we van de band gewend zijn. Het favoriete nummer “Papillon” bewaarden de heren voor het laatst en zorgde nog enigszins voor een opleving van de sfeer. Editors piekte echter te laat en verloor daardoor opvallend veel publiek, want Paaspop leek in de vroege uurtjes toch meer zin te hebben in wat feestelijkere muziek.

Op zaterdag 29 juni is Editors headliner op Live /s Live.

Het verslag van de eerste festivaldag vind je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!