© Roadburn – David Fitt
Eigenlijk mogen we best blij zijn dat Roadburn een indoorfestival is, zeker als het zo regent zoals gisteren. Want met een lucht die even donker was als de muziek van het festival, waren we maar al te blij dat we gewoon binnen konden staan in plaats van op een festivalweide die we normaal bezoeken. Oke, het is soms wel een stukje om van de ene naar de andere venue te gaan en daar houdt Odin ook geen rekening mee, maar je moet er iets voor over hebben om weer een dag te mogen genieten van al het heftige dat het festival te bieden heeft. En dat deden we, al begon de dag net als gisteren weer niet al te vlekkeloos.
Forest Swords @ Next Stage
Net als gisteren hadden we ook vandaag in de middag anderen zaken te doen, waardoor we als planning hadden om rond de klok van vijf op het festival te arriveren. Echter gooide het verkeer voor de zoveelste keer roet in het eten en zagen we uit eindelijk slechts dertig seconden van Blood Incantation. Spijtig, maar gelukkig krijgen we morgen weer een kans als de band opnieuw de Main Stage betreedt. Waar we wel op tijd voor waren was Forest Swords. Het kunstproject van de Britse producer Matthew Edward Barnes en kompaan mocht voor het eerst naar het Tilburgse festival komen en pakte uit met een setlist vol elektronisch geweld. Gepaard met beelden van een dystopische wereld vol autowrakken, ruwe standbeelden en overwoekerde natuur vuurde het de ene na de andere oorwassing op ons af, Prima start van de tweede dag dus!
DOOL @ Main Stage
Wil je tijdens concerten dat albums in zijn geheel gespeeld worden? Dan moet je bij Roadburn terecht. Over het gehele weekend verspreid heeft de organisatie bands zover gekregen om hun platen van kop tot staart af te gaan en hun grootste werken integraal te brengen. Ook bij DOOL was dat het geval, echter is het hier net een tikkeltje specialer. De groep speelde namelijk niet enkel een volledig album, ze maakte van hun passage op de Main Stage ook meteen een albumreleaseshow voor hun nieuwste plaat The Shape Of Fluidity. Geen enkel nummer werd overgeslagen en vanuit het hoogste punt in de zaal zagen we de mensen op de vloer stevig headbangen op de tonen van “Venus in Flames” en titeltrack “The Shape of Fluidity”. Vooral Raven van Dorst was met hun vocalen ijzerstek en vulde vooral tijdens “Hermagorgon” de zaal met een magnifiek stemgeluid. Als deze show geen goede promo was om het album te kopen, dan weten we het ook niet meer.
King Yosef @ The Terminal
Roadburn is geen festival voor de moshers. Althans, dat is wat Walter Hoeijmakers, de grondleger van het festival, laatst zei in de podcast Zes Losse Tanden. Echter zagen we gisterenmiddag tijdens de show van King Yosef dat Hoeijmakers hier toch wel behoorlijk ongelijk in had. Vanaf de eerste tonen van “Cut The Cord” ging de rem er van af en ontstond er een flinke moshpit met een grootte die we nog niet eerder dit weekend gezien hadden. Het was vuisten ontwijken, voeten ontlopen en met gevaar voor eigen leven aan de rand van de pit staan. King Yosef was misschien wel het hardste van alles wat we gisteren zagen, sloopte zijn publiek en hield totaal geen rekening met het feit dat het festival hierna nog twee dagen duurde. Maar ach, wie heeft er dan ook rust nodig als de muziek je zo in zijn greep kan hebben?
Inter Arma @ Hall of Fame
Er is eigenlijk te veel te zien op Roadburn. Wanneer we bij de ene toffe band zijn, spelen er weer twee anderen die zelfs misschien nog net iets toffer zijn en horen we achteraf dat we eigenlijk erbij hadden moeten zijn. De show van Inter Arma op de donderdag was er daar een van. We liepen de band helaas net mis toen het The Terminal vakkundig deed slopen met hun doom geïnspireerde metal. Gelukkig dacht de organisatie aan ons en programmeerde het de groep op het laatste moment voor een optreden in de Hall of Fame. De meest compacte zaal van het festival was eigenlijk veel te klein voor de grootsheid van de muziek, maar resulteerde wel een in intieme show waar de groep stevig doorschakelde naar de vijfde versnelling. Riffs vloeiden als een meedogenloze waterval doorheen de speakers en kletterde steenhard tegen de muren van de graffitihal. Dat deze nog recht staan is een wonder, want Inter Arma deed voor een tweede dag oprij een venue met de grond gelijk maken.
Couch Slut @ Ladybird Skatepark
Tijdens Roadburn is het vooral ‘go with the flow’. Hoewel we op voorhand uiteraard een planning hadden gemaakt, is het bijna onmogelijk om een festivaldag volledig van tevoren uit te tekenen. Groot aandeel hierin zijn de zogenaamde secretshows. Via posters of pop-upmeldingen maakt het festival op de dag zelf bekend dat een groep ergens in de stad gaat optreden, wat vervolgens vaak voor een hele volksverhuizing zorgt. Bij Couch Slut was het ook niet anders toen ze opeens werden aangekondigd voor een extra show het Ladybird Skatepark. Dit keer geen kickflips of ollie’s in de skatehal, maar mokerharde noise die de ruimte op zijn grondveste deed trillen. Met een set vol met nummers van voornamelijk de eerste plaat, schitterde Couch Slut onder de felle tl-lampen en liet het ons met als de rest van het publiek headbangen tot het zeer deed. Tijd voor een Dafalgan was er niet, want met “Funeral Dyke” en “Penalty Scar” bleef het mokerslag na mokerslag uitdelen. We waren echter niet de enige met schade, want ook bij frontvrouw Megan Osztrosits liep het bloed stevig van het voorhoofd. Dat zullen overuren geweest zijn bij de EHBO-post.
HEALTH @ Main Stage
‘Sex sells!’, vraag dat maar aan HEALTH. De groep heeft al jaren een imago dat sterk verbonden is met het eeuwenoude liefdesspel. Met shirts met termen als ‘Cum Metal’ en merchitems om lichamelijke gaten op te vullen, schuift de groep het zeker niet onder stoelen of banken. Nu is de horizontale tango niet het enige dat symbool staat voor de groep, want met een catalogus vol elektronische noise weet de band ook al jarenlang muzikaal te imponeren. Ook gisteravond wist het dat te doen, waar hun recentste album RAT WARS centraal stond. “CRACK METAL”, een van de grootste klappers van het recente album, kwam volledig tot zijn recht in de afgeladen 013 en beukte er stevig op los. Toen de bas erin klapte, moesten we ons aan al wat mogelijk was vasthouden om maar niet omvergeblazen te worden. HEALTH kwam en greep iedere toeschouwer een concert lang vast doormiddel van oorsuizende bromtonen. Hopelijk doet de band dat deze zomer nog eens zoetjes over, wanneer ze richting Graspop komt.
Pruillip @ Hall of Fame
Afsluiten deden we net als gisteren in de Hall of Fame, waar we dit maal een talent van eigen bodem tegenkwamen. Pruillip mocht namelijk zijn opwachting maken in de Hall of Fame. Het project van Annelies Van Dinter (Echo Betty) en Louis Evrard (Grid Ravage) verraste afgelopen najaar vriend en vijand en kwam sterk uit de hoek met hun gelijknamige debuutalbum, wat uiteindelijk een plekje opleverde op het Tilburgse boutiquefestival. In een bijna uit zijn voegen barstende Hall of Fame maakte de groep furore en bewees het het zoveelste muzikale succes te zijn uit ons kleine landje. Met een show waar voor pruilen geen ruimte was, vuurde het tweetal in rap tempo alles af wat het te bieden had en liet songs als “Boterham” en “Offload” doorheen onze gehoorgangen kletteren. Pruillip was een perfecte afsluiter voor een dag vol herrie van het beste soort en scoorde op het laatste moment zelfs nog een homerun, waardoor we met niks minder dan een voldaan gevoel richting huis konden gaan.
Lees ons verslag van dag 0 +1 hier
