King Gizzard & The Lizard Wizard @ Vorst Nationaal: Apocalyptische hardrockopera

De Australiërs van King Gizzard & The Lizard Wizard hebben er in hun carrière een Olympische discipline van gemaakt om zoveel mogelijk albums uit te brengen. Volgens de wetten van de muziekindustrie zou dit commerciële zelfmoord betekenen, voor de fans en/of ramptoeristen bleef het echter uitkijken naar op welk dwaalspoor de band hen nu weer zou brengen. Tot nu toe lijkt 2024 een relatief kalm jaar te worden, al kan de schijn bedriegen. In plaats van hun universum of ‘Gizzverse’ op plaat uit te breiden, willen ze het nu tot leven wekken op de grotere Europese podia. Vorig jaar was het Koninklijk Circus instant uitverkocht en met PetroDragonic Apocalypse stond de marquee van Pukkelpop in lichterlaaie. Op meest recente album The Silver Chord ontpopte de band zich voor het eerst tot stoffige synthwizards. Van dat elektronisch geëxperimenteer werden we echter bespaard in Vorst Nationaal.

De keuze om Grace Cummings als supportact mee te nemen, bevestigde dat King Gizzard & The Lizard Wizard voor sfeerscheppende muziek gaat. Cummings deelde niet alleen de Australische identiteit met de band, maar had met Ramona ook nog eens een goed album om tijdens de Europese tournee te presenteren. De zangeres liet zich geenszins intimideren door de lege stoelen en het halfvolle middenplein. Achter haar elektronische piano zette ze een strakke, stijlvolle supportshow neer, waarbij het potentieel voor een eigen volwaardige set duidelijk zichtbaar werd. Zoals gewoonlijk strooide de akoestiek van de zaal, vooral aan het begin van de show, roet in het eten. Zodra de gitaren ingeplugd waren, werden we meegenomen in een glansrijke seventies-sfeer. “Common Man” was wellicht iets te sterk geïnspireerd door Chris Isaaks “Wicked Game”, maar bood voldoende herkenning om de nieuw aangekomen concertgangers te boeien. Met haar baritonstem en intense blikken richting het publiek wist Cummings moeiteloos haar mannetje te staan. De muzikale steun van haar bandleden zorgde ervoor dat ze losjes over het podium kon paraderen. Bij “Heaven” zong ze letterlijk de sterren van de hemel, met haar armen en ogen omhoog gericht.

King Gizzard & The Lizard Wizard zou stipt om 21.00 uur datzelfde hemeldak doen opensplijten. Echte fashionista’s zullen dit bonte gezelschap nooit worden, maar het blijft uniek hoe ze elk soort pulp tot iets beklijvends kunnen distilleren. Met de meest lelijke kleuren op de achtergrond werd “Am I in Heaven?” nogal jammend en aftastend afgetrapt. Zodra de breakdown naderde, openden de Gizzheads het middenveld als uitgehongerde hagedissen op een geroosterde garnaal. ‘Let’s have another shrimp on the barbie’ uit de Amerikaanse filmkomedie Dumb & Dumber zoefde door onze gedachten toen Joey Walker aankondigde dat ze heavy metal zouden spelen. Voor deze show maakte het epische “Flamethrower” haar livedebuut. De shreddende riffs en mathematische drumroffels maakten de zaal helemaal gek, ondanks de povere geluidskwaliteit.

De Australiërs zijn namelijk even gek als geniaal, en dat blijft hun fans intrigeren. Hoewel Vorst verre van uitverkocht was, gaf iedereen zich volledig. Dat ontging de band niet, die alles op zijn dooie gemak op zich liet afkomen. Qua songkeuze werd het steeds interessanter om te merken dat de show zou uitmonden in een apocalyptische hardrockopera. Toen de laatste trage riffs de assen deden smeulen, voelden we door de toegenomen hitte de stenen letterlijk afbrokkelen bij “Crumbling Castle”. De enige manier om die stenenzee te trotseren was door te roeien. Nat van het bier en eigen zweet maakten enkelen zich klaar om in hun fictieve kajuit te springen. Desalniettemin volgt een opera een uitgekiende regie. Los van het feit dat er voor het publiek geen voorspelbaarheidsfactor was – slechts één nummer uit de Spotify top vijf haalde de setlist en werd uitgesponnen – bleef het voor het zestal kinderspel om de ene in de andere song te laten overvloeien. “Iron Lung” en “Hypertension” vormden zo een perfect één-tweetje richting een psychedelische woestijntrip, waarbij een vleugje ZZ Top de groovy brug vormde.

De flitsende en wazig kleurrijke visuals hielpen daarbij, al had het allemaal nog intenser kunnen zijn met pyro-effecten of rookgordijnen. Door de vrijwel identieke podiumopstelling als vorig jaar in het Koninklijk Circus, voelde het een beetje alsof het wow-effect regelmatig ontbrak, ondanks dat we met meer mensen konden genieten. Daartegenover primeerde de kunst van het musiceren, waarin iedereen magna cum laude slaagde. De mondharmonica, didgeridoo-effecten en saxofoonstukken zorgden immers voor plezierige mini-climaxen waar we van konden blijven snoepen. Hetzelfde gold voor de mensen rondom; er werd stevig geblowd, springende hoofden doemden op aan de zijkant en de pinten vlogen driftig in het rond. Zeker bij King Gizzard & The Lizard Wizard blijft het extreem moeilijk om iedereen tevreden te stellen, maar daar was nu niets van aan. Er werd bijvoorbeeld niet specifiek om “Rattlesnake” geroepen of gevraagd; de onderdanigheid om verrast te worden, zakte nooit in.

Heel even leek het alsof het zestal de avondklok zou negeren en door zou blijven spelen totdat alle stoppen zouden doorslaan. Deze ijdele droom moesten we echter opbergen, of bewaren voor de marathonshows elders. Hoewel er nu nummers geschrapt werden, kreeg “Work This Time” wel een langere versie die ons helemaal deed wegdromen. Ondanks de strak geplande set van twee uur, die balanceerde tussen heavy metal en psychedelische rock, werden we bij “Magma” compleet meegesleept. De symbolische vulkaan begon haar laatste brokken uit te spuwen, een muzikaal schouwspel waar we geen genoeg van konden krijgen. Precies om elf uur was het echter tijd om de eerste – op papier – arenashow van KGLW in België af te sluiten. Als het gaat om live-entertainment en de vastberadenheid om gewoon te blijven spelen, blijft de groep een unicum in de gitaarscene. Net zoals het Marvel universum, heeft ook de ‘Gizzverse’ centrale assen waarin songs kunnen blijven groeien, kronkelen, botsen of tijdelijk geschrapt worden.

King Gizzard & The Lizard Wizard speelt volgende week donderdag 23 mei in een uitverkochte AFAS Live.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Am I in Heaven?
Flamethrower
Witchcraft
Supercell
Crumbling Castle
The Fourth Colour
This Thing
Iron Lung
Hypertension
Work This Time
Magma
Float Along – Fill Your Lungs