© Damien Maloney
Myles Smith, een sympathieke Engelsman uit Luton, ontpopte zich in no time tot het volgende internetfenomeen en wist in een vingerknip de kaap van tien miljoen maandelijkse Spotifyluisteraars te overschrijden. We kunnen er bijna niet meer omheen dat TikTok tegenwoordig de manier is voor een artiest om door te kunnen breken, en dat was voor Smith niet anders. De singer-songwriter ging viraal met een cover van The Neighbourhood’s “Sweater Weather” en wist zich in menig hart te nestelen. De tickets voor zijn clubtour doorheen de UK en Europa gingen vlotjes over de toonbank en quasi alle shows verkochten zonder problemen uit. De populariteit van de jonge Brit lijkt geen grenzen te kennen, ook op TicketSwap waren er zo’n vijfhonderd fans nog wanhopig op zoek naar een ticket voor zijn show in de club van de Ancienne Belgique. Ongetwijfeld was dit de laatste keer dat Myles Smith nog te zien was in zo’n intieme setting.
De club stond al aardig vol met fans die allen het dichtste plekje bij Myles Smith wilden bemachtigen, maar eerst was het de beurt aan Calum Bowie. De jonge schot geniet al heel wat faam in zijn thuisland, maar lijkt in de rest van de wereld gek genoeg maar niet te kunnen doorbreken. Hier en daar bracht de jongeman al een single uit, maar op een ep of debuutalbum is het voorlopig wachten. Toch kende het aanwezige publiek heel wat nummers van Bowie, en ook bij wie hij nog een nieuwe ontdekking is, leek hij wel in de smaak te vallen. Zijn stem lijkt bij momenten een beetje op die van Sam Fender, geen verkeerde vergelijking als je het ons vraagt.
Calum Bowie bleek ook nog eens van het sympathieke soort te zijn en over een goede portie zelfspot te beschikken. Haast moeiteloos leek hij het publiek in te pakken en na één nummer at de club al uit zijn hand. Zaklampen in de lucht steken, een net aangeleerd refrein zingen; het publiek deed het allemaal. Wanneer hij dan ook nog eens op de proppen kwam met ABBA’s “Dancing Queen”, kon Bowie echt niets meer verkeerd doen. Toegegeven, ook wij waren gecharmeerd. Zijn meest recente single “Love Lost”, kon op herkenning rekenen en klonk gewoon goed. Calum Bowie heeft het talent om het ook buiten Schotland te maken; met zijn krachtige stem en leuke gitaarspel weet hij een publiek moeiteloos in te pakken en ongetwijfeld heeft hij na zijn eerste Belgische passage ook hier heel wat zieltjes gewonnen.
De hoofdrolspeler van de avond, Myles Smith, kon dankzij Calum Bowie dus rekenen op een goed opgewarmd publiek en we waren dan ook wat blij dat we onze oordoppen al in hadden gestoken toen de Brit het podium op kwam gelopen. Met een brede glimlach zette hij meteen “River” in en het startschot van een feestelijke avond werd gegeven. Het leek haast wel alsof de club veranderde in een soort gigantische karaokebooth, quasi alle aanwezigen konden foutloos de nummers meezingen. Smith had dit duidelijk ook door en voor “Sweater Weather” gunde hij het publiek dan ook het a capella momentje.
Hoewel de eerste nummers eerder opzwepend waren, staat Myles Smith er ook om bekend om gevoelige zaken met zijn fans te delen. Zo vertelde hij hoe zijn vader zijn gezin verliet toen Smith nog maar net dertien was, en hij had dan ook een duidelijke boodschap mee voor zijn vader in “My First Heartbreak”: ‘If I’m a father, I’ll never leave’. Een duidelijk bewogen Smith kon na het nummer zijn tranen niet bedwingen en nestelde zich zo nog wat dieper in de harten van de fans. Dat de man veel fans heeft, werd alleen maar duidelijker naarmate de show vorderde, ieder nummer werd duchtig meegezongen. Gelukkig staken er hier en daar enkele nieuwe nummers in zoals “Hang On” of “Highs And Lows”, die beide van het krachtigere en vollere soort zijn; veelbelovend dus, voor het studioalbum dat er nu hopelijk toch zit aan te komen.
Met “Betting On Us” passeerde er ook een middelmatig liefdesliedje, geef ons dan maar zijn nieuwste single “Stargazing” die nadien de revue passeerde en voor het moment van de avond zorgde. Niet alleen wisten zowat alle aanwezigen het hele nummer volledig mee te kwelen, ook besloot Myles Smith het om een tweede keer te brengen, in het midden van de club. Wat volgde was een versie vol springen, dansen, zingen en ja, zelfs twee sitdowns; wie een verdiep lager stond dan de club zal het geweten hebben. Nadien was het in rechte lijn naar de bisnummers die werd geopend met het aanstekelijke “My Home”. “Little By Little” is een mooie nieuwe song, maar had misschien beter gewoon een plaatsje gekregen wat vroeger in de set want al tijdens het nummer stond de hele zaal te wachten op die ene allergrootste hit. Die kwam er met “Solo”, een eenvoudig maar o zo aanstekelijk deuntje met kinderlijk eenvoudige teksten. Stilstaan was onmogelijk, niet meezingen was zowaar nog onmogelijker.
Hoe je het ook draait of keert, Myles Smith weet verdomd goed hoe hij een publiek op sleeptouw moet nemen en rond zijn vinger kan draaien. En hij doet het met zo’n ontwapenend enthousiasme dat je niet anders kan dan deze man sympathiek en oprecht vinden. Zijn stem en gitaarspel doen bij momenten denken aan een Dermot Kennedy of zelfs een Noah Kahan. Als er voor Smith een even mooie carrière in het verschiet ligt als voor deze heren, dan gaat hij een mooie toekomst tegemoet. In de Ancienne Belgique bewees hij alvast dat hij het live optreden onder de knie heeft en klaar is voor grotere zalen, want de club, die barste toch echt wel bijna uit zijn voegen.
Setlist
River
My Sweet Love
Sweater Weather (cover The Neighbourhood)
My First Heartbreak
Hang On
Memories (I Don’t Have)
Highs And Lows
Betting On Us
Stargazing
Behind
My Home
Little By Little
Solo
