Voor het eerst organiseerde Kavka Oudaan Up Next, een avond waarop het nationaal en internationaal opkomend talent in de kijker wil zetten. Voor de magere prijs van tien euro kon je vier bands zien, als je jonger was dan 26 was dat zelfs maar 5 euro. Kortom: er was eigenlijk geen reden om niet in Kavka Oudaan te zijn als je van alternatieve muziek houdt en toch was de opkomst op deze eerste editie eerder mager. De afwezigen hadden vanzelfsprekend ongelijk, want zowel Getdown Services, STEVE, The Belair Lip Bombs en Gut Health wisten een straffe indruk na te laten, elk op hun eigen manier natuurlijk.
Met vier bands op de line-up en een avond in de week, moest er natuurlijk wel vroeg begonnen worden. Dat deed Kavka Oudaan al om 19 uur met Getdown Services, een band uit Bristol bestaande uit Josh Law en Ben Sadler. Live worden ze vooral bijgestaan door samples en een gitaar waarbij de frontman probeert om zich toch naar voor te brengen als een komiek. Met zijn snorretje en knullig voorkomen slaagt hij er nog in ook. Zo wordt de speelse muziek ook het best gebracht: een beetje groovy, een beetje rommelig, maar vooral met heel veel plezier. Dat merkten we ook bij het brengen van een gitaarsolo die eigenlijk vooral een scheet in een fles was, maar waar ze zoveel aandacht aan gaven dat het dan weer geniaal leek. Plezant, maar muzikaal niet hoogstaand, zoveel is zeker.
STEVE was de enige band uit eigen land op de line-up en de band had eerder al wel hoge ogen gegooid. Zo wonnen ze vorig jaar het Jonge Wolven-concours tijdens de Gentse Feesten en werden ze zelfs al gekozen als Grote Beren van Morgen eerder dit jaar. Ook We Are Open speelden ze plat, dus het was wel eens te zien of ze dezelfde energie voor een minder gevulde zaal zouden kunnen brengen. Het antwoord was ruimschoots ‘ja’. Het drietal kletterde van bij het begin furieus door onze geluidskanalen met snedige riffs en agressieve vocals en liet ons gedurende een halfuur niet meer los.
De inbreng van extra synths voor een smeriger en heftiger geluid deed hen ook wel goed. Op die manier kon STEVE ons volledig inpakken. Dat er niet enkel hoefde gezongen worden, bewees “No Hands” dat Beastie Boys-gewijs binnenkwam. De meer parlando vocals hadden net nog iets meer kracht in zich en toen de frontman niet veel later het publiek inwandelde en ze vol intensiteit aankeek, wisten we zeker dat die bepaalde personen het concert niet meer zouden vergeten. Het is een subtiele truc, maar daardoor betrek je een zaal ook en we zagen dat de twintigtal mensen op het einde ook helemaal mee waren in het verhaal van STEVE.
Voor de derde band werd een volledige oversteek gemaakt naar de andere kant van de wereld. The Belair Lip Bombs kwam namelijk over van Melbourne in Australië en bracht daarbij een leuke, dromerige indierockvibe mee. Vorig jaar bracht de band zijn debuutalbum uit en dat moest natuurlijk uitgebreid worden voorgesteld. Het grootste deel van de setlist bestond dan ook uit nummers van die plaat en daarbij werd meteen duidelijk dat het samenspel van het viertal er eentje was die ervoor zorgde dat we tegelijk lekker konden wegdromen, maar ook konden meezingen. De zangstem van Maisie Everett had zowel iets rauw als lieflijk, waardoor we bleven luisteren.
Toch sprak ze zelf nooit het publiek aan, dat was weggelegd voor de drummer. Hij nam zijn band ook op sleeptouw door telkens de subtiele drumrollen te spelen. Een nummer als “Say My Name” of “Gimme Gimme” herbergde ook iets meer energie dan sommige meer zweverige songs waardoor een evenwicht al snel gevonden was in de set. Toch leken de iets snedigere songs wel het diepst aan te komen en dat is uiteindelijk waar het om draait. De energie die de band uitstraalde en de sterkte die de songs bevatten met een redelijke aanstekelijkheid en toegankelijkheid, maakten dat de band het al snel tot hoogtepunt van de avond schopte, al hadden ze nog een landgenoot die na hen zou komen.
Gut Health is niet enkel een landgenoot van The Belair Lip Bombs, ze komen zelfs uit dezelfde stad. Zo was deze eerste Up Next toch ook een beetje Up Next uit Melbourne. Terecht, dachten we na het zien van dit zestal. De band bracht namelijk nog een beetje meer energie in Kavka Oudaan en eigenlijk was het jammer dat er zo weinig volk was ,want met een beetje meer personen in de zaal was dit ongetwijfeld een wild feestje geweest. “Uh oh” zette meteen de krijtlijnen af van wat een eclectische set zou worden zonder echte grenzen. Athina Uh Oh nam als frontpersoon namelijk het voortouw door altijd boordevol energie de nummers te brengen. Die deinsde er niet voor terug om eens heftig in de microfoon te schreeuwen of om enkele wilde danspassen boven te halen.
Daarnaast was de begeleiding ook niet van de poes. Zo was er een fantastische band die altijd een hoog tempo aanhield, met een geweldig energieke percussie en snedig gitaarwerk. De gitarist smeet zich soms zo hard dat hij op de grond ging zitten om zijn hoge noten nog intenser te brengen. Het mocht dus gezegd zijn dat Gut Health er zeker niet voor terugdeinsde om ons omver te blazen. We verwachtten ons eigenlijk aan niets en kregen veel meer dan dat te horen. De energie en intensiteit die naar het einde toe ook nog maar eens werd tentoongesteld, bewees dat. De hoekige postpunk werd plots veel dreigender met een soort van epische opbouw die iedereen omver wist te blazen. We hadden het gevoel dat we helemaal in het verhaal van Gut Health werden gesleept en net daarin kroop de sterkte van het zestal.
Up Next was dus voor zijn eerst editie een echt succes. Het concept is zeker geen vroege dood gestorven ondanks de beperkte opkomst. De bands lieten het allemaal niet aan zijn hart komen en smeten zich volledig, en bewezen dat de afwezigen wel eens ongelijk zouden kunnen hebben. Met zoveel overgave en fantastische nummers zijn we er ons zeker van dat we het laatste van deze groepen nog niet gehoord zullen hebben.
