© CPU – Johan Poelmans (archief)
Hola Primavera! Het is een begroeting die we de komende vier dagen nog vaak zullen horen. Na verschillende concertavonden eerder deze week, is de zomer nu definitief begonnen in Barcelona. Voordat onder andere Pulp, Justice, Lana Del Rey, SZA en Charli XCX het driedaagse Primavera Sound zouden doen losbarsten, was er eerst nog de gratis ‘Jornada Inaugural’. Deze officieuze eerste festivaldag was ideaal voor zowel muziektoeristen als doorgewinterde fans. De toegang was namelijk gratis mits reservering, waardoor iedereen op zijn gemak een deel van het terrein kon verkennen, live-interviews van Radio Primavera Sound kon beluisteren, merchandise kon kopen of gewoon van begin tot eind kon genieten van de vijf bands op het Amazon Music-podium. Het programma sloot dan ook perfect aan bij de rest van de line-up. Headliner Phoenix gaf alvast een royale voorsmaak van hoe het indierockfestival uitblinkt in het samenbrengen van gelijkgestemde zielen.
Maria Jaume
Glunderend van trots mochten Maria Jaume en haar band om vijf uur ’s middags Primavera officieel openen. Ze deden dit zonder oeverloos gepraat of stress. Het halfuur dat Jaume toegewezen kreeg, gebruikte ze vernuftig om de aanwezige toeschouwers geen spijt te laten krijgen dat ze hun siësta hadden onderbroken. Haar set begon namelijk zwoel en poppy, maar na een poosje werd duidelijk dat haar sound van Nostàlgia Airlines wat te dun was voor een middelgrote mainstage. Dit euvel verholp ze eigenhandig door regelmatig het voorste stuk van het podium op te wandelen en voldoende oogcontact te maken met het publiek. Er waren immers genoeg mensen aanwezig om haar optreden te zien. Toen enkele bandleden even het podium verlieten, kwam de focus meer op het dansen te liggen, waardoor hun afwezigheid niet echt opviel. Het cliché ‘onbekend maakt onbemind’ werd daarmee ter plekke een self-fulfilling prophecy, hoewel het op het einde zichtbaar werd dat Jaume haar bandleden het beste van de wereld gunt.
Tropical Fuck Storm
Niettemin het weer in België te wensen overlaat, was er in Barcelona de laatste dagen geen vuiltje aan de lucht. Tot nu, want de Australiërs van Tropical Fuck Storm lieten al hun gitaarherrie op ons los. De noiseband viel op papier wat uit de toon, maar was precies wat we nodig hadden om de adrenaline in ons lichaam te kanaliseren. Het viertal speelde namelijk onverbiddelijk door en wist wel raad met de grote podiumoppervlakte. Vanachter hun instrumenten was geen enkele centimeter overbodig, en ze begonnen eigenhandig als losgeslagenen te dansen. Bovendien klonk de potpourri vanop “Moonburn” opvallend zuiver. Hulde aan de geluidstechnici die raad wisten hoe ze die eclectische riffs zo tot ons gehoorkanaal konden brengen. Wanneer Gareth Liddiard, Fiona Kitschin en Erica Dunn gezamenlijk hun kelen ook opentrokken, zagen we trouwens een groep die het in zich heeft om ‘mooie muziek’ te schrijven. Op drums leek Lauren Hammel het meest weg van de wereld te zijn, maar in haar FC Barcelona-plunje wist ze dondersgoed waar ze was. Normaal willen doen is doorgaans saai, maar in de hoedanigheid van Tropical Fuck Storm was dat hier aangenaam verrassend.
Ratboys
Tegen de vooravond bleef de zon nog steeds gezapig stralen over de betonnen vlaktes van het Parc del Fòrum. Gelukkig bood het podium vooraan voldoende beschutting om tegelijk bij een band af te koelen. Ratboys uit Chicago liet echter de warmte tot daar komen. Met een onvermoeibare lach op haar gezicht was Julia Steiner namelijk het zonnetje in huis. De frontvrouw genoot met volle teugen van deze kans om op Primavera te mogen spelen, en die gelukzaligheid sprong meteen over naar het publiek. De huppelende riffjes van “Morning Zoo” deden daarbij alle kopjes synchroon op en neer gaan. Verder liet de moderne collegerock ons fantaseren over een eindeloze autorit langs de Spaanse costa’s, goed voor bijna vijfduizend kilometer aan kust. De herinnering aan overleden familieleden werd dan weer opgeroepen bij het melancholische “The Window”, waardoor de boodschap om op avontuur te gaan bij “Go Outside” des te harder doordrong. Hier op Primavera had iedereen precies die intentie, en Ratboys kon dus van begin tot eind op veel bijval rekenen.
Ratboys komt 8 juni naar Best Kept Secret.
Stella Maris
Voor sommige zaken van het leven hoef je niet altijd veel moeite te doen om ze te begrijpen. Als buitenstaander was het optreden van de Spaanse act Stella Maris eerder een ‘what the fuck-moment’ dan een concert. In plaats van ons herhaaldelijk af te vragen waarom ze daar stonden, was de reden niet ver te zoeken: pure fun. De band is namelijk fictief en maakte voor het eerst (en waarschijnlijk voor het laatst) de overstap van het scherm naar het podium, rechtstreeks uit de reeks La Mesias. Hiermee had Primavera dus een primeur te pakken. Dit theatergezelschap bracht de meest absurde Eurodance- en ravebeats om op voetbalstadionniveau de aandacht van iedereen te trekken. Als dat niet lukte met de muziek, dan wel met hun kleurrijke kostuums of acrobatische stunts. Als we even niet keken, zagen we plotseling kinderen op schouders kruipen of begonnen de danseressen in rondjes te hakken. Op festivals zoals Dour of Pukkelpop zou alleen Joost hiermee wegkomen en als een uitzondering gezien worden. Hier leken muziekfans van alle slag er echter unaniem over eens te zijn dat Stella Maris gewoon thuis hoorde op Primavera. De organisatie had echter slim gezien om ze slechts 35 minuten speeltijd te geven. Los van de strak geregisseerde show waren de beats net niet prikkelend genoeg om er aandachtig naar te blijven luisteren.
Phoenix
Na twee jaar afwezigheid nodigde de organisatie Phoenix opnieuw uit om de festivalgangers hartstochtelijk aan het dansen te zetten. De Franse band liet er daarbij geen gras over groeien en opende met “Lisztomania” de champagneflessen volledig. Thomas Mars was daarmee volledig in zijn element en liet ook zijn French touch niet achterwege. ‘Bonsoir Barcelona’, en plots waren we bij “Lasso” vijftien jaar terug in de tijd, toen het genre ‘indietronic’ aan een stevige opmars bezig was. Zowel oudere als jongere festivalgangers wisten daar wel raad mee: ze dansten hevig of lieten gelukzalige herinneringen uit hun middelbareschooljaren de vrije loop. Productioneel stond Phoenix stevig in het nu. De geavanceerde LED-schermen gaven een multidimensionaal effect, wat de rockende outro van het elektronische “Alpha Zulu” extra diepte gaf.
De bliksem sloeg net niet in, maar het funkgehalte van “Sunskrupt!” deed daar niets aan af. De Fransen hadden immers nog een aantal leuke verrassingen in petto. Een Venetiaanse inquisiteur doemde plots op voor een vreemde onthoofdingsscène, maar toen Ezra Koenig van Vampire Weekend ten tonele verscheen, smolten alle indieharten. De frontman straalde eeuwige jeugd uit en rockte lekker mee bij “Tonight”, “1901” en “Identical Reprise”. Door de stroboscopische effecten en de rookgordijnen bruiste de energie onafgebroken twintig minuten lang door. De laatste sprankel gebeurde toen Mars het publiek indook voor een spectaculaire crowdsurf. Deze headlineshow van Phoenix was daarmee een bruisend hoogtepunt dat ons tot de laatste korrel verlossing bracht.
Phoenix is bij ons headliner op het Ronquières Festival (02/08) en de Lokerse Feesten (03/08).
Setlist:
Lisztomania
Entertainment
Lasso
Too Young / Girlfriend
Alpha Zulu
Ti amo
After Midnight
Armistice
Winter Solstice
Long Distance Call
Rome
If I Ever Feel Better / Funky Squaredance
Trying to Be Cool / Drakkar Noir
Tonight (met Ezra Koenig)
1901 (met Ezra Koenig)
Identical (Reprise) (met Ezra Koenig)
