The Gluts is een kwartet Italianen uit het hoge noorden en meer specifiek uit Milaan, de stad waar Inter en AC al decennia een voetbaloorlog uitvechten met gewonnen en verloren veldslagen voor de beide kanten. Milaan: de modestad en een van de steden waar de Renaissance na de donkere Middeleeuwen voor hoop en licht trachtte te zorgen. Het Romeinse Mediolanum werd overrompeld door Germaanse stammen en zette gestaag de beweging in naar het ter zielen gaan van een van de grootste keizerrijken die ooit heeft bestaan. We laten het hierbij voor de les geschiedenis en richten onze pijlen nu op het heden waar The Gluts in het spectrum van Italiaanse punkrockbands niet ver van het middelpunt staat. ‘Gluts’ betekent dat er economisch een overaanbod is van een bepaald product waardoor de markt dreigt te kelderen. Van punkrock kan er nochtans niet genoeg zijn!
Laat ons even de bandleden voorstellen. Aan de microfoon staan Nicolò J. Campana, achter de gitaarversterker staat Marco Campana geposteerd, achter de basversterker Claudia Cesana en achter het drumstel zit Dario Bruno Bassi. The Gluts bracht tussen 2017 en 2021 reeds drie volwaardige langspeelplaten uit die roodfluwelen artwork kregen op de hoezen. Met Estasi, Duenge Fever Hypnotic Trip en Ungrateful Heart werden drie lp’s aan de mensheid geschonken die tjokvol rock en punk staan. Nu komt daar de nieuwe langspeler Bang! bij. De bordeaux hoezen zijn nu vervangen door artwork in de stijl van Pop Art en een vuist waaruit al kan blijken dat deze plaat een banger zal worden met loeiharde nummers.
De eerste track die we te horen krijgen is “Soybeans“, de derde single die werd vooruitgeschoven om de nieuwe plaat in te leiden. Met deze song laat The Gluts direct zijn visitekaartje zien als band die graag wil dat je zijn muziek loeihard door de boxen laat knallen. Bij The Gluts wordt de zang afgewisseld in het Engels en het Italiaans. Op Bang! staan deze keer tien songs waarvan er slechts eentje is in het Italiaans namelijk “Cade Giù“. “Cade Giù” werd als eerste single op het spelbord gezet en heeft een van de mafste clips die we in tijden gezien hebben. De band laat in het begin ook graag weten dat de clip heel luid moet opgezet worden, waarvan akte. Met het titelnummer “Bang!” en “Fight” volgen dan nog twee schijven met optimale rockmuziek die met de gebruikelijke instrumenten heel goed in elkaar steekt. Aanstekelijke rocksongs uitgebracht door Fuzz Club Records: we hebben het al zien gebeuren bij gelijkaardige harde bands zoals Yobs, Melts en ORB.
The Gluts blijft nadien gewoon verder tappen uit hetzelfde vaatje, maar het blijft wel een vaatje waar we ons graag aan laven. Enkel bij “Vampire, A Walk At Midnight” wordt even de riem afgelegd en wordt de luisteraar getrakteerd op een onvervalste countryblues. Het is even aanpassen, maar The Gluts verandert zo mooi en degelijk van het ene naar het andere muziekgenre dat we ons ook weer direct thuis voelen in deze song. Met “Cade Giù” hangen onze lippen weer over het tonnetje van de punkrock en horen we letterlijk dat het wel degelijk een Italiaanse band is waarmee we te maken hebben. Heerlijk toch dat er in elk land sinds 1976 een bloeiende punkgemeenschap weet te overleven naast alle nieuwe muziekstijlen die ondertussen het levenslicht hebben mogen aanschouwen!
Het venijn zit ‘m toch bijna nog in het staartje. Met “Marble Cats” wordt het geweer opeens wel heel erg van schouder veranderd en krijgen we een totaal ander nummer te horen. Synthgeluiden, eerder een drumcomputer en de stem van Cesana die eerder predikt dan zingt. Het klinkt van ver een beetje op het vroegere werk van Anne Clark en alsof The Gluts wil laten zien dat ze nog andere muziekstijlen kent. Misschien overdrijven we wel met het woord ‘venijn’, maar het is wel een nummer, het enige nummer trouwens, dat we zouden durven skippen wanneer we de plaat volledig beluisteren.
Hoewel Italiaanse voetbalteams ons niet weten te boeien, zullen we toch bidden voor een kampioenenbal ooit voor AC Milaan, de club waar frontman Nicolò Campana volgens foto’s stevig fan van is. Van de Duomo Santa Maria Nascente, de reusachtige Milanese kathedraal zal geen spaander overblijven wanneer The Gluts zijn muzikale demonen ontbindt, maar laat ons dan bidden in een van de tientallen kapelletjes die de stad rijk is. Wij hebben alvast zielenheil gevonden in de coole, nieuwe plaat die The Gluts ons geschonken heeft. Bang! is dus, zoals voorspeld in het begin, een banger geworden. Grazie mille!! Forza The Gluts!!
The Gluts treedt nog op op Bruis in Maastricht op 30 augustus. Als afsluiter van de zomervakantie kan dit alvast tellen!
Facebook / Instagram / X (Twitter)
Ontdek “Fight”, ons favoriete nummer van Bang!, in onze Plaatje van de plaat-playlist op Spotify.
