Na Adele is Ayra Starr de volgende artiest in lijn om haar albums naar haar leeftijd te vernoemen. De Nigeriaanse, rijzende ster geeft ons echter iets meer context bij de getallen en ook op muzikaal vlak zijn de twee in geen geval te vergelijken. Starr wist de jongste jaren indruk te maken met haar dansbare afropop en heeft daardoor al meer dan dertig miljoen maandelijkse luisteraars verzameld. Daar kunnen heel wat artiesten alleen maar van dromen en dus was de druk hoog om een even sterke tweede langspeler af te leveren. Na heel wat samenwerkingen om het wachten wat aangenamer te maken, levert Ayra Starr met The Year I Turned 21 een hoop nieuw materiaal af.
Onder meer “Rhythm & Blues” en “Commas” moesten ons de afgelopen maanden warm maken voor The Year I Turned 21. Dat de Nigeriaanse het roer niet plots helemaal zou omgooien, werd al meteen duidelijk en dat stelde ons enigszins gerust. Het succesrecept van de twintiger ligt namelijk in zwoele afropopliedjes die zelfs de meest vastgeroeste heupen aan het dansen brengen. Een eerste luisterbeurt leert ons dan ook dat er misschien net iets té veel op veilig gespeeld werd, maar een eerste indruk is niet alles weten we inmiddels en dus verdiepten we ons in de klanken die Ayra Starr op ons afvuurt.
Vogelklanken en een soort aankondiging vormen het begin van “Birds Sing Of Money”. Zoals het hoort binnen het genre horen we eerst de tag van de producer, waarna het estafettestokje aan Starr overgedragen wordt. Zij maakt meteen de vergelijking met Rihanna die door een gelijkaardige stemkleur te gebruiken en ook haar woordkeuze aantoont dat ze komaf maakt met het meisje dat ze was en als een jonge, sterke vrouw gezien wil worden. Hoewel het tempo niet meteen opmerkelijk hoog ligt, klinkt het geheel dansbaar en zwoel. De laidback drumpartij speelt daarin een bijzonder grote rol en zo vormt de track een gedroomde opener.
Ayra Starr kan het alleen, maar dat hoeft niet. Dat is zowaar de boodschap die de Nigeriaanse met dit album wil overdragen. Op “Goodbye” schakelt ze de hulp in van landgenoot Asake, die niet al te veel aandacht naar zich toetrekt, terwijl ze voor “Woman Commando” de Braziliaanse Anitta en Amerikaanse Coco Jones kon strikken. De plaat krijgt zo al gauw internationale allure en dat is exact wat Starr nodig heeft. Het is vooral op internationaal vlak dat dit album deuren moet openen en daar heeft ze duidelijk veel voor over. “Woman Commando” brengt de zomer naar onze huiskamer, maar is niet meteen het meest memorabele nummer. Misschien ligt dat ook gedeeltelijk aan de lengte van de songs, de meeste titels tikken de drie minuten niet eens aan en daarmee lijkt er rekening gehouden te zijn met de bijzonder korte aandachtspanne van haar luisteraars. We missen daardoor soms wat diepgang, een verrassend instrumentaal intermezzo of wat meer opbouw en explosiviteit.
Af en toe geeft Ayra Starr een dikke vette knipoog naar hits van een aantal jaar terug en laat het net dat zijn dat voor aanknopingspunten zorgt voor de Westerse luisteraar. ‘I’m lit tonight / You know my lips don’t lie’, klinkt het op “Control” en daarmee verwijst de jonge twintiger naar “Hips Don’t Lie” van Shakira uit 2005. Een leuk extraatje voor degenen die het nummer kennen, maar geen wereldschokkende gebeurtenis in het kader van het album. “21” maakt daarentegen wel indruk door de meer duistere insteek. De zangeres geeft aan dat ze niet weet hoe het is om ouder dan 21 te zijn en ook de keerzijde van haar succes wordt voorzichtig aangesneden: ‘I’ve never known, I’ve never tried, never loved / What am I supposed to do with what I done? / Where did all the years go?’. De duisternis transformeert zich in melancholie op “Last Heartbreak Song” waarop ook Giveon te horen is. Naast dat het ongetwijfeld een van de sterkste samenwerkingen is, kruipt de song al snel onder onze huid en voelt het alsof deze creatie wel genoeg tijd gehad heeft om te rijpen en een eigen karakter te ontwikkelen.
Zwoele, zomerse, doch laidback songs vormen het gros van The Year I Turned 21. Te veel eenheidsworst in de eerste helft zorgt ervoor dat we onze aandacht wat dreigen te verliezen. Hoewel het absoluut een samenhangend geheel vormt, merken we dat we toch wat meer hadden verwacht van de Nigeriaanse. Naar het einde toe lijkt ze dat zelf door te hebben en worden we verbaasd door het meer lichtvoetige “Jazzy’s Song”. De song zit wat meer in de hoge, hoopvolle tonen en onderstreept daarmee het contrast tussen de instrumentatie en de diepe stem van Starr. Een andere track die om geheel andere reden indruk maakt is “The Kids Are Alright”. In een wereld die niet meer draait zoals het hoort, lijkt de titel al gauw vragen op te roepen. Wanneer een ingesproken tekst de intro vormt, verdwijnt onze twijfel als sneeuw voor de zon. Geen dansbare percussie, maar wel instrumentaal minimalisme en een emotioneel geladen zanglijn. In de outro horen we boodschappen van haar broers en zussen aan hun overleden vader. Het is dan ook pas op het einde dat we beseffen dat de titel van de song een bericht voor haar vader is, een manier om aan hem te laten weten dat het goed gaat met zijn kinderen.
The Year I Turned 21 vormt het bewijs dat Ayra Starr de komende jaren kan uitgroeien tot een van de grootste artiesten van het moment. Toch moeten we ook bekennen dat we hier en daar wat meer verwacht hadden en voelt het alsof sommige songs niet genoeg tijd gehad hebben om te rijpen. Bakken potentieel die nog niet optimaal benut zijn dus en daarmee blijft er nog marge over om te groeien en verder te bloeien. We kijken er alvast naar uit om de songs van haar tweede langspeler live te horen deze zomer, want een stralende zon en een ijskoud drankje in de hand zouden er zomaar eens voor kunnen zorgen dat we helemaal omgeslagen zijn.
Ayra Starr staat op 13 juli op Les Ardentes waar ze de affiche deelt met onder meer Central Cee en Hamza.
Facebook / Instagram / Website / TikTok
Ontdek “The Kids Are Alright”, ons favoriete nummer van The Year I Turned 21 in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
