Het 25-jarige multitalent Maya Hawke kun je kennen op verschillende manieren. Als de sympathieke Robin uit de Netflixserie Stranger Things, als de dochter van Hollywoodroyalty Uma Thurman en Ethan Hawke, of als singer-songwriter. In dat laatste geval weet je misschien ook dat ze in een tijdspanne van vier jaar drie studioalbums heeft uitgebracht: Blush (2020), Moss (2022) en nu Chaos Angel. De muziek van haar eerste twee albums bestaat hoofdzakelijk uit dezelfde ingrediënten: Maya Hawke maakt dromerige, poëtische liedjes waarin ze met haar hese, ietwat onzeker klinkende stem haar innerlijke leefwereld op een muzikale manier vorm probeert te geven.
Door de singles die Maya Hawke uitbracht voor de release van Chaos Angel dachten we eerst dat haar muziekrecept wat veranderd was, want “Missing Out” klonk verrassend opgewekt en origineel. Maar het daaropvolgende “Dark” en “Hang In There” lieten te wensen over en klonken te veel als nummers van dertien in een dozijn, die we van haar al eens hoorden. We waren dan ook benieuwd of Hawke dat gevoel op haar derde langspeler van zich zou kunnen afschudden. En we kunnen niet zeggen dat ze het niet geprobeerd heeft: ze liet zich omringen door namen als Christian Lee Hutson (Phoebe Bridgers, Fenne Lily), die het album producete, soundmixer Jonathan Low (Taylor Swift, Ed Sheeran en onze eigenste Tamino) en drummer Michael Riddleberger (Bleachers). Desondanks lijkt Maya Hawke er net niet in te slagen om haar album níét als dertien in een dozijn te laten klinken.
De algemene sfeer op Chaos Angel is typisch voor deze tijd: een jonge, vrouwelijke singer-songwriter is op zoek naar zichzelf en schrijft haar ervaringen over die zoektocht neer. Bij Maya Hawke gaat dat vooral over zelfliefde en zelfcompassie, iets wat ze zichzelf naar eigen zeggen moeilijk kan geven. Ze ziet zichzelf als een ‘chaos angel’: iemand die goede intenties heeft, maar ongewild destructie en chaos veroorzaakt. Het besef dat (zelf)liefde nodig is, komt op Chaos Angel terug in de vorm van verschillende mantra’s. Op “Black Ice” klinkt er een verzameling van stemmen van Maya’s vrienden en familie die het zinnetje ‘Give up, be loved’ blijven herhalen, steeds overtuigender naarmate het liedje vordert. In “Okay” klinkt ‘If you’re okay, then I’m okay’ steeds maar weer, gecombineerd met het geluid van gebroken glas. Op het einde van het album blijkt dat Maya Hawke de zelfliefde gevonden heeft: op titelnummer “Chaos Angel” zingt ze liefdevol tegen zichzelf: ‘I’m sorry, I promise, I love you’. Dat zinnetje herhaalt ze steeds maar weer, waardoor het in effect toeneemt. Hawke maakt dan ook niet voor niets deel uit van de manifestatiegeneratie: als je iets maar vaak genoeg herhaalt en het begint te geloven, dan zal het ook uitkomen.
Andere thema’s op Chaos Angel zullen voor vele generatiegenoten van Maya Hawke ook herkenbaar zijn. “Dark” gaat bijvoorbeeld over malende gedachtestromen en angststoornissen die tijdens de nacht opkomen. Het liedje zelf is kwetsbaar en Hawkes stem klinkt onzeker, maar eerlijk. Op “Hang In There” zingt ze over een disfunctionele en toxische relatie waarin een vriendin vastzit, en biedt ze steun: ‘I know, I’ve been there’. Voor vrouwen die zulke situaties uit eigen ervaring kennen, is een empathische en liefdevolle steunboodschap best emotioneel. “Big Idea” is dan weer wat maatschappijkritisch, wanneer Hawke zingt over de weinig hoopvolle staat van de wereld en het contrast met onze eigen leefwereld en de soms banale zorgen en vreugdes die we daarin ervaren.
Op muzikaal vlak moeten de instrumenten het onderspit delven voor de persoonlijke en poëtische teksten die uit Maya Hawkes pen vloeiden. Er zijn een aantal interessante nummers, zoals “Missing Out”, dat vrolijk en uptempo klinkt, en “Chaos Angel”, dat mooie strijkers heeft, maar er zijn ook een aantal vergeetbare en ietwat monotone nummers, zoals “Wrong Again”, “Promise” of “Okay”. Daar zorgen zachte gitaar- of pianoklanken voor begeleiding en mooie melodieën, maar ze nemen nooit de overhand. Maya Hawke blijft daarmee tussen de lijnen van de stijl die we van haar kennen. Op vocaal vlak is ze geen supertalent, maar de subtiele instrumenten en zelfbewuste teksten vullen dat aan. Desondanks blijft het aantal vergetelijke nummers groter dan de uitschieters, waardoor Chaos Angel voor ons dan ook een album is met net iets te weinig ups en met iets te veel downs.
Voor wie het nieuwste album van Maya Hawke in zijn geheel en met een aandachtig oor beluistert, komt de boodschap van zelfliefde en zelfacceptatie goed over. Maar ondanks de aanwezigheid van goed geschreven teksten en zorgvuldige melodieën blijft het geheel relatief monotoon. Het handjevol memorabele liedjes slaagt er niet in om dat naar boven te trekken. Het is maar wat je ervan verwacht: wie houdt van dromerige twintigerspop die even goed als sfeer- of achtergrondmuziek kan dienen, is hier wel aan het juiste adres. Wij blijven echter wat op onze honger zitten en hebben het gevoel dat Maya Hawke misschien net iets te lang ter plekke aan het trappelen is.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Missing Out”, ons favoriete nummer van Chaos Angel, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
