Mark Everett, beter bekende bij het grote publiek als E, komt op zijn 61ste met zijn 15de album op de proppen. Dat ’s mans leven niet altijd over rozenblaadjes verliep, beschreef hij tot in het kleinste detail in het prachtige boek Things The Grandchildren Should Know. Het bleek echter maar een prelude te zijn, want de singer-songwriter werd onverwacht op zijn 54ste vader en scheidde niet veel later. Een paar weken geleden prijkte hij met ontblote borst op de promotiefoto’s. Met een zichtbaar litteken over een halve lengte van zijn bovenlichaam maakte hij duidelijk dat zijn hart een groot onderhoud nodig had. Het leven zorgde vanzelf voor genoeg inspiratie, lijkt ons.
Eels heeft een herkenbaarheid die weinig bands toebedeeld krijgen. Van de ingetogen pracht, over duistere elektronische synths, tot rammelende garagerock; we hoeven maar een halve noot te horen en we weten: dit is Eels! Op Extreme Witchcraft uit 2022 klonk Everett springlevend en hij als vanouds. Tussendoor verscheen EELS So Good: Essentials EELS, Vol.2 (2007 – 2020), een tweede ‘best of’-album. En hij kwam nog eens langs in Europa, waar hij halt hield in Vorst Nationaal. Je vraagt je af waar E de tijd haalt om zich te laten opereren aan zijn hart, laat staan de tijd te vinden om nieuwe muziek neer te pennen. En laat nu daar het schoentje wringen.
Everett is het soort artiest dat zijn muziek gebruikt als therapie. We voelen de echtheid, we geloven de man als hij begint te vertellen. Geen onderwerp is taboe; hartzeer, verlatingsangst, depressie,… geen onderwerp wordt gemeden. EELS TIME! begint dan ook op een bijzonder hoog niveau. Leadsingle “TIME” is een instant klassieker. Met de akoestische gitaar als enige begeleiding, mijmerend over wat had kunnen zijn, betovert hij ons zoals hij dat al ontelbare keren gedaan heeft. De dankbaarheid dat hij nog steeds over deze planeet mag lopen na die zware ingreep, daar loopt de openingstrack van over. Jammer genoeg komt die dankbaarheid pas terug in de afsluitende song “LET’S BE LUCKY”.
De authenticiteit waar hij zo om bekend is, is ver te bespeuren op EELS TIME!. “SWEET SMILE” bezit een soort cynisme over een onbereikbare liefde dat zelfs naar Eels normen een beetje teveel van het goede is. “WE WONT SEE HER LIKE AGAIN” is in hetzelfde bedje ziek. Iemand die ons zo tot in detail zijn gevoelens beschreef, is plots een karikatuur van zichzelf. Het is alsof Eels zichzelf probeert te imiteren. Of nog erger; E zit zonder inspiratie en doet maar wat. Ook muzikaal verrast deze plaat ons zelden. De softe aanpak met akoestische gitaar, minimalistische drumbeats en hier en daar een kleine versiering doet qua stijl nog het meeste denken aan The Deconstruction uit 2018.
De enige keer dat van het vertrouwde pad wordt afgeweken is op “IF I’M GONNA GO ANYWHERE”. Het traagbrandende, met subtiele synthklanken nummer zorgt halfweg EELS TIME! voor een verademing. “AND YOU RUN” volgt en brengt ons weer in het vertrouwde wereldje van Eels. Begrijp ons niet verkeerd; wij zitten ook graag in dat wereldje. Maar de glinstering die ooit was, schittert iets minder. Misschien zijn we té gewoon geworden aan Eels, misschien leggen we de lat té hoog? Nooit zakt Eels door de bodem, maar jammer genoeg overstijgt ze ook nooit de middelmaat op de vijftiende plaat.
Het is niet dat Everett zich niet laat bijstaan door andere muzikale inspiratiebronnen. Hij leerde Josh Ritter, zanger van poppunkband The All-American Rejects, kennen op de set van Prisoner’s Daughter in 2022. Het kan een onverwachte samenwerking lijken, maar als we de discografie van Ritter er even bijnemen, zien we dat de man wel enkele straffe singles heeft geschreven. Op zowat de helft van EELS TIME! heeft hij een hand. Vooral in “GOLDY” is de inbreng van Ritter sterk te horen. Het repetitieve karakter is een van de handelsmerken van de gewezen poppunker. Toch is de 1 + 1 niet altijd 3. Een echte meerwaarde blijkt de frontman van The All-American Rejects niet te zijn.
EELS TIME! is een degelijke Eels plaat. Er valt weinig tot niks slechts over te zeggen. Jammer genoeg valt er gewoon weinig over te zeggen. We hebben E al in een betere vorm aangetroffen. Hij vervalt net iets teveel in vertrouwde patronen. Hoe mooi die dan ook mogen zijn, er overvalt ons al snel het gevoel dat we het allemaal al net iets teveel gehoord hebben. Dat niet alle vijftien albums van Eels dezelfde kwaliteit omvatten is de logica zelve. Maar niet getreurd; wie weet staat hij er binnen een half jaartje weer met een complete andere, geniale plaat. Everett blijft zo onvoorspelbare dan het leven zelf.
Facebook / Instagram / X (Twitter) / Website
Ontdek “TIME”, ons favoriete nummer van EELS TIME!, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
