Fu Manchu is al jaren als een stoomwals die de Californische woestijn doorploegt, met wapperende haren en zongeblakerde gezichten. Voeg daar nog een onstuimige golf van fuzz-geladen gitaren en rauwe, onvervalste rock ‘n’ roll aan toe en je hebt een gevaarlijke cocktail. De band domineert sinds de vroege jaren negentig de undergroundscène met een eigenzinnig amalgaam van stonerrock en psychedelische invloeden; alsof Black Sabbath en Kyuss een pact hebben gesloten onder de brandende zon. De laatste jaren is de productiviteit een beetje stilgevallen, met slechts twee albums in het laatste decennium. Maar de kwaliteit is er zeker en vast niet onder gaan lijden, in tegendeel zelfs.
Fans hoeven echter niet in paniek te raken. Fu Manchu heeft hun kenmerkende sound niet verlaten in een late carrièrepoging om zichzelf opnieuw uit te vinden. Integendeel, dit is een uur aan dezelfde levensbevestigende, rock die ze in de jaren negentig definieerden, maar nu met meer variatie en een merkbare verbetering in hun songwriting. The Return Of Tomorrow is gepresenteerd als een spel van twee helften. De eerste helft bevat een reeks klassieke Fu Manchu-knallers, precies zoals de woestijngoden het bedoeld hebben. “Dehumanize” is een uitbundige opening, helemaal in de geest van eerdere albumopeners, maar op de een of andere manier harder en robuuster.
“Loch Ness Wrecking Machine” is een pulserende, meedogenloze stomp die volledig recht doet aan zijn trots dwaze titel, met een subtiele glans van AC/DC-dynamiek als extra bonus. De recente single “Hands Of The Zodiac” is fantastisch, met de klassieke Fu Manchu sound: doom-achtig en stoffig, maar doordrenkt met zonovergoten swagger. Deze track roept de onstuitbare aanstekelijkheid van het album King of the Road uit 2000 op, maar met een nog grotere psychedelische intentie. “Haze The Hides” is smerig en grimmig, en bezeten door de geest van sludgepunk. Het openingssalvo is zo sterk als alles wat deze band in meer dan 20 jaar heeft geschreven.
Opmerkelijk is dat, ondanks dat ze geen noodzaak hebben om te veranderen, Fu Manchu nog steeds evolueert. De tweede helft van The Return Of Tomorrow is geen radicale koerswijziging, maar onthult wel een tot nu toe ongehoorde kant van het kwartet uit Orange County. Hoewel nog steeds vol fuzz, nemen nummers als “Lifetime Waiting” en “Solar Baptized” een meer ontspannen, laidback benadering aan. De tragere tempo’s en de ruime sonische ruimte geven de riffs meer ademruimte en frontman Scott Hill’s laconieke uitspraken een minder hectische achtergrond.
Met name “What I Need” is een onthullende zijstap, met rootsrock invloeden die zijn verweven in zacht glooiende golven van ruwgesneden psychedelia: het is een Fu Manchu nummer, maar een dat de gebruikelijke verhalen over rare baarden, boogievans en mutante coyotes verlaat ten gunste van een iets melancholieker, eleganter en persoonlijker toets. Na de sprankelende tred van “Liquify” bereikt The Return Of Tomorrow een conclusie met “High Tide”, een heerlijk languide drift in Pink Floyd-achtige spacerock met een vleugje Black Sabbath.
Met The Return Of Tomorrow bewijst Fu Manchu opnieuw hun koningschap in de stonerrock. Dit levendige en dynamische album voelt zowel vertrouwd als verrassend aan, en biedt toegewijde fans een feest der herkenning en nieuwkomers een perfecte kennismaking. Het album markeert een nieuw begin en bevestigt hun blijvende relevantie en creativiteit. De Californische rockers tonen aan dat ze kunnen innoveren binnen hun gevestigde stijl, zonder hun unieke sound te verliezen. The Return Of Tomorrow is een knallend bewijs van hun vermogen om de grenzen van hun genre te verkennen, en zal zowel oude als nieuwe fans bekoren, hun positie als pioniers in de stonerrock verstevigend.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Hands Of The Zodiac”, ons favoriete nummer van The Return Of Tomorrow, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
