InstagramLiveRecensies

Warren Haynes Band @ De Roma: Van blues naar jazz en alles daartussenin

© CPU – Peter Verstraeten

Binnen de gitaarwereld is Warren Haynes een van de laatste oude rotten die maar blijft gaan. De zanger en gitarist maakte naam bij onder meer The Allman Brothers Band, The Grateful Dead en het solowerk van zijn toonbeeld Jerry Garcia. Daarnaast kennen we Haynes ook nog als de frontman van Gov’t Mule, met wie hij vorig jaar nog een sterk concert gaf in het Koninklijk Circus. Deze keer kwam hij met zijn eigen band, de Warren Haynes Band, naar De Roma.

Om acht uur begonnen Warren Haynes en zijn band er al meteen aan met clean en uiterst melodieus gitaarspel van de stergitarist, dat werd opgevolgd met bescheiden solo’s van al zijn bandleden. Daarna ging het over in het funky “Man In Motion”, waarbij Haynes met een vliegensvlugge solo alweer zonder moeite bewees uit welk hout hij gesneden is. De Amerikaan moest het niet enkel van zijn soleerwerk hebben, want tijdens “Fire in the Kitchen” waren het vooral zijn snedige riffs die de aandacht naar zich toe trokken.

© CPU – Peter Verstraeten

Het grote verschil tussen een concert van Gov’t Mulle en de Warren Haynes Band anno 2024 zat voornamelijk in het jazzy kantje dat Haynes tijdens zijn set na de pauze wat vaker naar boven liet komen, maar ook in de saxofoon, die voor een jamband altijd een gigantische meerwaarde is. Zo ook tijdens “River’s Gonna Rise”, waarbij hij voor het eerst een in het lang en het breed uitgespannen solo voor zich mocht nemen. De aaneenschakeling van jams en solo’s werd af en toe voorzichtig ingewisseld voor wat anders, zoals het tragere en wat muzikaal zwaarmoedigere “Hattiesburg Hustle”. Haynes bracht het er met zijn typisch Amerikaanse rauwe blueszang doorheen de hele avond goed van af, maar werd wel in de aanloop naar het refrein van dat lied betrapt op een minieme uitschuiver toen hij wat krachtiger wou uithalen, dat net wat te ongecontroleerd deed en daardoor simpelweg schel klonk.

Naar het einde van de eerste set toe haalde Haynes voor het eerst zijn slide boven, al bleef de begeesterd slidegitarist terughoudend en moesten we nog wat wachten op de eerste explosieve slidesolo. Wel kregen we als afsluiter van de eerste set, die twintig minuten langer duurde dan voorzien, nog een klassieker in de vorm van “Moonshine”, die meteen werd herkend door het publiek en voor wat voorzichtig geslaakte kreetjes zorgde. Doordat De Roma nog niet halfvol was, waren die ook allemaal voor iedereen hoorbaar en dat zorgde voor een fijne interactie tussen fans en Haynes zelf, in plaats van het gebruikelijke gejoel wanneer een artiest vraagt hoe het publiek het maakt.

© CPU – Peter Verstraeten

Aan het begin van de tweede set kregen we met “Power and the Glory” dan eindelijk het stevigere slidewerk van Haynes te horen, al werd het bluesrockgehalte van de eerste set toch grotendeels ingeruild voor voorzichtige flirts met jazz en uiteindelijk zelfs een volledige jazzjam van ruim tien minuten. Daartussen zat nog een fantastische hammondorgelintro, alsook Haynes die zijn gitaar even als een viool deed klinken, om vervolgens de psychedelische tour op te gaan door zijn delaypedaal overuren te doen draaien.

De tweede set afsluiten deed Haynes op een manier die enkel en alleen hij kan, namelijk met een slidesolo van jewelste waarbij iedere noot voor nog wat meer spanning en opwinding zorgde. Nadat hij snel even van het podium was gelopen, stond Haynes daarna alweer terug op de planken om samen met zijn band nog een heel vocaal sterk “Banks Of The Deep End” te brengen en nog een laatste peaceteken te maken richting het publiek.

© CPU – Peter Verstraeten

Dat de Warren Haynes Band net zoals Gov’t Mule stuk voor stuk uit fantastische muzikanten bestaat, kunnen we na vanavond nog maar eens bevestigen. Met de saxofoon als grootste verschil brachten Haynes en zijn band ons via hun jams en solo’s van bluesrock naar jazz en alles dat daartussenin bengelt. We kunnen Haynes eigenlijk iedere avond gaan bekijken, want met een altijd veranderende en vaak op het moment zelf opgemaakt setlist en het feit dat hij nooit twee keer hetzelfde speelt, is er altijd wel wat nieuws om te ontdekken.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

461 posts

About author
Ik moet dagelijks 'ok boomer' aanhoren
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Bikini Kill @ De Roma: Safe space voor vrouwen in punk

Begin jaren negentig groeide er onder jonge vrouwen een beweging via cassettes en fanzines die ze uitdeelden en doorgaven. Vóór ‘Girl Power’…
InstagramLiveRecensies

St. Vincent @ De Roma: Succesvol terug naar de roots

St. Vincent, het muzikale alter ego van de Amerikaanse Annie Clark, kun je gerust een muzikale kameleon noemen. Na tussenstops bij onder…
LiveRecensies

Woolvs @ Amor: Rake assemblage van groove en kundigheid

Het is nog maar woensdag, en toch mag deze week in haar geheel alvast muzikaal vervullend verklaard worden. Schuldige is Woolvs, het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.