Pinkpop 2024 (Festivaldag 1): Wereldsterren van morgen

Terwijl in België het modderige Graspop Metal Meeting er al bijna een half festivalweekend op heeft zitten, opende gisteren dan ook eindelijk de festivalweide van Megaland zijn deuren. Opnieuw is de oude paardenrenbaan drie dagen lang het decor van Pinkpop, waar we ook dit jaar het neusje van de hedendaagse pop en rock krijgen voorgeschoteld. Zo kregen we op de eerste dag de mierenzoete tonen van Pommelien Thijs, het fijne gitarengepingel van Polyphia en ronkende geluiden van Royal Blood voor onze kiezen. Måneskin claimde het plekje bovenaan de poster en speelde ons op de eerste dag succesvol naar huis, waardoor we ook Pinkpop succesvol zijn begonnen.

Jiri11 @ Tent Stage

Voor de eerste act moesten we vroeg uit de veren. Jiri11 mocht namelijk op de middag het festival officieel openen. De jonge rapper uit Venlo, die het felbegeerde plekje als festivalopener in de wacht sleepte door de categorie ‘De Belofte’ tijdens de Limburgse Popprijzen te winnen, liet meteen al zijn kunsten zien. Jiri11 wist echter te verrassen met een reeks fijne popsongs waarvan we niet wisten dat ze in zijn arsenaal zaten. Met een gitaar om zijn nek sloot hij zijn Pinkpopdebuut af, terwijl hij het ene na het andere poppy lied doorheen de boxen knalde. Vorig jaar zagen we bij Madoux al dat de juryleden achter de prijs er wel verstand van hebben, maar na gisteren weten we het zeker en zien we een ontmoeting met Jiri11 maar al te graag nog eens gebeuren.

Palaye Royale @ South Stage

Om één uur was het tijd om de zwarte eyeliner boven te halen, want Palaye Royale mocht de hoofdpodia op gang helpen. De emorockers uit Los Angeles hebben doorheen de jaren een trouwe achterban in Nederland opgebouwd en dat zagen we ook duidelijk voorafgaand aan het optreden. De eerste rijen kleurden al snel zwart en toen de eerste tonen van de band hoorbaar waren, liep het voorste gedeelte van het veld aan een rotvaart vol. Gelukkig kwamen de fans niet voor niets, want de band deed vanaf het eerste moment alles goed en temde als ware showbeesten de South Stage. Vol temperament speelden de jonge dertigers nummers als “Fucking With My Head”, “Black Sheep” en “You’ll Be Fine”, terwijl ze zoals altijd vurig afsloten met “Mr. Doctor Man”. Dat vurig afsluiten mocht wel, want naarmate de set zijn weg richting het einde vond, begon het steeds harder te regenen. Voor de fans maakte het niet uit, want die dansten stevig verder, terwijl de fanbase van voor de show door de succesvolle passage enkel maar groter geworden.

Hopelijk maken we dit – met uitzondering van de regen – ook mee tijdens Rock Werchter, waar de Amerikaanse groep op zaterdag 6 juli op The Slope de boel mag platspelen.

Acda en de Munnik @ South Stage

Als we de organisatie op voorhand moesten geloven, dan zou Acda en de Munnik een van de hoogtepunten van het weekend worden. Dat moesten we eens met eigen ogen zien, dus stapten we na een fikse regenbui richting de South Stage om het cabaretduo aan het werk te zien. Het tweetal bracht samen met hun band een hoog gehalte aan Nederlandse meezingers als “Het regent zonnestralen” en “Lopen tot de zon komt” richting Limburg, wat de grijze lucht net iets aangenamer maakte. Het regende alles behalve zonnestralen en we konden blijven lopen tot de zon kwam, maar toch klonken de Nederpophitjes best welgevallig. Een hoogtepunt van het weekend willen we het tot nu toe nog niet noemen, maar dat het een lekker feestje der meezingbaarheid was, kunnen we niet ontkennen.

Polyphia @ Tent Stage

Terwijl Acda en de Munnik op het hoofdpodium opriep tot bidden voor een regen van zonnestralen, was het op de Tent Stage tijd voor het gitaargetokkel van de heren van Polyphia. Op Graspop speelde de groep zopas tegelijk met Alice Cooper en All Them Witches, en nu mocht ook Pinkpop het inmiddels wereldberoemde gitaarspel vol virtuositeit en complexe patronen van dichtbij meemaken. Met een uiterst zelfverzekerde uitstraling en zonder er al te veel woorden aan vuil te maken, liet de groep haar snaren spreken en showde ze ons dat je echt geen vocalen nodig hebt om een goede show neer te zetten. De ene complexe riff werd gevolgd door de andere, en Polyphia leek haast onstopbaar, waardoor we zeker zijn dat de mannen zere vingers hebben overgehouden aan hun show.

BABYMETAL @ North Stage

BABYMETAL… Zoals we eerder deze week al schreven in ons verslag vanop Graspop: je bent ervoor of je bent ertegen. Waar de één een solide liveband ziet, ziet de ander juist een totaal overgeproduceerde groep die langs alle kanten te gemaakt aanvoelt. Op Pinkpop was vooral dat laatste voelbaar. We zagen aan alles dat deze band eigenlijk een geldbom is die zich richt op het schokeffect dat ontstaat als men J-pop en metal combineert. Het plezier straalt eigenlijk bij niemand echt van het gezicht en de drie dames leken in hun hoofd een lijst af te werken met to-do punten. Even leuk lachen naar de camera, doen alsof je zingt terwijl de echte vocalen van een bandje komen, een totaal onnodige stukje choreografie… alle puntjes werden binnen de Japanse bovenkamers afgevinkt. Misschien had de band wat meer tijd kunnen steken in de overgangen tussen de nummers, want tussen de liedjes was het vaker dan eens dat er minutenlang, op een achtergronddeuntje en wat licht op en neer bewegende bandleden na, een leeg podium aanwezig was. Als we dan toch een positief puntje moeten benadrukken dan is dat de band instrumentaal goed in elkaar zit, maar voor de rest was dit ‘m niet.

S10 @ Tent Stage

Naast Måneskin dat later op de dag het festival afsloot, was er gisteren ook plek voor een andere Eurovisiesongfestivaldeelnemer, en dat in de vorm van S10. Dat was overigens bijzonder, want de jonge zangeres mocht naast haar Pinkpop-debuut ook nog eens dienen als duizendste unieke act in de geschiedenis van het festival. Dat deed ze niet door het uitbundig te vieren, maar door haar fragiele stem door de grote tent te laten weerklinken. Meerdere malen kreeg ze het publiek muisstil terwijl haar breekbare, maar uiterst zuivere, vocalen de ruimte tot de nok vulden. Als kers op de taart mocht ook hartsvriendin Froukje een dagje eerder haar opwachting maken op het festival: samen met S10 bracht ze “Nooit meer spijt” en “Zonder gezicht”. Na een dikke knuffel en nog een laatste soloknal met “Laat me los” mocht den Hollander onder luid applaus en een enigszins onnodige cheque met S1000 erop het podium verlaten.

Fleddy Melculy @ Stage 4

Gisteren was het België boven. Want naast Pommelien Thijs, die later nog zal passeren, mocht ook Fleddy Melculy de Limburgse weide opkomen. De pretmetalmachine mocht na jaren ploeteren eindelijk zijn debuut maken op de heilige grond van Megaland en waar ze enkele weken terug tijdens Vestrock nog weggestoken stond in een letterlijke tent, mocht de groep het op Pinkpop wel in de buitenlucht doen. Voor de rest was Fleddy Melculy zoals vanouds. De muilperen vielen links en rechts om de oren, en met nummers als “NIKS” en “Geen vlees wel vis” lieten Jeroen en co de Limburgse grond trillen. Er waren behoorlijk wat fans aanwezig en liedjes werden met momenten woord voor woord meegezongen. Het feest liep pas echt volledig uit de klauwen toen met “T-Shirt van Metallica” de grootste hit voorbijkwam. De band kreeg op vocaal gebied ondersteuning van honderden schreeuwende mensen en er werd stevig gemosht in de modder. Fleddy Melculy bracht een heerlijk feestje richting Stage 4 en liet zich niet tegenhouden door de stevige regen. Integendeel zelfs, want het scoorde prima.

Royal Blood @ North Stage

De eerste dag van Pinkpop konden we niet echt druk noemen. Vrijwel overal, met uitzondering van de Tent Stage door het weer, kon je vijf minuten voor de show begon zo naar voren lopen. Zo ook bij Royal Blood, en dat is best pittig voor een van de grotere namen van de openingsdag. Gelukkig trokken Mike Kerr en Ben Thatcher zich daar geen snars van aan en lieten ze hun koninklijk geluid doorheen de speakers denderen. Opener “Out of the Black” deed het zoals altijd goed en de band trapte het gaspedaal stevig en wel in, terwijl de weergoden nog eens flink van zich lieten horen en het met bakken uit de hemel viel. Hun gelijknamige album was vooral de leidraad in de set en kwam bijna in zijn geheel voorbij op de weide van Megaland. Het echte hoogtepunt kwam echter tijdens “Typhoons”, waarbij de ganse wei meeschreeuwde met de klinkende vocalen van Kerr. Het royale bloed stroomde als een sneltrein door Pinkpop, maar wist wel alles in de stroomvaart mee te pakken en de North Stage kapot achter te laten.

Pommelien Thijs @ Stage 4

Van royaal bloed naar Belgische bloed, want popqueen in wording Pommelien Thijs mocht Fleddy Melculy aflossen op Stage 4. Qua genrecontrast kon het bijna niet groter, want de Antwerpse kwam met een flinke koffer vol pophits de grens overgestoken. En het waren juist die pophits waarmee ze het publiek volledig om haar vinger wond. De jonge zangeres liet haar toeschouwers dansen tot onze benen eraf vielen en sloeg homerun na homerun, met het nog onuitgebrachte “Roekeloos” als mooiste slag van allemaal. Toch wist een klein gedeelte van het publiek al iedere letter mee te zingen van haar nieuwe potentiële poprockhit, en daardoor steeg het nummer net dat beetje meer boven de rest uit. Of het beste nog moet komen weten we niet, maar Thijs bewees weer eens dat ze overduidelijk in de top van de Belgische popscene hoort.

Avril Lavigne @ South Stage

Ondanks dat de regen onze zwarte eyeliner van tijdens Palaye Royale al helemaal was uitgelopen, mochten we om half acht een nieuwe lading aanbrengen voor emo-icoon Avril Lavigne. Op voorhand was dit een concert dat hoog op ons lijstje stond, maar eenmaal op Pinkpop viel het behoorlijk tegen. Zonder ook maar een moment te liegen kunnen we concluderen dat het enige leuke aan het optreden de liedjes waren die ons terug in de tijd brachten, want van de podiumperformance van Lavigne moesten we het niet hebben. Meerdere malen stond ze erbij alsof alle levensenergie totaal verdwenen was en leek ze er zelden tot nooit echt zin in te hebben. Met een slap armpje in de lucht probeerde ze het publiek op te zwepen, maar echt overtuigen deed het niet. We hadden geluk dat stuiterbal YUNGBLUD nog even de planken opkwam om het podium wat extra leven te geven tijdens hun samenwerking “I’m a Mess”, want als het enkel van Lavigne moest komen, konden we lang wachten tot het echt leuk zou worden.

Keane @ North Stage

Tijd voor een streepje Brits, want Keane mocht de North Stage afsluiten. Met een solide start waarbij het opende met de herkenbare klanken van “Can’t Stop Now”, zette de band meteen de toon voor een avond vol nostalgie en bekende hits. De groep speelde ijzersterk, frontman Chaplin liet zijn krachtige stemgeluid gelden en wist het publiek te raken met zijn emotionele voordracht. Monsterhit “Somewhere Only We Know” werd gigantisch mooi gebracht en kreeg het voor elkaar om bij sommige bezoekers zelfs een traantje in de ooghoek te produceren. Op een gegeven moment leek het alsof zelfs de donkere wolken even stopten met drijven om te luisteren, om vervolgens volledig open te breken en eindelijk de zon een kans te geven om zich te laten zien. Keane op Pinkpop was een feest van begin tot eind, met een stralende zonsondergang als perfecte afsluiter.

Måneskin @ South Stage

Pinkpop had het lastig tijdens de zoektocht naar een headliner. Het festival zag vele mogelijke afsluiters al vroeg afhaken en slaagde er niet in om deals met gewilde artiesten te sluiten. Muse, Dua Lipa en ‘The Queen of Pop’ Madonna zagen allemaal af van een passage langs Landgraaf en ook bij Foo Fighters werd er niet raak geschoten. Ergens toch wel jammer, want de Amerikanen zijn immers momenteel in de buurt en reizen as we speak doorheen het Verenigd Koninkrijk met hun ‘Everything or Nothing at All’-tour, waardoor een overtocht richting het kikkerlandje van onze Noorderburen er zeker in had kunnen zitten. Tot een overeenkomst tussen Pinkpop en de Foo’s kwam het echter nooit, terwijl de Amerikanen wel over twee weken de zondag van Rock Werchter komen afsluiten.

Maar waar de oude garde zich niet laat zien, komt de hedendaagse generatie juist de barricades op en vinden frisse, nieuwe acts langzaamaan hun weg richting de status van headliner. En dat is precies waar Måneskin opduikt. De Italianen verdienden enkele jaren geleden alle ogen van de wereld door de winst tijdens het Eurovisiesongfestival en wisten erna enkel maar verder te groeien, waardoor ze gisteren bovenaan de poster pronkten van het Limburgse festival. En hoe, want de band wist volledig te overtuigen met een rockshow van jewelste en kreeg, net als een aantal jaar terug tijdens de finale, opnieuw al de mogelijke ogen op hen gericht.

De Romeinse band zat er namelijk geweldig in en we konden rekenen op een show van de bovenste plank, waarbij vooral de hoofdrol was weggelegd voor het laatste album RUSH!. Ondanks dat het op de plaat niet helemaal op zijn plek viel, klonk het live stukken beter en liet het ons bouncen op de stevige Italiaanse gitaren. “DON’T WANNA SLEEP” mocht het feest openen en nummers als “HONEY (ARE U COMING?)” en “BABY SAID” deden het tempo op de weide sterk opvoeren. De oorsprong van het succes werd niet uit het oog verloren en ook megahit “ZITTI E BUONI” kwam voorbij. Het nummer schoot de groep net als tijdens de finale van 2021 richting de maan en daar voorbij, terwijl het in het opkomende maanlicht de sterren van de hemel speelde.

Måneskin bewees op de weide van Landgraaf dat niet iedere Eurovisiesongfestivalwinnaar aan een stille dood sterft en dat de liedjeswedstrijd daadwerkelijk als een springplank kan dienen voor je carrière. De jonge honden pakten ons volledig in en wisten Pinkpop te laten exploderen, terwijl het liet zien dat de garde des headliners er een geduchte tegenstander bij heeft. Måneskin is met recht een van de wereldsterren van morgen en dat weten de leden zelf maar al te goed. Geef het nog een jaar of tien en festivals zullen gebouwd worden rond deze band. Voor nu is het een prima afsluiter van de eerste dag Pinkpop.

Het startschot is gegeven, maar dan wel met een waterpistool. Benieuwd wat de volgende dag zal brengen wanneer onder andere Joost, John Coffey en Nothing But Thieves naar Landgraaf afzakken.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!