© CPU – Peter Verstraeten
Volgend jaar viert de afscheidstour van de Scorpions het vijftienjarige jubileum. Het blijft toch wel bijzonder hoe deze rockdinosaurussen van geen ophouden weten en elk jaar weer de baan op trekken om hun legendarische nummers ten gehore te brengen. Aanleiding voor hun rondje langs de festivals dit jaar is het veertig jarig bestaan van hun album Love at First Sting, de plaat waar evergreen “Rock You Like A Hurricane” op te vinden is. Dat de Duitsers uit Hannover met de jaren iets minder virie op het podium staan, is geen grote verrassing. Of hen dat belette om een degelijke show op Graspop neer te zetten? Absoluut niet, zo bleek om half twaalf ter hoogte van de South Stage.
De mannen van Scorpions zijn ervaren rotten en dat merkte je aan de manier hoe ze hun concert in stukken opdeelden. De grote gebaren zagen er in vergelijking met pakweg dertig jaar geleden al iets houteriger uit, maar muzikaal kon je de band bezwaarlijk op fouten betrappen. De enige bij wie de ouderdom stilaan echt parten begint te spelen, is frontman Klaus Meine. Zijn podiumpresence oogde gisteren nogal stijfjes, wat gezien zijn gezegende leeftijd van 76 lentes niet meer dan logisch is. Zijn stem daarentegen klonk soeverein als vanouds, zo konden we al bij het begin tijdens “Coming Home” constateren. Voor Scorpions is België overigens echt een land waar het kan thuiskomen, want ondertussen staat de teller van het aantal gastoptredens op ruim boven de vijftig.
© CPU – Peter Verstraeten
De jeugdigheid die Meine miste, konden we dan weer wel terugvinden bij de rest van de band. Stichtend lid Rudolf Schenker speelde met een grote glimlach en kreeg tijdens “Make It Real” de handen vlotjes op elkaar. Niet veel later gingen we samen met de band terug naar de jaren tachtig, toen single “I’m Leaving You” de hitlijsten binnenkwam. Op Graspop sproeide het aanvankelijk niet de magie als vanouds, maar je voelde wel dat Scorpions de show stelselmatig liet gedijen. “Crossfire”, eentje uit Love at First Sight, was nog zo’n kandidaat die jammer genoeg doodviel op de weide. Muzikaal kon je de band moeilijk iets verwijten, maar de songkeuze was op dat moment van de set misschien net iets te ongelukkig.
Vuurwerk en confetti heeft Scorpions niet nodig, want de muziek stal sowieso al de show. Voor “Delicate Dance” werd er geopteerd voor gitaarsolo’s en die schudde zowel Matthias Jabs en Rudolf Schenker met een zekere virtuositeit uit hun losse pols. Na al dat rocken werd er halfweg de set plaatsgemaakt voor sentiment, en wie dat met Scorpions associeert komt al snel uit bij “Send Me An Angel” en “Wind of Change”. De nummers werden achtereenvolgens gespeeld en zorgden voor een golf aan laaiend enthousiasme in het publiek. Bij laatstgenoemde kon Meine zoals gebruikelijk rekenen op de ‘engelachtige’ stemmen van het publiek.
© CPU – Peter Verstraeten
Er werd richting het einde toe toch verrassend hard doorgerockt door de Duitsers. “Tease Me Please Me” gaf het optreden een gepaste twist en werd door het nog iets snellere “The Same Thrill” netjes opgevolgd. Als band speelden de heren behoorlijk strak, maar daarna was het even aan Mikkey Dee om zijn duivels te ontbinden op zijn drumvellen. De ex-percussionist van Motörhead ging voor een tamelijk uitgebreide variante. Als afsluiter van de reguliere set sloot “Big City Nights” de rangen. Als meezinger de perfecte manier om de weide nog eens volledig mee te krijgen. En of de band dat deed!
De smeekbede van het publiek naar een encore was oprecht en toonde Graspop zijn legendes op gepaste wijze weet te eren. In de bisronde schuilden nog twee absolute publiekslievelingen die Dessel uit volle borst kon meezingen. “Still Loving You” deed de romantische harten sneller staan en uiteindelijk werd het licht van de South Stage al rockend uitgedaan met klassieker “Rock You Like a Hurricane”. Hoelang Scorpions het nog zal volhouden, is na een carrière van zes decennia de grote hamvraag, maar de plankenhonger is gevoelsmatig nog altijd even groot als vroeger.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Onze recensie van de eerste festivaldag lees je hier.
Onze recensie van Tool lees je hier.
Onze recensie van de tweede festivaldag lees je hier.
Onze recensie van Five Finger Death Punch lees je hier.
Onze recensie van de derde festivaldag lees je hier.
Onze recensie van Bring Me The Horizon lees je hier.
Onze recensie van de vierde festivaldag lees je hier.
Setlist:
Coming Home
Gas in the Tank
Make It Real
The Zoo
Coast to Coast
I’m Leaving You
Crossfire
Bad Boys Running Wild
Delicate Dance
Send Me an Angel
Wind of Change
Tease Me Please Me
The Same Thrill
New Vision
Blackout
Big City Nights
Still Loving You
Rock You Like a Hurricane
