Jera on Air 2024 (Festivaldag 1): Wie jarig is trakteert

Hiep, hiep, hoera, Jera on Air is jarig! Het Limburgse festival voor liefhebber van punk, hardcore en metalcore mag dit jaar dertig kaarsjes uitblazen, terwijl het ons het beste uit de scene en ver daarbuiten voorschotelt. Door veiligheidsproblemen en lakkende security van de voorbije jaren moeten we het deze editie helaas doen zonder fotograaf, maar zeker niet zonder een gezond portie mosh- en stompwerk van bands als Body Count, Pressure Pact en headliner Electric Callboy.

Gel @ Buzzard

Om vijf voor half zes aangesloten in de rij aan de ingang en om half zes al bij GEL, dat is een hele vooruitgang met afgelopen jaar. Gelukkig maar, want de band had besloten om de Buzzard al vroeg in het weekend met de grond gelijk te maken. De hardcoreformatie zette haar goeie vorm van Graspop volledig door en liet het moshende publiek zweten als een rund. De gloednieuwe single “Persona” werd live al een paar keer gebracht, maar klonk op de weide van Ysselsteyn net iets lekkerder dan normaal. Veel haargel hadden we niet nodig, want het muzikale geweld van GEL liet ons haar recht achteroverslaan terwijl frontpersoon Kaiser de ene moshpit na de andere aanstuurde. Prima start van het weekend, al zeggen we zelf.

Pressure Pact @ Hawk

Lokaal talent is altijd top, vooral als ze een showtje bouwen zoals Pressure Pact in de Hawk deed. Het viertal uit Tilburg en Eindhoven bracht een stevig potje hardcorepunk richting de stage waar De Rooie Jager ook dit jaar de scepter zwaait. In no-time wist de groep de schuur van de Hawk volledig voor zich te winnen en waren er aan moshpits geen gebrek. Ondanks de jonge leeftijd van de groep, wisten ze wel degelijk waar ze mee bezig waren: Een keihard feestje bouwen en de Hawk laten schudden op haar grondvesten. Wel leek de tank sneller leeg te zijn dan oorspronkelijk op de planning stond en hield de groep het na een kleine twintig minuten voor gezien. Misschien maar beter zo, we moeten immers nog drie dagen.

Hot Mulligan @ Buzzard

Terwijl in de Raven, waar we later dit weekend uit ons bol gaan bij onder meer Gladde Paling, Emo Night Mainland het publiek voorzag van ’the saddest of tunes and the hardest of hits’, klonken in de Buzzard met Hot Mulligan ook de nodige emocore tonen. De band staat er om bekend om hun set tot de laatste seconden vol te proppen met nummers en daar werd ook tijdens Jera geen uitzondering op gemaakt. Vurig werden songs als “It’s a Family Movie She Hates Her Dad” en “How Do You Know It’s Not Armadillo Shells?” werden op ons afgevuurd, terwijl de groep de kwaliteit hoog hield en we geen verschil konden bespeuren tussen live en plaat. Richting het einde van de set haalde Hot Mulligan ook nog eens een verrassing tevoorschijn. “End Eric Sparrow and the Life of Him” vond namelijk voor het eerst in haar bestaan de weg richting het podium en toverde een glimlach bij de aanwezige fans.

Body Count @ Eagle

Toen de zon langzaam, maar zeker de horizon begon op te zoeken, was het voor Body Count tijd om er een lap op te geven. Die lap kwam zowel van de band als van het publiek, die al krachtig om zich heen maaide alvorens de eerste tonen van “Raining Blood” klonken. Ice-T maakte zijn naam waar en was ijskoud tijdens zijn bikkelharde teksten, terwijl de man uit de straten van New York geen enkel moment leek te smelten. Met “Manslaughter” en “There Goes the Neighborhood” gooide de zanger samen met zijn uitstekend spelende band nog wat olie op het vuur. Ondanks dat Ice-T de pensioenleeftijd van zowat alle landen van het westelijke halfrond bijna gepasseerd is, lijkt er bij hem nog geen enkele gedachte op te komen om er een eind aan te breiden. Want onder de laag stoere teksten en boze blikken, was er vooral een man te zien die van ieder moment genoot.

Bad Religion @ Vulture

Eigenlijk was de eerste festivaldag vooral een dag vol met feestbands. Want waar Electric Callboy nog moest komen, werden we met Bad Religion al in de partymodus gezet. De graag geziende gast op het festival bracht een lading punkhits mee waar zelfs de Heer een kruisje voor sloeg en kreeg al snel de volledige Vulture stage aan het bewegen. Greg Graffin en zijn maten zaten heerlijk in de wedstrijd en waren op geen enkel moment ‘bad’, laat staan middelmatig. Nee, Bad Religion was gisterenavond goed, maar de groep uit Los Angeles is eigenlijk altijd goed. Hopelijk vinden ze allen spoedig de bron van het eeuwige leven, want nu de grijze haren bij steeds meer leden zichtbaar zijn, lijkt ook de vervaldatum steeds dichter en dichter te komen.

Electric Callboy @ Eagle

Het was een feestje twee jaar terug, toen Electric Callboy midden in hun ‘hypa’ en midden in de middag de festivaltent van Jera on Air aandeed. Nu, twee editie’s later, prijkt de naam van band bovenaan alle andere acts en is het uitgegroeid naar een act die met gemak je weide vol laat lopen. Om kwart over 11 was het dan eindelijk tijd om onze stoelriemen vast te maken, want de “TEKKNOTRAIN” vertrok op snelle snelheid en trakteerde ons op een rit die qua intensiteit gelijk stond aan een opeenstapeling van honderd achtbanen.

Hoewel de vorige passage pas twee jaar geleden was, wist de groep wel een totaal andere show neer te leggen ten opzichte van toen. Met de kokende vlammenwerpers, poppende confettikanonnen en spuitende vuurwerkfonteinen heeft de band hun show qua beleving naar een totaal nieuw niveau getild, terwijl de showmannen de kunst van het entertainen nog beter onder de knie hebben gekregen. Wel kon je merken dat het vele touren zijn tol begon te eisen. Instrumentaal was het allemaal goed en wel, maar zangers Kevin Ratajczak en Nico Sallach leken niet altijd volledig bij stem te zijn. Helemaal niet erg, want het publiek zorgde bij nummers als “Pump It”, “MC Thunder” en “Arrow of Love” voor de nodige vocale ondersteuning.

Electric Callboy wist ons op geen enkel moment te vervelen, hield de hype in leven en bewees dat de gimmick zeker nog niet te langdradig is geworden. Onder tonen van “We Got The Moves” werd er luid afscheid genomen van haar trouwe fans en kozen wij ook voor de weg richting ons nachtelijk verblijf. De eerste dag van Jera on Air was sterk en de acts die er stonden wisten allemaal te imponeren. Kijken of dat vandaag ook het geval gaat zijn, wanneer namen als Dropkick Murphys en Sum 41 afzakken richting het Limburgse festival.