@dlux_photography
Net als vorig weekend staat er de komende dagen weer een hoogmis der Belgische festivals op de planning. In het weekend waarin de reus genaamd Rock Werchter alle aandacht dreigt op te eisen zijn er echter nog heel wat alternatieven die de muziekliefhebber op zijn wenken trachten te bedienen: Sjock Festival, het begin van Gent Jazz en natuurlijk ook ravefestijn Rampage Open Air. In de noordoostelijke uithoek van ons Belgenlandje verzamelt dit weekend opnieuw de crème de la crème van de drum-‘n-bass- en dubstepwereld. Hun gemeenschappelijke doel? Het bassgenre vieren tijdens een opnieuw ferm geüpgrade vierde editie, als outdoorverlengstuk van het moederfeest in het Sportpaleis.
De vroege vogels konden hun tenten al vanaf donderdag neerplanten op de camping. Nadat het kale industrieterrein stilaan getransformeerd was tot luide thuisbasis van de Rampage soldiers en de nodige biertjes achterover gekapt waren, werd het vierdaagse offensief officieel op gang geknald.
Rond half 7 openden de deuren naar het festivalterrein en begaf de eerste kleine menigte zich richting de Dome, de Tunnel en de Techno-stage. Op volle capaciteit draaide het festival dus nog niet, maar met Fred V, Point.Blank en Andy C stond er al wel heel wat lekkers op het menu. Het grote enthousiasme om het weekend met een knal te starten bleef echter uit, want ook met een gloednieuw album onder de arm moest die eerste het met een nog erg lege Dome stellen. MC Mota kwam de boel dan maar wat opleuken. Om eerlijk te zijn volstond ook dat niet echt om er een spetterende pre-party van te maken, want vele soldiers zaten nog elders op het terrein en de weinige aanwezigen hadden even tijd nodig om erin te komen. Een hardstyle- en happy hardcoresetje aan de Techno-stage later was het aan Andy C om de kroon op dag 0 van Rampage Open Air te zetten met een drie uur lang durende set. Voor de 48-jarige Brit is nieuwe muziek die van de band rolt een zeldzaamheid, maar als master of the decks weet hij zijn plaats in de scene wel te behouden. Ook nu trakteerde hij ons op een drie uur lange mixmarathon met een fijne selectie DnB-platen, van oud tot heel recent: “Infinity” van Wilkinson, “Cyclone” uit 1991, de dikke Sota-remix van “Can You Feel My Heart”, een selectie Chase & Status-platen en nu en dan een doordringende roller. Samen met MC Tonn Piper liet hij de Dome voor een eerste keer volledig tot zijn recht komen, inclusief de grote led-schermen vooraan, smalle ledstroken boven het publiek en een enorme vloot lasers.
@momenttom.com
De stem en skankmoves waren getraind, dus kon het festival beginnen. Tussen de windmolens in konden we op vrijdag alle stages ontdekken, en zo verdubbelde het aantal hoekjes van het terrein waar muziek te ontdekken viel: naast de Dome (mainstage), de Tunnel en de Techno, stroomden ook de Moon (drum-‘n-bass), de Storm (dubstep) en de Church vol. Opkomend talent Synoxis had op de camping de grijze wolken al trachten weg te jagen tijdens de pre-party, maar slaagde daar jammer genoeg niet helemaal in. De eerste festivaldag ging van start met een miezerig weertje, Synoxis met Liquicity-naam CaitC om ons de lichte regen te doen vergeten.
Gelukkig draaide het duo wat vrolijke liquid deuntjes en stonden we – net als aan andere stages – lekker droog. Terwijl de laatste programmeerhand aan de led-schermen werd gelegd, wachtte het duo niet om haar publiek mee de vrijdag in te trekken. “So Much In Love” in de Sub Focus-remix en Andromediks “Comedown” zijn sowieso een slimme zet, maar ook “Function” van Freaks & Geeks en “Squat Rave (Locked Off” van Gray wisten het publiek op de juiste spot te raken. Tenslotte verscheen zangeres Marge, met de stemkleur van een brave Laura Tesoro, om de set richting vier uur te begeleiden. Toeval of niet: buiten de Moon, vandaag gehost door Hospitality, klaarde het beetje bij beetje op.
Een oversteek van het terrein leidde ons echter terug de donkerte in, meer bepaald die van de Techno-tent. Daar verklaarde de jonge, Antwerpse Bisoux de stage voor geopend met de muziek waarmee ze haar carrière startte: hard techno. Onder meer een edit van “Exploration Of Space” en wat acidgeoriënteerde technobeats passeerden de revue. Onder het deken van feestcollectief Club Copains heeft ze haar weg gevonden naar andere genres zoals techhouse, trance en melodieuze techno en timmert ze aan haar carrière, maar om niet onder te moeten doen voor de intensiteit van de andere genres keerde Bisoux dus even terug naar ‘de roots’. Lekker stampen in de Techno dus!
@dlux_photography
In een line-up van meer dan 350 artiesten kan je onmogelijk iedereen kennen. Van The Partysquad hadden we echter wel al gehoord, al moesten we toch twee keer met onze ogen knipperen als we erboven de naam van Rampage zagen staan. Normaal maakt het duo kitscherige Nederhop of springerige hardstyle, maar drum-‘n-bass? Daar moesten we toch al wat dieper in ons geheugen gaan graven. Het is dan ook een gelegenheidssetje, waarin hun eigen nummers helemaal getweaked werden, totdat ze in het Rampage-vaatje pasten. Met een mix van bekende dnb-hits en eigen nummers in een dnb-saus zetten de mannen de Dome aan het bewegen. De moombathon en Nederlandse invloeden bleven aanwezig met “Have You Ever Been Mellow”, “Luv You More” en “Pedro”, maar voor de rest schoot het alle kanten uit; meestal met een leuke uitdraai, soms met gefronste wenkbrauwen als resultaat. Zo voelden de edits van “Rampeneren” en “Oh My” wat geforceerd aan, maar vielen Ran-D’s versie van “Zombie” en de mix “All I Do Is Win” en “leavemealone” wel mooi op hun plaats. Een leuk tussendoortje was The Partysquad in ieder geval, al weten we niet of het voor herhaling vatbaar is.
Om ons van een goed plekje voor Used te verzekeren, trokken we iets voor negenen terug de Dome in en pikten we de laatste minuten Boogie T mee. We willen er allerminst een label op plakken, maar dat van drugsmuziek zou hier toch passen. Dat is zeker niet slecht bedoelt, maar de reggae-invloeden met enorm dikke basslijnen en het trage, doch slopende ritme hebben iets op z’n minst iets speciaals, net als de kerkelijke Jezus-on-acid-visuals op de achtergrond. Een onverwachte, maar leuke ontdekking later was het negen uur en nam Used plaats achter de gigantische dj-booth.
@momenttom.com
Van kind aan huis naar subheadliner aan huis, zo verging het hem de afgelopen jaren op Rampage. Als ‘een van de hoogtepunten van de zomer’, zo vertelde hij ons onlangs, was zijn set zowel voor ons als voor hem absoluut een moment om naar uit te kijken. Zijn debuutalbum komt in oktober uit en heeft hij dus een nieuw vijvertje aan muziek om uit te vissen. Na vorig weekend twee sets op thuismatch Sunrise Festival en een gastoptreden op de mainstage van harddancewalhalla Defqon.1, kwam nu het Kristalpark aan de beurt. De dj-producer zette meteen de toon met “Dangerous Game”, dat eergisteren vers van de pers op de streamingdiensten verscheen. Ook de minuten nadien knalde heel wat nieuwe albummuziek en snelle 4×4 drops door de speakers en voor het eerst merkten we dat de keet echt aan was. Het onuitgebrachte nummer met Da Tweekaz bleef erg hangen door zijn overlappingen met reggae en hardstyle, net als “I LIKE THE NOISE” van Sickmode. Bij nog altijd gegarandeerd hoogtepunt “Go, Acid!” liet de YouTuber kwestie zijn enthousiaste kop eens zien en naast als meezingers “You Say” en “Gold Dust”, gooide de Kempenaar ook nog met wat gitaren richting publiek, in de vorm van een Arctic Moneys-remix. Het luidste applaus van de dag was voor Used, en we zien daar geen greintje onverdiendheid in.
De ultieme dnb-mix waar elke liefhebber zich in kan vinden en dan nog eens perfect aaneen gemixt: dat is wat Kanine uit Engeland ons voorschotelde. De Londenaar is een van de grotere heren die binnen de het wereldje nog altijd een klein beetje overschaduwd wordt door de echte kolossen. Onterecht als je het ons vraagt, want met klassiekers als “Your Love” en “Want You”, maar ook nieuwere klappers als “Release Me”, “Light It Up” en “Take Me Away” geeft de Brit de scene van vandaag echt wel uitdrukkelijk mee vorm. Hij ging de uitdaging om ten opzichte van Useds set nog een tandje bij te steken aan en slaagde daar nog eens in ook. Met een dikke muziekselectie en een nog betere mixprésence wist hij de hele Dome mee te krijgen in zijn verhaal. Mocht het dit weekend dertig graden geweest zijn, dan kon de organisatie de tent ontruimen: zo heet was het – letterlijk en figuurlijk – in de tent.
@momenttom.com
Tijd om naar de Moon te trekken: een open en dus frissere tent, waar we terecht konden voor de futuristische Metrik-sound. De Brit brengt binnenkort een nieuw album uit, waarmee bij naar eigen zeggen een meer persoonlijkere richting uitgaat en waar nummers als “Abyss” en “Awake” deel van uitmaken. Qua mixing was het iets minder indrukwekkend dan Kanine, maar de tent liep wel bijna helemaal vol voor de heer Mundell. Jammer genoeg werkte het geluid in het begin niet helemaal mee, al was dat al snel opgelost. Tussen de smartphoneschermpjes met de penaltyreeks tussen Frankrijk en Portugal door draaide Metrik draait wat steviger dan gewoonlijk, maar toch wist net de nieuwe liquid-collab met Grafix ons het meest te bekoren. Net als “Gravity” en “Fall To The Dust” trouwens, waarbij het publiek hoog boven het geluidssysteem uittorende.
Waar zowat bijna alle acts die voorheen de dag sierden relatief makkelijk te vinden zijn in onze dnb-contreien, is dat bij Rudimental minder het geval. De Britse band aan het werk zien gaf dan ook een net iets specialer gevoel dan alle andere dj’s: enerzijds omdat het een grote naam is, anderzijds omdat de band als headliner toch ook een meer poppy kantje heeft en zijn muziek al iets sneller opgepikt wordt door de reguliere radiostations en streamingdiensten. Toch was daar op Rampage niet al te veel van te merken: het trio draaide een dnb-set als een ander en dat is zowel positief als negatief op te vatten. Een softe ‘popset’ hadden gewoonweg niet gewerkt na al het vorige geweld, maar anderzijds sprong de set er ook niet uit, zeker voor een headlinerspot. De reden? Ondanks hun zeer uitgebreide collectie aan eigen nummers, kozen de Britten ervoor om toch ook de veilige, populaire optie te kiezen. Drum-‘n-basshitjes als “Mr. Happy”, “Green & Gold” en “Baddadan” werden de Dome ingestuurd, naast wat minimalistischere beats en recenter werk van de mannen als “Alibi”, “Green & Gold” en “Dancing Is Healing”. Desondanks werd duidelijk dat hun zeventien miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify grotendeels voortspruiten uit hun hits van een decennium geleden. “Feel The Love” met John Newman kreeg zo als afsluiter nog een 2024-likje.
@dlux_photography
Daarmee zat dag 1 van Rampage Open Air erop. In een dag vol Britten en Belgisch tegengewicht zullen vooral de sets van Used, Kanine en Metrik mooie herinneringen opleveren. Eerst trokken de Rampage soldiers zich terug in hun tentenkamp, om er op zaterdag weer vollebak tegenaan te gaan met onder andere Fantasm, Grafix, PhaseOne en VOYD.
