@Momenttom.com
Geduld is een schone deugd: na drie dagen op de wei van het Kristalpark piepte de zon steeds meer door het wolkendek heen. Hoewel er al heel wat grote namen in Lommel passeerden, stond ook op zondag nog heel wat moois op het menu: Bossfight & Pegboard Nerds als amuse, Andromedik en Simula als dnb-gang, HOL! als dubstephapje en Pendulum als absolute kers op de taart.
Na wat trommelgeroffel klonken Dizzee Rascalls “Basslinke Junkie” en AC/DC’s “Thunderstruck” zeer luid en duidelijk door de Moon. Phibes maakte er zijn Belgische debuut en liet de amusante intro volgen door een uurtje aan UK jump up met een snuifje dubstep en jungle ertussenin. Zo wist hij de gezapig op gang komende zondag te overtuigen en stelde hij zich kandidaat om snel terug te keren naar ons land. Met korte fakedropjes en erg diepe baslijnen creëerde hij een duidelijke identiteitstoets die best overtuigend overkwam.
Wat we dit weekend nog niet vermeldden, waren de vele attracties die Rampage neerplantte op het festivalterrein. In de ticketprijs zat automatisch de toegang tot een rollercoaster, de ‘boomstammekes’, botsauto’s en nog heel wat ander vertier inbegrepen. Wie het raven even beu was, kon zo altijd een van de acht attracties uitproberen, wat voor heel wat leuke momenten en ontmoetingen zorgde. Een ritje in de Popcorn en de Flying Jump bracht ons zo naar de kleinste stage, waar Burenhinder de tent op gang beukte. Het vrouwelijke en non-binaire collectief dat staat voor feesten van techno tot hardcore in een safer space en host vandaag de Techno. Lolalita, Waltur, MYU:SA en Instar speelden later elks nog een individueel setje, maar bundelden de krachten alvast om het eerste volk naar hun stage te trekken. Experimentele (hard)techno met een zeldzame herkenbare vocal galmde door de boxen en wist de vroege interesse van een degelijk aantal festivalgangers te wekken.
@Momenttom.com
Hoewel er in de Dome vooral de grootste dubstep- en drum-‘n-bassnamen geprogrammeerd staan, vind je er af en toe toch een wat ongewone eend in de bijt. Bossfight b2b Pegboard Nerds was er zo eentje die we wel eens wilden checken. Aanvankelijk hoorden we veel drum-‘n-bass en bleven we dus op onze honger zitten, maar al bij al kunnen we tevreden terugkijken op de hoeveelheid muziek waar we eigenlijk voor kwamen: happy dubstep, afkomstig van en klinkend als computerspelletjesgeluidjes. Beeld je de vroege Marshmello, Joyride en de vroege Skrillex in en je komt dicht in de buurt van wat het trio ons vandaag ter oren bracht.
In de bek van de grote kattenschedel die vandaag geïnstalleerd is in de Dome ter gelegenheid van de Monstercat-hosting, nam om zeven uur Andromedik plaats. Met een straffe intro die hij in Trix ook al speelde en die lijkt op een John Newman-collab, gaf hij het startschot van zijn uurtje. Ook naar Rampage bracht hij zijn nieuwe visuals mee, die – uiteraard samen met de beats – zoals steeds van de set een verhaal maakten waarin je wordt meegenomen. De manier waarop die aan elkaar gemixt is, hebben we echter al net wat beter geweten. “Air I Breathe” en “Rise” pasten zo overeen alsof het een en hetzelfde nummer is, “leavemealone” en “Cyclone” doen dat iets minder. Het deert de Dome die al vroeg op de avond lekker vol stond niet, want ook gisteren waande de volle tent zich gezamelijk in het Andromedik-stelsel. Inclusief een vliegende opblaaskrokodil, -zebra en -kikker, die net als ons lekker losgingen op een remix John Summits “Shiver”, een onuitgebrachte Andromedik-plaat en “Comedown”.
@Momenttom.com
Na een eetpauze trok een bomvolle Storm-stage langs onze rechterkant wanneer we terug richting Dome wandelden onze aandacht. Bleek dat HOL! er speelde. Zijn minimalistische riddim deed de nekspieren van zowat de hele tent ferm loswrikken. De sfeer zat top en tot buiten de tent genoten bezoekers van het setje – zij het in een campingstoel, met een kartonnen bord met ‘show me your bassface’ op of met een Jezus-gewaad aan. Wat er hier uit de speakers ontsnapte, is moeilijk te omschrijven, maar krekelgeluidjes uit de jump up en kettingen die onder water tegen elkaar aan kletsen, komen in de buurt. De lang teasende fakedrops en de daaropvolgende climaxen waren intens. Gelukkig lastte de Fransman wat pauzes in tussen de verschillende schijven om even op adem te komen.
Om even terug te komen op Burenhinder van daarstraks: daarvan zou absoluut sprake zijn met dit festival naast je deur, en al zeker als Simula achter de decks staat. Gelukkig heeft het industriepark geen directe buurtbewoners, want de Britse dj doet op het einde van de zondag nog een veelbelovende worp naar het record van hardste bassen van het weekend. Vol wobbles en lage frequenties met minimale artificiële effectjes eronder doet hij de Moon daveren. Wat later is het net van hetzelfde in de Storm, waar anonieme en niet fysiek aanwezige artiest YVM3 een set afspeelde. In maart was ze er ook al bij in het Sportpaleis en ook nu spelen de tot in de puntjes afgewerkte, ietwat apocalyptische visuals een hoofdrol. Daarbij kwamen gortige dubstepbeats, van erg rauw en chaotisch tot minimalistisch en afgeborsteld.
@dlux_photography
Er zijn weinig acts die zo’n breed festivalpubliek aanspreken als Pendulum. De Australische drum-‘n-bassgroep stond enkele weken terug nog op Graspop Metal Meeting, maar evengoed op popfestival Pinkpop en dus ook op Rampage Open Air. Ditmaal wel voor een gewone dj-set en zeker wanneer slechts een van de drie leden het podium betrad, voelde dat toch wat aan als een gemist kans om er echt een afsluiter van formaat van te maken. Akkoord, productioneel is het moeilijk om voor een act een hele ander podiumopstelling te maken, maar een tussenvorm om er op een of ander manier nog een livecomponent aan te breien, had toch echt een meerwaarde geweest. Nu was het een prima set, maar niet een die er echt uitsprong voor zo’n gevestigde naam. Gelukkig hebben de heren met “Napalm”, “Hold Your Colour” en “Voodoo People” genoeg klassiekers om uit te putten en een publiek mee te krijgen. Dat deed de vertegenwoordiger dan ook, met een energieke trackselectie. En zo was het al snel één uur, wat het einde betekende van de vierde verjaardag van Rampage Open Air.
Een opnieuw geslaagde editie, die muzikaal binnen het bassgenre heel wat variatie te bieden had, maar daarnaast ook met de attracties en de pre- en afterparties het nodige entertainment bood. Buiten de enkele urenlange sluiting van de Moon op zaterdag was er weinig op aan te merken: nergens was het meer dan vijf minuten wachten, de line-up was om van te smullen en qua eetaanbod was er keus genoeg. Reden te meer dus om volgend jaar mee de vijf kaarsjes te komen uitblazen!
Lees hier het verslag van de donderdag en vrijdag van Rampage Open Air.
Lees hier het verslag van de zaterdag van Rampage Open Air.
