© CPU – Nathan Dobbelaere
Zoals het in de Tour De France op maandag rustdag was, was dat op Gent Jazz afgelopen zondag het geval. Na onder meer Bill Frisell en Diana Krall op vrijdag en een unieke concertavond met ANOHNI and the Johnsons op zaterdag, kregen we deze keer wat Belgisch geweld in de vorm van Stef Kamil Carlens & The Swoon en de Puerto Ricaans-Belgische Gabriel Ríos, met als grote headliner de Britse sterpianist Jamie Cullum.
Emily King @ Main Stage
© CPU – Nathan Dobbelaere
Om kwart voor vijf mocht Emily King het festival op de main stage openen. Ze deed dat helemaal in haar eentje, wat wel charme had, maar tegelijk ook de grootste valkuil was. De Amerikaanse zangeres bracht met haar gitaar en een basdrumpedaal net iets te voorgekauwde voetenstampfolk. Het voordeel daarvan was dat het makkelijk in het oor drong en er goed op mee te klappen viel, wat af en toe ook werd gedaan. Het nadeel bleek dan weer dat ieder liedje, mede door gebrek aan begeleidingsband, als het nummer ervoor klonk en het na een uur – en eigenlijk daarvoor al – simpelweg saai werd.
Edmund November @ Garden Stage
© CPU – Nathan Dobbelaere
Van Edmund November kregen we om iets voor zes een mooi concert op de Garden Stage. De dromerige gitaarklank, gecombineerd met het vingerplukken van Edward Laurent, zorgde voor een mooi mengsel van folk en kamerpop. Een goed voorbeeld daarvan was de cover van Donovans “Jersey Thursday”, dat al vroeg in de set kwam en duidelijk maakte dat Edmund November zeer goed weet waar het de stroop halen moet.
Stef Kamil Carlens & The Swoon @ Main Stage
© CPU – Nathan Dobbelaere
Voor Stef Kamil Carlens & The Swoon stond al heel wat meer volk in de tent. Dat bleek uiteindelijk wel terecht, al duurde het even vooraleer Carlens in overdrive ging. Zijn bizarre en tegelijk aanstekelijke, fascinerende dansbewegingen haalde hij uiteindelijk wel boven en dat bleek een opstapje naar broeierige nummers die wel van een heel funky bas voorzien werden zoals – het van fantastische saxsolo voorziene – “Walk On Red, Stop On Green” en de Prince-cover “The Future”. De keuze voor “What’s the Pressure” van Laura Tesoro begrepen we wel niet volledig en al was het zeker niet slecht, toch moesten we ondanks de originele versie aan het veel te platte origineel denken. Stef Kamil Carlens & The Swoon had even tijd nodig om warm te draaien, maar eens het zover was, was het volle gas vooruit.
Gabriel Ríos @ Main Stage
© CPU – Nathan Dobbelaere
Wie zijn Spaanse Duolingoles door de festivaldrukte uit het oog verloren was, had op Gent Jazz geluk, want met Gabriel Ríos kregen we een ferme portie Puerto Ricaans Spaans voorgeschoteld. Gezellig was het voortdurend wel en de zanger praatte de nummers vlot aaneen, maar ironisch genoeg duurde het tot de toegift met Engelstalige nummers dat er wat verroering in de tent kwam. Voor “Broad Daylight” gingen de smartphones meteen de lucht in, ging iedereen net wat rechter op zijn stoel zitten en voor het immer mooie “Gold” ging precies hetzelfde op. Gabriel Ríos was voortdurend onderhoudend, maar had slechts één piekmoment, namelijk bij de twee bisnummers.
Jamie Cullum @ Main Stage
© CPU – Nathan Dobbelaere
Jamie Cullum miste zijn entree alleszins niet. Als een echte showman sprong hij al snel over zijn piano heen en een twintigtal minuten later was hij ook al voor de hekkens bij het publiek te bespeuren. Met het Disneynummertje “Everybody Wants To Be A Cat” kreeg hij het publiek makkelijk mee, maar dat vat het hele concert ook wel een beetje samen. Overdaad en geliktheid waren troef, maar dat zorgde vooral voor weinig spanning en een onoverkomelijke oppervlakkigheid. Het publiek echter liet zich dat niet aan het hart komen en bouwde er een ferm feestje van, met name tijdens “Sinnerman”, een cover van Nina Simone. Deze klassieker werd met zwoele percussie tot een uiterst dansbaar nummer omgetoverd, maar dat is eigenlijk niet hoe wij zo’n lied willen horen. Jamie Cullums prestatie was muzikaal foutloos, begrijp ons niet verkeerd, maar de opstapeling aan spektakels waren er simpelweg te veel aan. Als we ervan uit gaan dat iedereen die danste het wél goed vond, dan is hij democratisch met vlag en wimpel geslaagd. Voor ons had de show echter gerust wat minder cliché en banaal mogen zijn.
De derde dag van Gent Jazz was er eentje die niet zo overweldigend was als de twee voorgaande dagen, maar wel sterke concerten herbergde van onder meer Stef Kamil Carlens & The Swoon en Edmund November. Gabriel Ríos bleef voortdurend vermakelijk en scoorde in de bisronde, terwijl Jamie Cullum het publiek ferm liet dansen, maar een vrij platte show bracht. Op dinsdag wordt alweer een rustdag ingelast, maar woensdag is Gent Jazz er dan weer met onder andere Sofiane Pamart en Asaf Avidan.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
