Het was nog niet zo heel lang geleden dat Joss Stone in België te zien was. De Britse zangeres was in 2022 nog te zien op Half Oogst in Leuven, toen ze nog zwanger was van haar zoontje Shackleton. Deze keer geen babybuik, maar wel een avond die werd gepromoot als een gevarieerde mix van haar geliefde klassiekers met ook enkele verleidelijke voorproefjes van haar aankomende discoalbum. Als voorprogramma bracht Stone niemand minder dan Stephen Wilson Jr. mee, die we niet zo lang geleden nog zagen schitteren bij Later… With Jools Holland.
Wilson Jr. kreeg maar liefst drie kwartier voor zijn set en vulde die fraai in met sterke nummers en bindteksten die hij zodanig monotoon en halfverlegen vertelde dat hij des te oprechter overkwam. De rode draad doorheen zijn verhalen en nummers was de band met zijn vader, die overigens ook een hillbilly was. Wilson Jr. zong daarover met zijn altijd licht schurende maar forse stem in “Billy”, terwijl hij met het emotionele “Father’s Son” serieus naar de strot greep.
Verder waagde de Amerikaan zich ook nog aan een cover van Nirvana, die hij daarvoor ook al bezong tijdens “Year To Be Young 1994”. De keuze om “Something in the Way” in een hoger tempo te spelen is eentje die wanneer je het leest niet al te best klinkt, maar door het donkere geluid van de akoestische gitaar aangestuurd door overdrive bleef Wilson Jr. qua sfeer trouw aan het origineel. Afsluiten deed de Amerikaan met “Holler from the Holler”, waarbij hij zijn ferme stem door de vocale uithalen nog een laatste keer in de verf kon zetten. Stephen Wilson Jr. kreeg vijfenveertig minuten om wat te laten zien en greep die kans met beide handen.
Om tien na negen was het dan de beurt aan Joss Stone. De Briste opende meteen sterk met “Star”, waarin stukken “You Had Me” en “Fell in Love with a Boy” verwerkt zaten. Het podium van het toch wel intiem aandoende Kursaal Oostende bleek voor Stone al snel toch te ver van haar fans verwijderd te zijn. Voor “Super Duper Love (Are You Diggin’ on Me?)” kwam ze van het podium af en maande ze de mensen aan om mee te dansen en te zingen, om vervolgens nog eens duidelijk te maken dat ze dat met overtuiging moesten doen, want het kon niet de bedoeling zijn dat ze zichzelf onversterkt nog steeds kon horen.
Stone delfde in de klassiekers met “Stoned Out Of My Mind”, dat moeiteloos overvloeide in “Teardrops” van Womack & Womack en waarbij haar vocale uithalen naar het einde toe nog eens werden onderlijnd door de intensiteit waarmee de achtergrondzangeressen bijvielen. Tussen de nummers door ging de zangeres geregeld aan het praten, de ene keer al meer ingestudeerd dan de ander. Zo ook voor “Spoiled”, dat ze voorheen deze tournee lang niet meer live had gespeeld omdat het te persoonlijk was. Dat de mooie ballad die haar al vaak verzocht werd nu toch van onder het stof werd gehaald, kon vanzelfsprekend op applaus rekenen.
Voor “Even The Sky” haalde ze Stephen Wilson Jr. weer het podium op nadat ze hem – overigens zeer terecht – met alle mogelijke superlatieven had overstelpt. Het bleek dan ook nog eens zijn verjaardag te zijn, wat op een taartje kon rekenen en natuurlijk een “Happy Birthday” van de hele zaal. De gelukzaligheid werd dan wel in een keer ingeruild voor iets zwaarmoedigers met het nummer zelf, waarbij de zang van Wilson Jr. ons alweer aangreep.
Naar het einde toe kregen we vooral dansmuziek voorgeschoteld. Stone bekende dat haar dochtertje Violet dol is op dansbare muziek en ze zo het idee kreeg om een discoplaat te maken. Vervolgens werd “Everybody Dance” met een uiterst funky gitaar en basgitaar ingezet, terwijl ook de blazers zich naar lieve lust konden uitleven. Dat dansmuziek gemaakt is om op te dansen, wisten ook de fans in Kursaal Oostende, die in grote getallen rechtveerden.
Een minder ingestudeerde bindtekst was toen de zangeres aan het publiek vroeg hoe wankers in het Nederlands genoemd werden. Klootzak had ze verkeerd begrepen en er zodoende lundzak van gemaakt, om vervolgens “Mr. Wankerman” te openen met de vraag ‘Do you hear me mister lundzak?’. Hilariteit alom dus. Het mooi akoestisch gebrachte “Right To Be Wrong” mocht als toegift dan weer het hele concert concluderen, waarna Stone nog enkele bloemen uitdeelde en in het publiek gooide.
Joss Stone gaf in Kursaal Oostende een meer dan aardig concert. De Britse zangeres kon vanzelfsprekend rekenen op een hoop enthousiaste fans, die op het einde door de zangeres letterlijk in de bloemetjes werden gezet. Met Stephen Wilson Jr. in het voorprogramma kregen we dan ook nog eens dubbel waar voor ons geld.
