P!nk @ Koning Boudewijnstadion: Smullen van de hoorn des overvloeds

Met een succesvolle carrière van meer dan twintig jaar achter de rug en wereldhits als “So What”, “Just Give Me a Reason” en “Get The Party Started” op haar naam, mag je Alecia Beth Moore (beter bekend als P!nk) gerust een wereldster noemen. Haar debuutplaat Can’t Take Me Home verscheen al in 2000 en in de twee decennia die volgden slaagde ze er probleemloos in om populair en relevant te blijven. Haar laatste langspeler kan ons persoonlijk minder boeien, maar met haar shows heeft ze toch altijd al garant gestaan voor spektakel en een ijzersterke live-uitvoering. Vorig jaar bracht ze nog een impressionante show op Werchter Boutique, gisteren sloeg haar circus de tenten op in het Koning Boudewijnstadion te Brussel. Met internetsensatie GAYLE en hitkanon The Script in haar zog had P!nk bovendien populaire acts weten te strikken voor het voorprogramma. Het beloofde dan ook een avond vol meezingers en plezier te worden.

De Amerikaanse GAYLE is amper twintig, maar met “abcdefu” mag ze een moderne monsterhit aan haar palmares toevoegen. Wat oorspronkelijk begon als een TikTok-sensatie, groeide snel uit tot een bloeiende muziekcarrière met optredens in de voorprogramma’s van Taylor Swift en nu dus ook P!nk. In Brussel scheurde ze met veel enthousiasme door een set vol fijne poppunk, wat bijzonder goed in de smaak viel. De frontvrouw omgorde regelmatig een basgitaar en was goed bij stem, en bewees zo dat ze niet zomaar een schreeuwerig poppunkwichtje is.

De recentste single “internet baby” klonk potent en cool, terwijl “i don’t sleep as good as i used to” fijne herinneringen opriep aan ninetiesbands als Weezer. Een korte cover van “We Will Rock You” kreeg de handen vlotjes op elkaar. “Butterflies”, dat vorig jaar op de soundtrack van Barbie verscheen, kon met een door Crazy Town herwerkte sample van Red Hot Chili Peppers rekenen op een herkenningsapplaus. Het aanstekelijke “abcdefu” was natuurlijk de afsluiter die het publiek moeiteloos aan het zingen kreeg. GAYLE bracht dan ook een geslaagde set waarmee ze ons alvast deed uitkijken naar meer.

De Ierse band The Script had de eer om als tweede het stadion op te warmen. De heren hebben de afgelopen vijftien jaar heel wat radiohits bij elkaar gepend, en door zowel “Superheroes” als “Rain” als openingssalvo af te schieten, kregen ze het publiek ogenblikkelijk mee. De refreinen van de songs waren echter zo overladen met backingtracks dat het eerder aanvoelde als een playbackshow. Ondanks dit bezwaar waren “Superheroes” en “Rain” wel energieke meezingers, hoewel de overduidelijke backingtracks ons enthousiasme toch deden afnemen.

Gelukkig waren er enkele muzikale lichtpuntjes met mooie, ingetogen versies van “The Man Who Can’t Be Moved”, “For The First Time” en “Breakeven”. Ook stond er met “At Your Feet” een nieuw nummer op de setlist en dat heeft de fans ongetwijfeld warmgemaakt voor de nieuwe plaat Satellites die op 16 augustus verschijnt. Het enthousiasme van de sympathieke frontman Danny O’Donoghue zorgde bovendien voor plezier in het stadion, en dat kon het publiek wel smaken. De finale met “Hall of Fame” was best goed, ondanks de erg nadrukkelijke achtergrondtape. Al met al bracht The Script wat ons betreft toch vooral een veilige show op automatische piloot.

Iets voor negen was het dan eindelijk tijd voor de hoofdact. Na een speels introductiefilmpje maakte P!nk meteen een indrukwekkende entree: ze verscheen in de nok van het podium en maakte op de tonen van de van openingsriff van “Get the Party Started” een mini-bungeesprong van zo’n twintig meter. Terwijl ze loepzuiver bleef zingen, bungelde ze nog even rond aan de touwen. Niet alleen visueel was er acrobatie op het podium, ook muzikaal klonk alles bijzonder indrukwekkend. De zang klonk van in het begin zuiver en scherp en zowel de strakke ritmesectie als het snedige gitaarspel van Justin Derrico lagen lekker in de mix.

Mensen die dachten dat P!nk na “Get the Party Started” haar hits zou opsparen kwamen bedrogen uit, want ze had meteen nog vier grote knallers in petto. “Raise Your Glass” baadde in een kleurrijke lichtshow vol flamingo’s en vuurpijlen en zorgde voor een geweldige sfeer. “Who Knew” volgde met zware bassen, luid volume en mooie moderne dans. Bij “Just Like a Pill” huppelde P!nk enthousiast over het podium en verraadde haar blije glimlach hoeveel ze genoot van haar vak. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk en de song werd dan ook luidkeels meegezongen door het publiek. “What About Us” kwam dan weer in een een indrukwekkende dance-versie en spoorde vlotjes aan tot springen.

Na al die jaren in de spotlights voelde de frontvrouw zich nog steeds als een vis in het water te midden van ruim zestigduizend fans. Doorheen de set maakte ze heel wat grapjes, zocht ze contact met het publiek en zette ze gretig handtekeningen op shirts en knuffels. Ze nam niet alleen heel wat zoetigheid aan vanuit het publiek maar kreeg van één fan ook een gigantische brie aangeboden. Het waren zulke kleine momenten die bewezen dat binnen The Summer Carnival World Tour ondanks de strakke productie nog ruimte is voor spontaniteit.

Ondanks alle spektakel was er eveneens tijd voor enkele ingetogen rustmomenten. De Dylan-cover “Make You Feel My Love” en de wereldhit “Just Give Me A Reason” konden rekenen op heel wat respons vanuit het publiek, maar “When I Get There” spande qua emotionaliteit toch de kroon. Het nummer is een ode aan haar overleden vader en bewoog haar duidelijk tot tranen, zonder dat ze uiteindelijk één noot miste. Met wat grapjes maakte ze nadien duidelijk dat we toch vooral van het hier en nu moeten genieten, en dit vormde de ideale brug naar “I Am Here”. Voor deze live-favoriet verzamelden alle muzikanten in intieme bezetting op het kleine podium. Met de speelse percussie en aanstekelijke melodie sloeg het publiek maar wat graag de handen op elkaar.

Buiten de handvol rustige nummers volgde het ene hoogtepunt het andere op en kwamen de toeschouwers ogen en oren te kort om het visueel en muzikaal vuurwerk te verwerken. De lichtshow was om duimen en vingers bij af te likken, vuurpijlen werden om de haverklap in het zwerk geschoten en P!nk vloog naar goede gewoonte te pas en te onpas door dat zwerk. Zo werd tijdens “Turbulence” een acrobatische luchtchoreografie uitgevoerd en maakte een combinatie van stunts en dans op trampolines tijdens “TRUSTFALL” indruk. De kitsch steeg even ten top tijdens “Blow Me (One Last Kiss)” toen dansers verkleed als gigantische lippen op de tonen van een speels wah-wah-effect over het podium flaneerden. Met een swingende versie van “Never Gonna Not Dance Again” en een luidkeels meegebruld “So What” stuurde P!nk ons ten slotte met een gelukzalige glimlach en een hese stem terug de straat op.

P!nk hield gisteren voor de tweede keer in België halt met haar Summer Carnival Tour en dat was alweer een triomf van spektakel en muzikaal vakmanschap. Van haar indrukwekkende entree met een bungeesprong op “Get the Party Started” tot het feest van “So What” wist ze het publiek continu te boeien. Hoogtepunten volgden elkaar snel op met spectaculaire lichtshows, vuurwerk en indrukwekkende stunts. P!nk liet ons proeven van een muzikale en visuele hoorn des overvloeds, maar ondanks alle spektakel gaven haar spontane interacties met het publiek toch een persoonlijke touch aan de show. Ze bewees gisteren dus ook waarom ze nog steeds tot de top van de hedendaagse live-artiesten hoort.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Get the Party Started
Raise Your Glass
Who Knew
Just Like a Pill
What About Us
Turbulence
Circle Game
Make You Feel My Love (Bob Dylan-cover)
Just Give Me a Reason
F**kin’ Perfect
Just Like Fire / Heartbreaker (Pat Benatar-cover)
Please Don’t Leave Me
Don’t Let Me Get Me
When I Get There
I Am Here
What’s Up? (4 Non Blondes-cover)
Try
TRUSTFALL
Blow Me (One Last Kiss)
Never Gonna Not Dance Again