Nils Frahm @ OLT Rivierenhof: Verzopen, maar gelukkig

De warmte van de afgelopen dag hing nog heel even tussen de bomen. Nog voor Nils Frahm zijn intrede deed in het OLT Rivierenhof begonnen helaas de dikke regendruppels te vallen. De Berlijnse componist vulde vorige week zesmaal de Londense kunsttempel The Barbican en ook op de tribunes van het Openluchttheater kon geen mens meer bij. Laatkomers konden niet anders dan zich aansluiten bij het deel van het publiek dat ervoor had gekozen om vooraan recht te staan.

Op het podium stond dicht bijeengepakt een indrukwekkende verzameling instrumenten. Het was de belichaming van Nils Frahms werk, dat zich op het brandpunt tussen klassieke en elektronische muziek bevindt. Er stonden allerlei keyboards op verschillende hoogtes uitgestald, met de piano op een ereplaats aan de voorkant. De synthesizer met wel honderd knopjes zag eruit als het controlepaneel uit het originele Star Trekruimteschip. Tijdens het concert sprong Nils Frahm tussen zijn instrumenten alsof hij het enige overlevende bemanningslid op het schip was, dat er wonderbaarlijk in slaagde om alles in zijn eentje te bedienen.

Het opmerkelijkste instrument was de glasharmonica, een rij glazen schalen die op een horizontale spil ronddraaide. Als je ons had gezegd dat het toestel diende om tekenen van buitenaards leven op te vangen, hadden we je geloofd. Nils Frahm begon zijn concert met ons meteen kennis te laten maken met het instrument, dat onder zijn vingers bijna spookachtig klonk. Met zijn rug naar de toeschouwers gekeerd vertoefde Frahm in een eigen wereld. De glasharmonica leek echt bovennatuurlijke krachten te bezitten, want plots braken de hemelsluizen open. Terwijl wij ons verzoenden met het feit doorweekt te worden, speelde de muzikant door alsof hij de regen niet opmerkte. Zijn handen zakten af naar het harmonium voor een nerveuze passage met snelle toonwissels, waarna hij alweer met een volgend toetseninstrument een breed uitlopende, diepe klank produceerde. Het lange openingsstuk eindigde hij met een jazzy melodie op de piano.

Nils Frahm excuseerde zich bij het inmiddels drijfnatte publiek, want hij had maar één handdoek. Hij stelde ons echter ook gerust dat de ongelukkige samenloop van zijn concert nog erger had gekund: zijn laatste optreden in Londen viel samen met de EK-finale. Zijn sympathieke uitstraling vergrootte de sowieso ruime welwillendheid van het publiek om de natuurelementen te trotseren. Qua toewijding kon het wel tellen om twee uur lang een stortvloed over je heen te krijgen. Sommigen moesten bij de volgende wolkbreuk onder de bomen naast de tribunes beschutting zoeken omdat hun regenkleding al zo verzadigd zat. Toch had het wel iets, vooral dan het onweer dat een tikje gevaar toevoegde aan het bedachtzame pianospel.

Frahms werk kwam uitzonderlijk goed tot zijn recht in deze groene omgeving, dankzij de sterke band die de componist heeft met de natuur. Op zijn bewust onopgepoetste album Day uit maart staan ook de toevallige achtergrondgeluiden van een blaffende hond en tsjilpende vogels. Ditmaal mocht het publiek het beest uithangen. Nils Frahm gaf de opdracht om dierengeluiden te maken die hij op tape opnam om vervolgens te verwerken in het volgende improvisatiestuk. Al die apenkreten, vogelzangen en leeuwenbrullen leken samen werkelijk uit de jungle te komen. Frahm moffelde de sample in het uitgesproken ambient muziekstuk echter ver weg onder de vele andere textuurlagen. Allicht ging het hem meer om de participatie van de toeschouwers dan om het resultaat.

Toen Nils Frahm met een wijnglas in de hand onmiddellijk terugkeerde voor de bisronde, stopte het eindelijk met regenen. De capuchons konden af, de paraplu’s werden toegeklapt. Het ritme kon de luisteraars op het voorplein zelfs tot een dansje verleiden. Vlakbij begon een kikker te kwaken doorheen het pianostuk, alsof die een van de vele geluidsopnames was uit Frahms collectie. Voor “Toilet Brushes” dook de pianist onder zijn instrument om de snaren met, jawel, toiletborstels te beslaan. Terug op zijn kruk sloot hij onder gejuich af met “More”.

De weergoden maakten een beproeving van Nils Frahms concert in het OLT Rivierenhof. Nat, kil en een voortdurend getik van regendruppels op paraplu’s waren niet de simpelste omstandigheden om te blijven genieten van de muziek. Desondanks leek het optreden in een zucht voorbij. Net als hijzelf was Frahms werk steeds in beweging, voortgestuwd door de muziekinstrumenten en opnametechnologie die de echte blikvangers waren op het podium. Door de grote rol voor improvisatie bevestigde hij de bijzondere waarde van livemuziek: onvoorspelbaar en steeds uniek. Zeker in een onweersbui.

Gegarandeerd droog zitten, kan op Nils Frahms volgende concert in Antwerpen, op 19 oktober in de Koningin Elisabethzaal. Op 18 oktober vind je hem in Amsterdam in het kader van DGTL ADE.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!