Third time’s the charm! Clairo had duidelijk goeie moed voor haar derde plaat, want nadat ze zich met Immunity op de kaart zette en met Sling naar de keel greep, is ze daar nu weer met Charm. Nu moet wel meteen gezegd dat het niet zo simpel is om telkens diezelfde lat te blijven halen voor Claire Cottrill, want de muziek die de Amerikaanse maakte, onderging dan wel meerdere metamorfoses, binnen het genre dat ze maakte bleef het wel altijd gewoon oerdegelijk. Want je weet het of je weet het niet, maar eens je de discografie van Clairo doorlopen hebt, heb je de nog steeds maar 25-jarige zangeres op een manier ook horen opgroeien. Zo begon ze vrij lo-fi en DIY met onder meer “Flaming Hot Cheetos” en “Bubblegum”, waarna de melancholie altijd maar meer in haar muziek begon te sluipen.
“Bags” vanop haar tweede langspeler was daarin een mooie middenweg, maar ondanks dat er uiteindelijk niet echt bekende nummers uit voortkwamen, maakte Sling toch het meeste indruk. De zangeres deed daarin namelijk heel wat donkere gedachten uit de doeken, die haar zelfs bijna tot het uiterste dreven. ‘Dit album heeft me doen beseffen dat het mogelijk is om mezelf te redden van dingen die me ongelukkig maken’, zei ze toen bij de release. En zo vond Cottrill stilletjes aan weer het licht in de duisternis. Dat Charm daar een logisch vervolg op is, hoeft dus eigenlijk niet te verrassen. Dat de plaat een soort mix van haar beide voorgangers is, zelfs nog minder.
Strikt genomen staan er ook op Charm geen nummers die je de komende weken op de radio zal horen passeren, hoewel single “Sexy To Someone” er nog mee weg zou kunnen komen. Dat komt doordat Clairo voor haar derde plaat dus een soort gulden middenweg vond tussen breekbaar en groovy. Een grote bijdrage aan dat geluid werd in dit verhaal geleverd door producer Leon Michels (The El Michels Affair, The Dap-Kings) die de kille synths van Jack Antonoff verving door warme klarinet-, saxofoon- en fluitklanken. Het is bijvoorbeeld meteen dat laatste, in combinatie met een coole baslijn, die van eerder genoemd nummer een zwoeler geheel maken.
En zo tast Cottrill ietwat hoekig de grenzen af van de melodische lo-fi-indie die ze in z’n geheel naar voren probeert te brengen. “Slow Dance” neigt in dat verhaal wat meer richting de freejazz, met hier en daar wat subtiel afgelijnde elektronica, terwijl ze het op “Juna” wat psychedelischer aanpakt. Het is meteen ook daar dat de sleutel van het succes ligt, want doordat Charm als plaat zo goed in elkaar zit, en vooral binnen hetzelfde wereldje blijft meanderen, word je na verloop van tijd helemaal in de plaat opgezogen. Je voelt het dus aankomen telkens er iets gaat gebeuren, maar toch blijft het altijd verrassend. Een blazer met wat flanger, gekke pianoflarden of hier en daar een elektronicastreep: het kan allemaal.
“Add Up My Love” springt er in die zin een beetje tussenuit, net doordat dat nummer misschien wel de missing link tussen de begindagen van deze versie van Clairo is. Dromerig, euforisch en groovy tegelijkertijd; een soort dansen aan een idyllisch vijvertje in het bos terwijl de glitters subtiel door de lucht vliegen: zonder twijfel het hoogtepunt van het album. En daardoor legt het misschien ook wel meteen het grote pijnpunt van Charm bloot, zijnde dat er uiteindelijk ook wel een aantal inwisselbare nummers op de plaat staan. Het is bijvoorbeeld niet zo dat pakweg “Nomad”, “Echo” of “Thank You” niet gezellig wegluisteren, maar ze blijven achteraf gezien ook net niet genoeg hangen om van een waar succes te spreken.
En zo heeft Clairo uiteindelijk een cool geheel gemaakt dat, hoewel het niet altijd even makkelijk is om de aandachtsboog even gespannen te houden, toch wel altijd erg mooi klinkt. De Amerikaanse ging op haar tweede plaat door een moeilijke periode, maar vond voor deze recentste creatie klaarblijkelijk terug de charme in heel wat verschillende dingen. Ze maakte zo een haast glinsterend melancholisch album, waarin het vooral de warmte en groove zijn die met de aandacht gaan lopen; een soort zwoele liftmuziek dus als het ware, zonder daarmee afbreuk te willen doen aan de kwaliteit ervan, want Charm is wel degelijk de moeite.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Add Up My Love”, ons favoriete nummer van Charm, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
Ah, ik vind “Charm” vele malen sterker dan “Sling”.