© CPU – Lennert Nuyttens
Traditiegetrouw opent Dour sinds enkele edities al op woensdag haar poorten. De vers gemaaide grasweide aan de voet van de windturbines is ook dit jaar weer in opperste gereedschap om dagelijks zo’n tienduizend bezoekers te verwelkomen. Op de eerste festivaldag weergalmde bij de helft van de podia nog geen muziek, maar dat betekende niet dat er niets te ontdekken viel. Integendeel, want Dour had een zeer smaakvolle line-up samengesteld om papillen meteen op scherp zette voor de komende vier dagen. In de groove van het coolste festival van Wallonië geraakten we mede dankzij optredens van de Franse openers Jersey, de Afrikaanse klanken Femi Kuti en de atmosferische techno van Odymel.
Jersey @ La Petite Maison dans la Prairie
© CPU – Lennert Nuyttens
We mogen van geluk spreken dat Dour het hipste Franse snoepje van het moment van Le Labo naar La Petite Maison dans la Prairie had verplaatst, want de kleinste tent van Dour was anders op de eerste dag al compleet uit haar voegen gebarsten. Het Franse Jersey kiest altijd voor een setup midden in de zaal en laat zich zo omringen door het publiek. Op Dour was dat een formule die perfect uitpakte. Al van bij de start was het duo goed omringd en voedde het de honger van de eerste festivalgangers met een energetische set. De vergelijking met Fred again.. wordt bij Jersey vaak gemaakt, maar op Dour toonden de twee wederom wat hen van de Britse superproducer onderscheidt. De nabijheid tot het publiek en de eclectische route doorheen hun energetische discografie zorgde al snel voor de eerste vonken. Dour at uit hun hand en de sfeer werd alsmaar beter. Tijdens laatste nummer “Talk Tonight” greep iemand zelfs de lamp die op het podium stond om deze over het publiek te swingen. Jersey zette een ideale festivalsfeer neer en was op die manier de ideale start voor vijf dagen feest voor de iedereen in de tent.
Baby’s Berserk @ Le Labo
© CPU – Lennert Nuyttens
Voor het Nederlandse Baby’s Berserk was de opkomst in Le Labo iets minder groot. Dit had echter geen invloed op hun optreden. Het drietal, met roots in Amsterdam en Montreal, bracht een zeer dansbare set met veel knipogen naar de disco- en new wavescene uit de jaren tachtig. Hoewel het in het begin misschien wat stroef verliep, bloeide de set geleidelijk aan wel open. De dansbenen werden steeds losser en namen steeds meer ruimte in. Ook Baby’s Berserk groeide stelselmatig en kon snel wennen aan de omstandigheden. Dat het muzikaal niet altijd even spannend of avontuurlijk was, deerde dat op deze eerste dag niet, want we werden gewoon goed vermaakt. Het feit dat ze het aanwezige publiek konden vasthouden, was daar het beste bewijs van. Baby’s Berserk was misschien niet de uitblinker van de eerste dag, maar presteerde goed binnen de perken van het mogelijke.
Femi Kuti & The Positive Force @ La Petite Maison dans la Prairie
© CPU – Lennert Nuyttens
La Petite Maison veranderde omstreeks halfacht in een tropische koortsdroom waar Femi Kuti dé hoofdrol in speelde. De saxofonist uit Nigeria kan je letterlijk en figuurlijk bestempelen als een cultfiguur, want naast zijn loopbaan als veelzijdige muzikant zorgde hij ook in zijn privéleven voor een uiterst uitgebreide familie. Veel amoureuze uiteenzettingen dienden uiteindelijk ook als inspiratie voor zijn muziek waar hij zijn afkomst omarmt en deelt met de wereld. Op Dour zoog hij ons in elk geval van bij de start mee in zijn eigen multi-universum, ondersteunt door een achtkoppige band en drie danseressen. De frivoliteit spatte er quasi direct vanaf en dat was helemaal spek voor de bek van het Dour-publiek. Geen noot bleef onbeantwoord door trippelende danspassen. Bindteksten waren niet aan Kuti besteed, al kreeg hij het publiek wel mee door middel van een paar simpele gebaren. Een sitdown of wat zwaaien met de armen bleken dan ook makkelijk te vervullen opdrachten. Een olijke set die bij ondergaande zon goed te verteren viel.
ISHA & Limsa D’Aulnay @ Boombox
© CPU – Lennert Nuyttens
Op de openingsdag gingen wij ook eens lang in de Boombox. De grote headliners kregen we daar gisteren niet te zien, maar met ISHA & Limsa D’Aulney stonden er wel twee publiekstrekkers geprogrammeerd in de tent. De verbintenis tussen de Brusselaar en de Fransman leverde in april van dit jaar een fel bejubelde mixtape op, die ze met veel plezier kwamen voorstellen. Het soms wat slome gerap van Bitume Caviar (Vol. 1) ontpopte zich niet als de ideale festivalmuziek, al was dat niet bepaald iets negatiefs. De diepgang en de focus op de teksten zorgden voor een aandachtig publiek dat opvallend goed de oren spitste en hun adrenaline plichtsbewust opspaarde voor een ander optreden. Hier en daar waren er wel wat nummers die meegezongen werden, al beperkte dat zich tot een paar rake punchlines. De planken van de Boombox werden met de set van ISHA & Limsa D’Aulnay met andere woorden gespaard voor het hardere beukwerk dat later op de avond de tent zou verpletteren.
Bagarre @ La Petite Maison dans la Prairie
© CPU – Lennert Nuyttens
Hoe je een feestje moet bouwen moet je de leden van Bagarre niet meer uitleggen. Het Franse ensemble heeft zichzelf in de afgelopen jaren de kneepjes van het vak eigen gemaakt en kende op die manier ook de ideale formule om Dour naar hogere sferen te katapulteren. In hun electropop schuilde steeds een klein fout kantje, wat het optreden nog net iets amusanter maakte. Bovendien konden we wel appreciëren dat alle vijf leden evenwaardig waren en dat er niemand als haantje de voorste de schijnwerpers opeiste. Dat nam niet weg dat elk lid wel zijn of haar moment kreeg om Dour rond de vinger te wikkelen. Naast al dat feestgedreun was er plaats voor een rustmoment, waarvoor drie leden in het publiek kwamen en iedereen opdroegen om te gaan zitten. Onder begeleiding van een akoestische gitaar kregen ze iedereen stil om niet veel later de tent helemaal te slopen. Dat deden ze niet alleen met stampende beats, maar ook met een niet mis te verstane boodschap: voor “INJUSTE” riepen ze op om nooit weg te kijken en de onrechtvaardigheden in de wereld te blijven bespreken, om luttele minuten later met “AU REVOIR” definitief vaarwel te zeggen.
Odymel @ La Petite Maison dans la Prairie
De nieuwe chouchou van de Belgische trancescene heeft een naam en luistert naar de naam Odymel. Op elk hip feestje deze zomer staat hij achter de draaitafels en op Dour kreeg hij zelfs een zeer prominente plek in La Petite Maison dans la Prairie. Net na middernacht zorgde hij voor een ware volkstoeloop die allemaal zin hadden om de jus uit hun benen te dansen. Dat het al donker was, had invloed op de set van Odymel. Overdag durft hij al eens iets zweveriger te draaien, terwijl dat in de avond toch iets harder en energieker mag zijn. We kregen gelukkig dat laatste te horen, zeer ten vreugde van de alsmaar drukker wordende tent. Aan een hoog tempo liet hij de platen in elkaar overlopen en gebruikte daarvoor naast een hoop eigen nummers ook een paar speciale edits van minder voor de hand liggende genres. Een uitstap naar Franse chanson leest op papier niet zo aantrekkelijk, al goot Odymel dat wel in een eigen verfrissend jasje. De nieuwe wonderboy achter de draaitafels verkocht zijn vel duur en zal de komende jaren ongetwijfeld op nog meer belangrijke festivals mogen draaien.
KODE9 feat. Flowdan @ Le Labo
Voor wie het laat op de avond net iets experimenteler mocht, kon tot z’n gading vinden in Le Labo. Toegegeven, het waren er niet zo super veel in de kleine zus van La Petite Maison. KODE9 bracht dan ook een iets uitdagendere allegaartje van allerlei aanverwanten van de UK jungle-strooming om het twintig jarig jubileum van label en keurmerk Hyberdub te vieren. Het was op muzikaal vlak iets moeilijker om een lijn te trekken dan aanvankelijk verwacht en dat maakte dat de set lange tijd cohesie miste. Op FLOWDAN was het even wachten en die kon met zijn inbreng ook net iets te weinig een stempel duwen op de eerste nacht van Dour. Uitdagend is dus niet per se een garantie op succes bij het Waalse festival, dat werd bij KODE9 onmiskenbaar duidelijk. Het feestgedruis tot in de vroege uurtjes hield dat in elk geval niet tegen.
