SOFT PLAY? What mate? Neen, het duo is niet een van de zoveelste gitaarbands die komt overgewaaid van de Britse eilanden, maar niemand minder dan de moderne punklegendes Slaves. Die naam onderging dus een complete transformatie, aangezien de twee mannen het niet meer gepast achtten in het derde decennium van deze eeuw. Ook al kon een deeltje bekrompen fans dat nogal moeilijk slikken, leeft de band wel weer als nooit tevoren. De sound van de band knalt als vanouds en een hele resem podia moest intussen al geloven aan de wervelwind van hun liveshows. Na zes albumloze jaren ligt er bovendien weer eentje klaar om door de boxen te jagen.
Niet tevreden met de naamsverandering? Jammer! Leadsingle “Punk’s Dead” was meteen een oplawaai van jewelste. Muzikaal was het een directe herinnering aan de beste dagen van het duo en gierde het door de speakers als nooit tevorden. Ook qua tekst gaf het de haters duidelijk lik op stuk. ‘Cherries on the woke-cake’ volgens de ene, ‘snowflakes’ volgens de andere, allemaal recht uit de reacties op de Instagram van het duo geplukt. Punk was dood, maar op een dikke drie minuten bewees SOFT PLAY al meteen het totaal omgekeerde. En dat met een feature van Robbie Williams, nota bene. Veel beter kon het niet worden.
“Punk’s Dead” diende meteen ook als perfecte maatstaf voor de rest van het album. Ondanks de nieuwe naam zou kunnen doen vermoeden, wordt het spel op quasi geen enkel moment van Heavy Jelly zacht gespeeld. De aangename koorzangen bij het begin van “All Things” zetten je nog even op het verkeerde been, maar vanaf dan is het album een nooit aflatende stroom aan aangenaam geschreeuw en loeiharde riffs. “All Things” zelf verkoopt enkele rechtse hoeken, maar ook “Isaac is Typing…” en “John Wick” scheuren trommelvliezen alsof het toiletpapier is. Het samenspel tussen de simplistische drums en het beukende gitaarwerk klonk zelden zo efficiënt als hier.
Beuken is dan ook wel het sleutelwoord, wat de songs niet altijd even goed doet. Niet dat we van de band heel veel diepgang verwachten, maar bij momenten mocht het toch net iets meer zijn. Die eerder genoemde “John Wick” blijft bijvoorbeeld te lang op het oppervlak, wat ook kan gezegd worden over “Working Title” en “The Mushroom and The Swan”. Slechte songs zijn dat zeker niet, maar je kan ze als het ware tien keer na mekaar horen en een uur later alweer vergeten zijn. Wanneer de twee dan wel wat dieper en aanstekelijker durven zijn op pakweg “Mirror Muscles” of “Act Violently“, pakt het uitstekend uit.
Als we eerlijk zijn, doet het er uiteindelijk niet veel toe of de songs van de twee vrienden nu ‘diepgaand’ zijn of niet. Het motto is steeds geweest om aanstekelijke, beenharde nummers te maken die vooral een karrenvracht aan moshpits zouden openen. Op dat vlak is dit album meer dan geslaagd. Bovendien hoor je ook dat Isaac Holman en Laurie Vincent gewoon heel veel plezier hebben gehad in de studio. “Bin Juice Disaster” is een hilarische tirade over vuilbakken die te lang blijven staan en ongedierte aantrekken, terwijl “Isaac is Typing…” afrekent met irritante berichten. Holman zorgt op die manier voor een plaat die bol staat van herkenbare momenten die je op z’n minst doen gniffelen. Niets nieuws onder de zon voor de band, maar ze slagen er toch weer in.
Is Heavy Jelly dus een volledig nieuwe start, inclusief nieuwe naam? Neen. Het duo gaat voort waar het zes jaar geleden halt hield, maar heeft duidelijk genoten van enkele jaren bij andere projecten. Daardoor klinkt het muzikaal niet te repetitief, maar als een leuke verderzetting van het oude werk met hier en daar enkele nieuwe fratsen. Bovendien zorgden de jaren ervoor dat Hollman zich aan een volledig nieuw arrangement aan zaken kon beginnen ergeren, wat zich vertaalt in teksten die bij momenten om te gieren zijn. Balanceren tussen het verleden en de toekomst, heet dat dan. Maar of ze op deze manier nóg een paar succesvolle albums gaan kunnen schrijven, is maar de vraag.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Punk’s Dead”, ons favoriete nummer van Heavy Jelly, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
