© CPU – Lennert Nuyttens
Op festivaldag drie van Dour domineerde niet alleen het snikhete weer, maar ook hiphop in al haar facetten. Terwijl de zon genadeloos brandde en de temperatuur hoog opliep, zorgden diverse artiesten voor een energieke en levendige sfeer in de schaduwbiedende tenten. Toch viel er op de vrijdag van Dour muzikaal nog veel meer te beleven. Zo maakte het Belgische duo Kowari indruk met filmische dansmuziek, terwijl het jazzcollectief Ezra Collective tijdens een ondergaande zon voor een van dé momenten van deze editie zorgde. En dan was er ook nog de nachtprogrammatie die met Nia Archives en Chase & Status eveneens haar beloftes inloste.
salome @ Le Labo
© CPU – Lennert Nuyttens
In de Brusselse underground snoepen ze momenteel van het talent van salome, alleen snappen we na gisteren niet waarom. De hardpopartiest speelde een rommelige, ongestructureerde set in een vrij lege Le Labo. Op muzikaal vlak scoorde ze met het gros van haar nummers ondermaats en voelde het net iets veel aan als ‘wel willen, maar niet kunnen’. Een van de grootste mankementen van haar vertoning waren haar schreeuwerige vocalen, die over een backtrack en met een slecht afgestelde autotune met momenten zelfs pijn aan de oren deden. Als een ideale start van de festivaldag kunnen we salome haar optreden dus niet bestempelen.
Kowari @ La Petite Maison dans la Prairie
© CPU – Lennert Nuyttens
Voor Kowari betekende de doortocht op Dour een van de grootste optredens van de nog jonge loopbaan als duo. Dit jaar brachten de twee hun tweede album Memento uit, waarop ze filmische dansmuziek naar een hoger niveau tillen. Live werkte die formule in elk geval zeer goed, zo bleek. De tent vulde zich geleidelijk aan en genoot zichtbaar van de gelaagde elektronische klanken. De eyecatcher van de act was de viool die de nummers nog net iets meer melancholie bezorgde. Er kon hoe dan ook voorzichtig afgedanst worden en Kowari speelde zich zo geleidelijk aan in de harten van Dour. Voorlaatste nummer “Tomorrow” nam ons mee op een reis en kroop onder onze bezwete huid. Na de laatste noten werd Kowari dan ook meer dan terecht getrakteerd op een oorverdovend applaus.
NSG @ Boombox
© CPU – Lennert Nuyttens
Het was puffen geblazen op Dour en in dat klimaat voelde NSG zich als een vis in het water. De zelfverklaarde Area Boyz uit Londen brachten een set vol zomerse en ongecompliceerde vibes. Er mocht gedanst worden, en die uitnodiging werd door het publiek dankbaar aangenomen. Dat het zestal ook echt bezig was om de mensen in de tent een goede tijd te bezorgen was mooi meegenomen en zorgde voor een opperbeste sfeer. Dat de mannen met hun nummers soms wat in herhaling vielen, kunnen we daardoor wel door de vingers zien; zeker ook omdat ze gewoon honderd procent authenticiteit uitstraalden. Hun bekendste nummer “Options” was om af te sluiten de kers op de goedgezinde taart. Zo zie je maar dat je ook met een beperkte opkomst voor een maximaal feestje kan zorgen.
CRC @ Le Labo
© CPU – Lennert Nuyttens
Dour prijkte al een tijdje helemaal bovenaan de agenda van Brusselse ket CRC. De afgelopen maanden dropte hij een aantal ep’s, stuk voor stuk onontgonnen Franse hiphopparels. Samen met een vierkoppige band trachtte hij deze te vertalen naar het podium. In zijn poging slaagde hij eigenlijk al bij het eerste nummer. De composities wonnen aan groove en maakten het optreden nog levendiger. Bovendien gaf de versterking achter zijn rug hem de mogelijkheid om nog meer hart en ziel in zijn songs te steken. Tussen zijn nummers door scoorde hij overigens ook punten door bijvoorbeeld zijn moeder te betrekken, door haar even via Facetime op de hoogte te brengen dat hij het naar zijn zin heeft op het podium. De nieuwe rapgarde in Brussel mag fier zijn op CRC!
Joe Unknown @ Le Garage
In Le Garage kunnen we vier dagen lang genieten van divers gitaargeweld, al stond er met Joe Unknown in de vroege avond wel een buitenbeentje op de planning. Buiten de boot vallen deed hij echter niet en dat had te maken met zijn ongeremde energie en punkmentaliteit. Al blaffend zweepte hij het publiek op met aanvankelijk wisselend succes. ‘Are you drunk yet?’ vroeg hij na een paar nummers. Om daar verandering in te brengen, deelde hij een paar slokken Hennessy uit en dat was raar genoeg de kickstart voor de aanwezigen om zich te smijten. Een fan in het publiek werd afgevaardigd als koning van de moshpit en moest deze herhaaldelijk op commando van Joe Unknown opentrekken. De Brit had hoe dan ook graag nog iets meer energie gezien, maar gezien de stijgende temperaturen in de tent moest hij toch zijn meerderen erkennen.
Skepta @ The Last Arena
Ook voor Skepta was de warmte geen godsgeschenk. In de volle avondzon was het bakken en braden, en dat is nu niet echt het weer dat zich leent voor grauwe grime uit Londen. Gelukkig wist de man wel raad met de omstandigheden, niet onlogisch als je weet dat hij al meer dan tien jaar aan de top van zijn genre staat. In elk geval zorgde hij in het begin voor een vlotte toevoer van vuur aan de hand van enkele bangers zoals “That’s Not Me”, “No Security” en “It Ain’t Safe”. Zo energetisch het begin was, zo lauw werd het naar het einde toe. De spitsvondigheid viel daarbij nooit weg, maar na “Greaze Mode” zakte het concert wel even in. “Praise the Lord (Da Shine)” bracht op het einde terug wat leven in de brouwerij, al toonde Skepta zich uiteindelijk net iets minder consistent dan we van hem gewoon zijn.
STIKSTOF @ Boombox
Familie Boven Alles! Voor een van de grootste familiebijeenkomsten van het land moeten we niet in Aalst of Ninove zijn, maar wel bij een concert van STIKSTOF. De Brusselse bende speelt deze zomer maar een handvol optredens en daar was Dour er gelukkig een van. Van de organisatie kregen de heren zelfs zeventig minuten om te doen waar ze zin in hadden en zo de Boombox om te toveren tot een oven. Brussel was in de building en daar lieten ze met opener “2010” allesbehalve gras over groeien. In hun gekende stijl pakten de vier de knap gevulde hiphopbunker in en dreven ze de gasolinetoestroom geleidelijk aan op. Daarbij passeerden “ALL CAPS” en “MOERAS” de revue, al brak de ban pas echt bij cultsingle “Gele blokken” en het daarop aansluitende “Frontal”. STIKSTOF had met Roméo Elvis overigens nog een speciale gast meegenomen: samen brachten ze het bijtende “Dobberman” en “Bruxelles arrive”. De pit werd groter en het kookpunt werd uiteindelijk definitief bereikt met “Ambras” en een reprise van “Frontal”. STIKSTOF staat garant voor een sterke set en toonde op Dour dat het nog even veel honger heeft als vroeger.
Ezra Collective @ La Petite Maison dans la Prairie
Dat Ezra Collective een feestje kan bouwen, weten we al langer, maar dat de band Dour zo hard rond zijn vinger zou kunnen winden, hadden we niet zien aankomen. In 2018 stond het Londense jazzcollectief al eens op Dour en moest het het met door een gelijklopende EK-finale voor een zeer klein publiek doen. De herkansing gisteren was er eentje die qua euforie en plezier voorlopig door geen enkele andere act op Dour dit jaar evenaard werd. Hun soepele speelstijl en hun enthousiasme was aanstekelijk, en verleidde ons keer op keer tot iets wildere danspasjes. Ezra Collective liet de muziek voor zich spreken, al greep drummer Femi Koleoso als woordvoerder van de band af en toe een microfoon vast om een paar sterke woorden uit te brengen. Het meeste indruk maakte zijn speech over plezier en dat het ondanks soms mindere momenten in het leven nog steeds in je hart zit. Wat volgde was het misschien wel gelukkigste kwartier van de dag waarbij drie bandleden in het publiek gingen spelen en een spontane sitdown voor een grote uitstoot serotonine zorgde. Gewoonweg heerlijk!
Nia Archives @ La Petite Maison dans la Prairie
Als de nacht valt, ontwaakt Dour pas echt. En ook onze dansbenen konden gisteren wel een flinke dosis schijven gebruiken. Wij namen daarvoor een kijkje bij Nia Archives en dat bleek een goede keuze te zijn. Een propvolle La Petite Maison was getuige van een bedrijvige set vol UK Jungle, breakbeats en knipogen naar de jaren ’00. Nia Archives ging voor een energieke start en ging snel op in haar mix, terwijl wij vooral ogen te kort kwamen bij de visuals die zich achter haar afspeelden. Na heel wat leftfield-tracks grabbelde Nia Archives gelukkig ook een aantal keer in haar eigen catalogus. Ook al namen die momenten soms wat vaart uit de set, waren die rustmomenten redelijk welgekomen om te kunnen uitblazen. Het zorgde er uiteindelijk ook voor dat de weer iets stevigere eigen edits van breakbeatnummers daarna nog iets harder schalden. Een uur lang bleef Nia Archives zichzelf smijten en onderstreepte ze dat ze een blijvertje is in de muziekscene.
Chase & Status @ The Last Arena
Aan The Last Arena was het gisteren eigenlijk enkel echt druk bij de liveset van Chase & Status. Met zijn staat van dienst en legacy binnen de drum-‘n-bass geen al te groot wonder, maar met een goede naam alleen win je het publiek van Dour niet over. De ervaring legden de twee vrij snel in de schaal door te beginnen met een paar vunzige drops in de vorm van “Smash TV” en “Selecta”. Voor we het goed en wel beseften stond het plein vol skankende mensen. Drummer Andy Gangadeen haalde zoals gewoonlijk het uiterste uit zijn drumvellen en cymbalen, en pompte zo nummers als “NRG” aardig op. Chase & Status had nog een aantal gastartiesten in petto, waarvan frequente collaborateur Irah de meest voor de hand liggende was. Jammer genoeg waren zijn bijdragen nogal beperkt, gezien hij al playbackend een redelijk desolate indruk achter liet. Smet voor het talrijke publiek was dat echter niet, want “BADDADAN” knalde zo anders ook gewoon lekker door. Via “No Credits” met Chase op gitaar en “Blind Faith” met Sam Bailey gingen we richting het einde van hun tachtig minuten durende show. Afronden deden ze uiteindelijk met “Program” en een allegaartje van breakbeats. Chase & Status zorgde in elk geval voor veel sfeer en was voor ons het ideale einde van festivaldag drie.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer
Alle recensies van Dour 2024 lees je hier.
