Tot nog niet zo gek lang geleden zouden het enkel de indieliefhebbende zielen zijn geweest die enthousiast werden van nieuwe muziek van Glass Animals, maar nu liggen de kaarten helemaal anders. Na ZABA en How To Be A Human Being werd er in China namelijk een sociale media-app uitgevonden met de naam TikTok, die het viertal in een mum van tijd omtoverde tot een internetsensatie. De magie rond het muzikale project van Dave Bayley ebde zo doorheen de tijd wat weg, maar wie beroemd wil worden, moet daar iets voor overhebben. Het was met andere woorden dus nog maar de vraag of de Britten de lat van “Heat Waves” ooit nog konden overtreffen, want tegelijkertijd moet gezegd dat de release van Dreamland, het album waar eerder genoemd nummer deel van uitmaakte, in zekere zin gebukt ging onder de populariteit van de song.
Bestaat er met andere woorden iets als té viraal gaan? Het antwoord, althans een deeltje ervan, op die vraag volgt nu in de vorm van I Love You So F***ing Much, het vierde studioalbum van Glass Animals. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het antwoord is ja. Over het algemeen is de nieuwste creatie van het viertal alles behalve slecht te noemen, maar we kunnen niet ontkennen dat de mannen soms net iets te krampachtig willen vasthouden aan het geluid van “Heat Waves” en op een flard van de begindagen hoeven we eigenlijk al helemaal niet te rekenen. Oké, Glass Animals probeert te evolueren, maar kan zichzelf daarin soms moeilijk bijbenen. En daar gaat ook dit album over; de snelheid van het leven en de populariteitsgroei, maar ook hoe je alles daarbij in perspectief moet plaatsen. Of geprojecteerd op dit concept: hoe vind je jezelf terug in de chaos van het universum?
Er zit dus wel degelijk een gevoelige snaar verweven doorheen I Love You So F***ing Much en dat doet het ‘m wel in de totaliteit. Het is dus niet zo dat de tien nummers die de plaat telt hapklare radiohitjes zijn, al hebben een heel aantal er wel de aanlegging voor. Opener “Show Pony” is er bijvoorbeeld al zo eentje. Het leunt enerzijds erg dicht aan bij de sound van “Heat Waves”, maar de mix tussen chille melancholie en de ruwere gitaar zorgt ervoor dat we niet naar een kopie zitten te luisteren. Ook single “Creatures In Heaven” was er afgelopen april al zo eentje: erg cool, minstens zo herkenbaar en gewoonweg makkelijk in het gehoor; geen wonder dat het met regelmaat van de klok voorbijkwam op de radio.
Glass Animals heeft dus duidelijk de meer underground indiepoppaden ingeruild voor een toegankelijke sound en op deze vierde plaat lijkt de band dus ook definitief voor die richting te kiezen. “whatthehellishappening?” zet dat idee ook gewoon perfect in de verf: een toffe zomerpopsong en een refrein (‘I’m so happy, this is just where I wanna be’) dat ongelooflijk blijft hangen. Klinkt het daarom minder vernuftig dan in de begindagen? Goh, ja en nee. I Love You So F***ing Much voelt soms wel gewoon makkelijk aan. “Wonderful Nothing” is zo bijvoorbeeld niet meteen het meest speciale nummer van de plaat, maar de manier waarop het overgaat van een soort dramatisch strijkersbegin in een zware synthbeat is toch op zijn minst cool te noemen.
En zo staan er wel een aantal nummers op I Love You So F***ing Much, nummers die wel goed in elkaar zitten, maar daarom niet per se heel interessant zijn in hun geheel. “I Can’t Make You Fall In Love Again”, “How I Learned To Love The Bomb” en “White Roses” zijn zo bijvoorbeeld drie songs die elkaar opvolgen, maar waarbij we achteraf gezien eigenlijk niet meer echt weten welk nu ook alweer hoe klonk. Of zoals een opmerking op sociale media de tweede helft van de plaat perfect samenvat: ‘Well, it’s not ‘bad’, it’s just boring asf’.
En daar wringt het schoentje dus het meest bij deze recentste creatie van Glass Animals. Er staan zeker een paar erg goede nummers op I Love You So F***ing Much – sommige zullen het zelfs ongetwijfeld schoppen tot een dikke hit -, maar in de totaliteit van een album moeten de Britten toch gewoon durven erkennen dat de scherpe randjes die ons zo fan maakte van de band nu veel te gladjes zijn afgeslepen. Als popplaat schieten Dave Bayley en zijn band met regelmaat in de roos, maar eenmaal ze terug iets specialers willen doen, missen de heren net dat tikkeltje vernuft dat hen op de kaart zette. I Love You So F***ing Much werd op die manier een mix tussen soms saaie nummers, maar even vaak ook mooie en makkelijke songs. In die laatste twee categorieën loopt het zelfs meer wel dan niet door elkaar, want zo’n band is Glass Animals anno 2024 geworden.
Glass Animals staat op woensdag 16 oktober in Vorst Nationaal.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Creatures In Heaven”, ons favoriete nummer van I Love You So F***ing Much, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
