Gent Jazz 2024 (Festivaldag 13): Slotdag in zweet en zwijm

Aan alle festivals komt een einde, en zo ook aan Gent Jazz. Na dertien dagen heeft het festival er een extra lange editie op zitten, maar nu de Gentse Feesten in volle galop bezig zijn, moet het jazzfestival ruimte maken voor andere soorten muziek, evenementen en zatlappen op de Vlasmarkt. Voor de laatste dag werd er op Gent Jazz een ‘specialleke’ tegenaan gesmeten met The Cinematic Orchestra, waarbij beeld en geluid samenvloeiden. De uiterst warme dag bracht naast een hoop zweet echter ook een diverse line-up met zich mee, met als hoogtepunten Melanie De Biasio op het hoofdpodium en Sonic Hug op de Garden Stage. Muziek kwam doorheen de dag in veel gedaantes mooi uit de hoek, terwijl er een relaxte en ietwat zwoele sfeer over het festivalterrein hing.

De Snoepfabriek @ Garden Stage

De Snoepfabriek mocht de laatste dag van Gent Jazz openen en deed dat met zijn kleurrijke muziek. Het zweet liep al van ons hoofd vooraleer de eerste drumstok het druktoestel van Arno Grootaers raakte. Samen met toetsenist Elias D’hooge kwam het duo met dynamische muziek die soms wat deed denken aan projecten van Lander Gyselinck. De Snoepfabriek bracht nummers van de ep Onverantwoorde kinderliedjes en haalde daarvoor invloeden uit jazz, hiphop en funk. Het opzwepende drumwerk werd vergezeld van retrofuturistische synths, waardoor er een leuke mix ontstond. De Snoepfabriek zette een toffe set neer, alleen jammer van het zeer kleine publiek dat aanwezig was.

De Beren Gieren @ Main Stage

Sommige beren smeren broodjes, andere dansen en nog andere gieren. Het trio van De Beren Gieren mocht de warmte in de tent van de Main Stage trotseren en deed dat met veel spelplezier. Eerder dit jaar bracht de groep What Eludes Us uit, waarvoor De Beren Gieren naar Noorwegen trok. In de gelaagde en dynamische muziek was er toch een soort van puurheid en rust te vinden. Op een vrije en ontdekkende manier brachten toetsenist Fulco Ottervanger, drummer Simon Segers en bassist Lieven Van Pée hun instrumentale en meeslepende muziek. Die laatste had in het begin wat last van technische problemen met zijn contrabas, maar nadat die ook eventjes op de basgitaar speelde, leken die opgelost. De golvende muziek botste met momenten tegen een golfbreker waarbij de muziek zo in een nieuwe interessante plooi viel en er steeds nieuwe richtingen te ontdekken vielen.

Oriana Ikomo @ Garden Stage

Oriana Ikomo bracht haar warme, eerlijke muziek mee naar Gent Jazz en betoverde het publiek met haar zachte stem. Bijgestaan door een vierkoppige band en twee vocalisten kregen we meerstemmige zang te horen die het allemaal net iets zwoeler maakte. Onder andere “You” liet zich kenmerken door de sereniteit die het uitstraalde, maar met “I’m A Pleaser” werd het dan net iets funkier en werden we uitgedaagd om eventjes te dansen in de warme zon. Oriana Ikomo had een zeer gemoedelijke uitstraling en bracht ook mooie teksten met zich mee waarin ze aan introspectie deed of een belangrijke boodschap verkondigde. ‘Be kind’, het klinkt simpel, maar toch een mooie en belangrijke boodschap die Ikomo dan ook zeer oprecht overbracht. De gezellige muziek had een zondagse uitstraling en werd op een gemoedelijke manier overgebracht zodat die zeer goed binnenkwam.

Theo Croker @ Main Stage

Theo Cocker bracht pure jazz naar Gent Jazz en speelde zelf trompet. De hiphopachtige beats en veelal snelle percussie brachten een zekere intensiteit met zich mee, die werd uitgebalanceerd door de zweverige keys, zachte trompet en de bas die alles mooi samenbracht. Elk nummer voelde aan als een schilderwerkje dat net genoeg chaos had, zonder de rust te verliezen. Zo nu en dan hoorden we ook (op tape) zachte zang die samen met de trompet op een koord leek te balanceren. Hoewel de muziek keer op keer uiterst mooi was, werd het na verloop van tijd wel nogal veel van hetzelfde. Ondanks dat de drummer het uiteindelijk opvallend rustiger deed, werd het wegdromen, waarbij we steeds richting gelijkaardige bestemmingen trokken. De technisch sterke set vond op het einde een nieuwe wind en sloot zo af met een nieuw hoogtepunt.

Sonic Hug @ Garden Stage

Louise van den Heuvel stond al verschillende keren op Gent Jazz als lid van Dishwasher_, waarvan de drummer eerder vandaag al te zien was tijdens De Snoepfabriek. Het derde lid van Dishwasher_ staat bij Sonic Hug (de nieuwe band van de bassiste) ook naast van den Heuvel op het podium, en de drie werden nog vergezeld door drummer Robbe Broeckx en het pianospel van Hendrik Lasure (van Bombataz en schntzl). De muziek van Sonic Hug combineerde op Gent Jazz het zweverige met een down-to-earthgevoel, en ondanks dat een groot deel van de muziek instrumentaal was, liet Louise van den Heuvel zo nu en dan ook haar zoete stem horen.

Ze maakte echter vooral indruk met haar sterke presentaties op de bas, wat heel mooi samenviel met het pianowerk en de zwoele saxofoon. Met de helft van Dishwasher_ voelt Sonic Hug toch helemaal anders aan door de aanwezigheid van zang en piano, en zo toont Louise haar veelzijdigheid aan. Een bassiste en muzikaal brein om u tegen te zeggen, dus we zijn benieuwd wat ze voor de komende jaren nog allemaal in haar mars heeft.

Melanie De Biasio @ Main Stage

Melanie De Biasio stond voor de vierde keer op Gent Jazz en bracht op de slotdag een van de beste optredens van het volledige festival. De muziek van de Belgische voelde aan als dauwdruppels op lange grassprieten die zachtjes aangeraakt werden door de eerste zonnestralen. Het volledige optreden was heel intiem, waarbij er pas na een kwartier ruimte werd gemaakt voor een eerste applaus. In tegenstelling tot al het luide applaus was de muziek vrijwel zonder uitzonderingen zeer ingetogen, zeer fragiel en zeer lichtjes. De sobere belichting werkte doeltreffend en zette de puurheid van de muziek extra in het licht. Toch voelde het nooit droog aan, want er zat zoveel gevoel in de muziek. De Biasio, een mysterieus figuur met zachte stem, sloop wat over het podium en bewoog soms met haar hand voor haar buik op een bezwerende manier.

Hoogtepunten waren er niet echt, aangezien de kwaliteit van de muziek én de uitvoering ervan de hele tijd uiterst goed was. Als we “Lilies” als hoogtepuntje zouden uitroepen, zou het de rest oneer aandoen. Op het einde werden “Afro Blue”, “Your Freedom Is the End of Me” en “I’m Gonna Leave You” extra warm onthaald door het publiek en die nummers waren dan ook echt om de vingers nóg meer bij af te likken. Er wordt gezegd dat perfectie niet bestaat, maar Melanie De Biasio doet ons daar aan twijfelen. Haar prestatie op Gent Jazz was gewoonweg adembenemend.

Don Kapot @ Garden Stage

Don Kapot brak de boel niet af op Gent Jazz, maar bracht toch een vrij stevige set, zeker na het ingetogen optreden van De Biasio. Het Brusselse trio combineerde het beste van jazz met het beste van punk en deed zo een coole mix ontstaan. Giotis Damianidis wisselde mooi tussen gitaar en bas, en Viktor Perdieus deed hetzelfde met saxofoon, fluit en keys, waardoor ze samen met drummer Jakob Warmenbol heel wat soundregisters konden open trekken. Don Kapot bracht dus uiteenlopende nummers die allemaal energiek waren en steeds meer mensen deden dansen. “I Love Tempo” werd zo een hoogtepuntje waarbij het publiek de soms gekke energie van de band haast wist te evenaren. Het was nooit duidelijk wat er zou komen, maar Don Kapot zorgde ervoor dat elke bestemming en elke tussenstop het passeren op zijn minst waard was.

The Cinematic Orchestra @ Main Stage

Een kleine honderd jaar terug bracht Dziga Vertov met Man With a Movie Camera een baanbrekende film uit. De montagetechnieken die gebruikt werden, waren zijn tijd voor, terwijl de stille film het dagelijkse leven in de Soviet-Unie toonde. Een goede twintig jaar terug maakte The Cinematic Orchestra een soundtrack voor die film en terwijl er aan nieuwe muziek wordt gesleuteld, brengt het die soundtrack opnieuw live. “The Awakening of a Woman” zorgde al gauw voor een mooi moment dankzij tedere violen, en de meeslepende muziek kreeg door zijn rijke sound gemakkelijk het publiek mee. De film zelf werd echter live bewerkt, waardoor de schoonheid die hij in zich draagt (en de sterke montage) verloren ging. De filters en effecten werden als een experiment omschreven, maar toen de film gewoonweg beschreven werd via tekst die op een typemachine werd geschreven, kwam het toch wat pretentieus over.

De dynamische muziek bleef echter hoogstaand met als hoogtepunten bijvoorbeeld “Reel Life – Evolution II” en “Necrology”. Die laatste opende de bisronde, en terwijl het publiek gefilmd werd, bracht The Cinematic Orchestra prachtig pianowerk dat gecombineerd werd met snelle drums en coole elektronische elementen. Dat het bekende “To Build A Home” niet werd gebracht, lijkt slechts een detail, want de instrumentale muziek was van hoog niveau en paste conceptueel allemaal goed bij elkaar, waardoor er niet echt ruimte was voor die hit. De groep weet duidelijk waar ze mee bezig is en ondanks dat Man With a Movie Camera slechts deels te zien was, kwam de muziek van The Cinematic Orchestra wel goed over. Het publiek werd meegezogen in de wereld van de groep en was getuige van een unieke performance op Gent Jazz.

Early Life Forms @ Garden Stage

Terwijl er een aangename frissere bries zich een baan over het terrein waande en mensen hun drankkaart aan het leegdrinken waren, werd het publiek van Gent Jazz getrakteerd op het slotconcert, verzorgd door Early Life Forms. De groep is een project van gitarist Vitja Pauwels, die intussen een spilfiguur is geworden in de Belgische jazzwereld. Hij bracht een aantal van zijn favoriete muzikanten samen en vormde zo Early Life Forms. Het viertal bracht dynamische jazz, waarbij er met kleuren, texturen en gevoelens werd gespeeld. De instrumentale muziek liet zich sieren met een goede groove, waardoor enthousiastelingen nog een laatste dansje konden brengen. Early Life Forms bracht echter ook muziek die minder geschikt was om te dansen, maar perfect bleek om bij weg te dromen tijdens een heerlijk lange en indrukwekkende gitaarsolo.

Dat Vitja Pauwels de veelzijdigheid van een gitaar toonde, was geen grote verrassing. Dat maakte de set van de groep echter niet minder indrukwekkend. Early Life Forms sloot Gent Jazz in schoonheid af en bracht zelfs nog een van de betere optredens van de dag.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer.