Tomorrowland 2024 (Festivaldag 2): De noodzakelijke shot levenselixir

Na een zomers warme eerste festivaldag op de holy grounds langs de A12, stoomde de madnesstrein op zaterdag gewoon verder. Op vrijdag wist niemand echt te overtuigen, al was het wel genieten van het zalige weer, een gevarieerd programma en de prachtige (nieuwe) stages zoals de CORE en uiteraard de altijd indrukwekkende Mainstage. Een nieuwe dag in het weelderige, mythische rijk van Silvyra riep ons, met onder meer Amelie Lens, Dimension en Anyma als bloempjes in de wildernis van stages en namen!

Eliza Rose @ Mainstage

Na wat overbodige opwarmertjes – het was zweten en puffen in de pit – zorgde Eliza Rose voor een hete aftrap van de dag in een voor het jungleachtige decor veel te droog klimaat. Op voorhand hadden we wat twijfels of haar muziek, die best wel underground is en eerder gemaakt is voor clubs, zou passen op de reus van een Mainstage, maar met wat aanpassingen in de muziekkeuze nam de dame onze twijfels weg. Het symbool van de Britse clubcultuur draaide vrolijke, pure UK house met soulvolle vocals en funky twists in een moderne verpakking. Ze acteert zowel als zangeres, producer als als dj, maar laat op Tomorrowland jammer genoeg enkel dat laatste horen. Een tip voor in de toekomst! Tegen het einde van de set passeerden nog een licht aangepaste en vertraagde versie van haar wereldwijde hit “B.O.T.A (Baddest Of Them All)” en een techhouseversie van “Ain’t Nobody (Loves Me Better)”, waarmee we verder het terrein optrokken.

Grafix @ Atmosphere

Grafix was de volgende stop, in de donkere Atmosphere-grot. De Belgische dj-producer Andromedik hield er gisteren een heuse drum-‘n-bassrave met zowel kleine, opkomende namen als de groten der aarde in het wereldje. Voor Grafix passeerden we graag eens, want de Brit verdiende in onze ogen de medaille van dé set van Rampage Open Air. De euforische melodieën zouden een betere omkadering kunnen krijgen – een outdoor stage bijvoorbeeld – maar de duisternis van de tent drukte het plezier niet. Uiteraard kwam “Comedown” voorbij; de uitstekende gelegenheid voor Andromedik om zijn hoofd al eens te laten zien en het publiek wat te pleasen. Het waren echter een “Come Alive”-remix en een onuitgebrachte (collab met) Metrik die onze aandacht het meeste trokken. Voor “Miss A Moment” bracht de producer vocaliste Elipsa mee, die even mee kwam zingen en zo ook Sub Focus’ “Solar System” inleidde. En zo stond de boog vooral strak gespannen rond het midden van Grafix’ set qua tempo en stevigheid; starten en afronden deed hij wat kalmer en meer liquid.

Amelie Lens @ Mainstage

Op Tomorrowland loopt het vol met sterren van over heel de wereld, maar als Belgen mogen we ook trots zijn op heel wat afgevaardigden die ons land vertegenwoordigen, zelfs tot op de Mainstage. Amelie Lens bijvoorbeeld: de grote madam achter EXHALE pakte de kuil helemaal in. Waar de technowereld vandaag vaak wordt opgesplitst in twee uitersten – hard en soft -, proeft de Antwerpse technoprinses een beetje van beide kanten met haar zweverige, tranceachtige (hard)technonummers. De bpm’s en het mixtempo haalt ze vanuit de harde kant, terwijl de kicks relatief smooth zijn en er ook veel melodie over het publiek heen wordt gestuurd. “You and Me”, “Breathe” en een remix van “Adagio For Strings” als vaarwel zijn daar het perfecte toonbeeld van.

Anyma @ Mainstage

Toen de zon stilletjes aan de horizon terug opzocht, nam Matteo Milleri, de kunstzinnige helft van Tale Of Us, de plaats van Alok in aan de Mainstage. Waar vorig jaar zijn liveshow met de befaamde visuals nog volledig tot z’n recht kwam in de Freedom, was hij nu wat beperkter in het brengen van zijn totaalconcept. Geen majestueuze, indrukwekkende beelden deze keer, maar dus ook minder smartphones in de lucht en meer tijd om te genieten van de beats en het vuurwerk.

Gelukkig had de man die melodische, herkenbare techno wel meegebracht en die klonk nog steeds even lekker, dan wel niet beter dan vorig jaar. “Another Brick In The Wall” ging de mix in met “Eternity” en bij Anyma’s remix van “Turn On The Lights again..” kwam de stage helemaal tot leven. Naast het licht werd er ook vuurwerk afgestoken, en ook bij “Simulation” vlogen de mines de lucht in. De Italiaan bediende ook de psytranceliefhebbers op diens wenken, want “Aria” van Argy kreeg een hypnotische mantra-achtige beat over zich heen. Handjes in de lucht dus, terwijl de heuvels helemaal volliepen en ook de vlaggen gretig heen en weer wapperden: Tomorrowland op z’n clichés, maar ook op zijn best! En voor wie toch snakte naar het visuele entertainment: binnenkort staat Anyma met drie headlineshows in de imposante Sphere in Las Vegas.

Dimension @ Atmosphere

Na het relatief rustige uurtje Anyma hadden we zin om het tempo terug wat op te voeren. “DJ Turn It Up” kwam zo als geroepen, want met “Solar System” van Sub Focus mocht Dimension de luidste singalong van de dag achter zijn naam schrijven. Zijn gevarieerde set kon ons ruimschoots bekoren: met een remix van “I Need A Miracle”, “Offender” en een onuitgebrachte Chase & Status dropte Dimension de ene topschijf na de andere. Soms duurde de transitie tussen twee nummers net iets te lang, maar het feit dat de Brit veel eigen muziek dropte – de nummers die normaal gezien standaard in een dnb-set zitten zijn namelijk voor een deel gewoon afkomstig van deze man – dwong an sich al respect af.

Sub Focus dj-set & ID @ The Library

Aangekomen aan The Library was Sub Focus samen met MC ID het laatste uurtje van de zaterdag aan het vullen tussen de ontelbare boeken. Dat hij en Dimension veel overeenkomsten hebben, zeker als het op livesets neerkomt, is geen nieuws, maar dat ze allebei exact dezelfde onuitgebrachte song van Chase & Status speelden wanneer we aankwamen, was wel grappig. De Brit met Nederlandse roots had de heuvel helemaal vol getrokken; iets wat we niet verwacht hadden na de relatief open dansvloer van gisterenavond bij Q-Dance. Voor een zoveelste keer kwam “Shiver” van John Summit voorbij, wat ons vermoeden om bij de meest gespeelde tracks van deze jaargang te zitten enkel maar versterkte. Het meest gespeelde nummer van vórig jaar, “Metro” van Mau P en Kevin De Vries, kreeg een dnb-lik en nog uit te brengen nummers “Wildfire” en “Fallling For An Angel” met Dimension en NGHTMRE waren om vingers bij af te likken. De stage evenzeer trouwens: die zag er magnifiek uit met alle geprojecteerde boeken op de schermen en de lasers die vanuit de boekenrekken uit naar achteren schieten.

De eerder genoemde verschillen met Dimension waren klein, maar wel aanwezig. Zo viel bij Sub Focus meer de fijne, heldere, bijna afgelikte productie op, terwijl het bij zijn collega meer raven was met de 4×4-drops. Toch is bij beiden, maar dan vooral bij deze topafsluiter, het geheim achter de sets simpel: de mix van enerzijds intensiteit en kracht, en anderzijds meezingbaarheid en herkenbaarheid. Gisteren maakte de Brit er naar onze tevredenheid geen all time classicsset van, maar een samenraapsel van bekend en heel wat minder bekend en niet uitgebracht materiaal.

Een combinatie die perfect uitdraaide als roundup van een topzaterdag, en dat kunnen we niet alleen zeggen van het laatste uur. In tegenstelling tot vrijdag kijken we extreem tevreden terug op een paar dikke sets. Waar de gemiddelde score tijdens de eerste dag eerder richting een matige zes ging, rijken we voor de vrijdag met plezier een acht of zelfs negen uit. De uitzonderingen in de hoogte van vrijdag werden de uitzonderingen in de laagte op een opnieuw hete zaterdag, waarvoor we vooral Sub Focus, Anyma en Amelie Lens in de bloemetjes willen zetten.

Onze recensie van festivaldag 1 lees je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!